سوره سینما
پایگاه خبری-تحلیلی سینمای ایران و جهان
سیستمی بزرگ‌تر، از سیستمی کوچک‌تر انتقاد می‌کند تا اقتدارِ خود را به رخ بکشد و فیلمسازِ ساده‌ی از همه جا بی‌خبر در دامِ پروپاگاندا و استراتژی اسیر می‌شود.
اکنون دوره‌ای است که مردم، فیلمِ اسپیلبرگ را نگاه می‌کنند، امّا جدی نمی‌گیرند. جدی گرفتن، یعنی: به خاطر سپردن؛ و نه تقدیر شدن.
آغاز و پایان «دختر» در یک کافه شلوغ میگذرد، هرچه در شروع فیلم سخن از ازدواج است در پایان فیلم حرف از مهاجرت است و پاسخ ستاره به مهاجرت همان پاسخی است که «ترمه» در «جدایی نادر از سیمین» داده بود.
«دختر» نه آن وسواس «یه حبه قند» را در اجرا دارد و نه از آن فرم رادیکالی «امروز» در تعربف داستانش بهره می‌برد.
می توان با سخاوت تمام، صفت تفضیلی «ابلهانه» را به عناصر مختلف فیلم و در بسترهای متفاوت به «آبنبات چوبی» بخشید.
کارگردان نه تعریفی برای تهران می‌کند و گزاره‌ای پیرامون انقلاب و جنگ بیان می‌کند، نه مشخصاتی از آدم‌های قصه رو می‌کند و نه شخصیت مینا و دلیل سُر خوردنش به سمت منافقین را دراماتیزه می‌کند.
مشکل اصلی «من» این‌جاست که به همین عجیب بودن شخصیت اکتفا می‌کند و از این شخصیت متمایزش استفاده چندانی نمی‌برد.
«بادیگارد» حس قهرمان بودن و قهرمان داشتن را کامل به مخاطب می چشاند و سرافراز و سربلند او را بدرقه می‌کند.
فیلم «هفت ماهگی» به جای تعریف‌کردن قصه، به ترسیم روابط می‌پردازد و هیچ عامل محدودکننده یا ارتباط‌دهنده‌ای هم ندارد.
مشکل چیزی مثل «جشن تولد» این است که اصلا موضوعی در آن محوریت ندارد و اصلا معلوم نیست که فیلم در پی چه هدفی است و از ما انتظار دارد چه چیزی را دنبال کنیم.
قصه، قصه‌ی تکراری دختر مظلومی است که حرف پشت سرش زیاد است اما او در اوج بی گناهی دچار تعصبات خشک مذهبی/سنتی خانواده/مردم شده است.
فیلم «شکاف»، در برهوت اکران این روزها شاید «قابل دیدن» باشد، اما بعید است که «قابل دفاع» هم محسوب شود.
… اما همه این‌ها روی کاغذ است. «تصورات»ی است که از فیلم داریم نه «خود» فیلم. هیچ‌کدام نتیجه‌گیری مشخصی از تماشای فیلم نیست. صرفا تعدادی دودوتا چهارتاست؛ حساب و کتاب‌هایی ملال‌آور که باعث می‌شود ناشیانه دست فیلمساز را از هر نوع برگ برنده‌ای خالی بدانیم.
«مریخی» نه مخاطب را به چالش فرا می‌خواند و نه، فیلمهای علمی-تخیلی را به جلو سوق می‌دهد. تنها اتفاقی که می‌افتد، آزمون و خطایی برای فیلمهای سال‌های بعدِ هالیوود در این زمینه است تا به راهی اینچنین نروند.
«در مدت معلوم» می‌تواند مکررا ثابت کند که دغدغه‌های متعالی و ارزشمند، شاید حسن نیت کسی را نشان دهد و او را به عنوان «آدم خوب»ی بشناساند، ولی برای تبدیل شدن این «آدم خوب» به «فیلمساز خوب» ظرایف دیگری هم لازم است.
عزیزالله حاجیمشهدی 
مجتبی اردشیری 
محمد جلیلوند 
مهدی مافی 
مرضیه ساداتی 
| نام | کارگردان | ||
|---|---|---|---|
| باغ کیانوش | رضا کشاورز حداد | ||
| صبحانه با زرافه‌ها | سروش صحت | ||
| استاد | عماد حسینی | ||
| زودپز | رامبد جوان | ||
| ببعی قهرمان | حسین صفارزادگان و میثم حسینی | ||
| قیف | محسن امیریوسفی | ||
| مفت‌بر | عادل تبریزی | ||
| پول و پارتی | سعید سهیلی | ||
| در آغوش درخت | بابک خواجه پاشا | ||
| تگزاس ۳ | مسعود اطیابی |
شمارش معکوس برای تماشای «اکنون» آغاز شد
انیمیشن «بیگی و دوستان» روی آنتن شبکه پویا می‌رود
گزارش ویدیویی اکران «باغ کیانوش» در تبریز
انتشار نسخه ویژه نابینایان «مورد عجیب بنجامین باتن»
فیلم داستانی «بی‌پایان» روی آنتن می‌رود
میدان ولیعصر(عج)، خیابان شهیدان سازش، سازمان سینمایی سوره
۰۲۱۹۱۰۷۹۸۰۴
info@sourehcinema.ir
