ارکان نظام، اصولی است که بر پایه آن استوارشده که یکی از آنها عدالت است؛ آنچه در فیلم «مصلحت» بهدرستی بیان میشود.
سینما اما قربانگاه بازیگران تئاتر است. بازیگران تئاتر بهواسطه فعالیت زندهشان روی صحنه بدل به مواد حاضر و آمادهای شدهاند برای کارگردانان سینما.
جعفری میتواند بهسرعت بدرخشد و جایگاه بزرگی در سینما بیابد بهشرط آنکه پایش در بازی با دوربین نلغزد، به سوژه نزدیک شود و از آن نترسد، شخصیت بسازد و تکنیک را جایگزین روایت نکند.
عادل تبریزی گفت: هدف من ساخت فیلمی سلامت با راهکارهای انسانی بود و فکر میکنم که یک خانواده به راحتی میتواند به تماشای این فیلم بنشیند و لذت ببرد.
«یدو» فیلم مردم و خانواده است و مخاطبان زیادی میتوانند با قهرمان این فیلم همذاتپنداری کرده و شرایط را در آن مقطع زمانی به خوبی درک کنند.
سیدمحمد حسینی در مطلبی که در شماره پنجم نشریه «نقدنوشت» منتشر شد، درباره دو فیلم «تیتی» و «گیجگاه» نقدی به رشته تحریر درآورد.
«یدو» از مقدمهچینی، ایجاد ضرورت، غرق شدن در خردهداستانهای ناکارآمد رنج میبرد. بازیهای خوب بازیگران با شوخیهایی که خارج از دهان شخصیتهاست و از بیرون به درون متن آمده بیثمر میشود.
فیلم سینمایی «تک تیرانداز» به کارگردانی علی غفاری با حضور خانواده شهید زرین در جشنواره فیلم فجر اصفهان اکران شد.
میلاد دخانچی در مطلبی که در شماره پنجم نشریه «نقدنوشت» منتشر شد، درباره سه فیلم «یدو»، «تیتی» و «گیجگاه» نقدی به رشته تحریر درآورد.
بیتردید نیت فیلمساز ساختن فیلمی قهرمانی با محوریت نوجوانی بوده است، اما به دلیل طراحی غلط آدمها و انگیزههایشان و البته اجرای خامدستانه همهچیز، نیت خوب و ارزشمند عینیت پیدا نمیکند.
تیزر فیلم سینمایی «مصلحت» به کارگردانی حسین دارابی و تهیه کنندگی محمدرضا شفاه منتشر شد.
هرچند با فیلمی طرف هستیم که درباره مفاهیمی حساس سخن میگوید و نظرات متفاوتی درباره نگاهش به موضوع وجود دارد، اما به هرحال، اثری قابل دفاع است و یک نقد درون گفتمان جدی به حساب میآید.
وحید موسائیان کارگردان و تهیهکننده سینما معتقد است پژوهش در سینما حتی میتواند به عامیانه پسندترین فیلمها شخصیت دهد و آنچه بر پرده سینما نشان داده میشود را ارزشمندتر کند.
سیاوش سرمدی با بیان اینکه بسیاری از آثار تاریخی ما باورپذیر نیستند، گفت: در هنگام ساخت فیلم «منصور»، تجربه مستندسازی به من کمک کرد تا اثری باورپذیر بسازم.
دارابی به سراغ نمایشی کردن مقوله عدالت در بستر زمانی دهه شصت رفته است. این ریسکپذیری وقتی حساستر میشود که میدانیم بازسازی اوایل انقلاب، آنهم التهابات و کشمکشهای سیاسی کف خیابان در این دوره، پوست موز زیر پای فیلمساز است.