به گزارش سوره سینما، فرهمند در ابتدای نشست با بیان اینکه این فیلم به شدت به کار شما خبرنگاران نزدیک است، بیان داشت: خبرنگاران بیش از هرکسی با این فیلم می‌توانند همذات پنداری کنند. این فیلم روایت‌گر بخشی از ماجرای داعش است که مغفول مانده و هیچ فیلمی به خانواده‌ داعشی‌ها نپرداخته است.

نورالحلی؛ گزارشگر فیلم «زنانی با گوشواره‌های باروتی» درباره حضور در این فیلم گفت: من خبرنگار هستم و قبل از این فیلم تجربه بازیگری نداشتم. همه آنچه که در فیلم دیدید واقعیت است و هیچ بازی صورت نگرفته است. این واقعیتی است که در جریان است و شما خبرنگاران باید این واقعیت‌ها را انعکاس دهید.

بنیادی تدوینگر فیلم گفت: این فیلم با پایانش آغاز می‌شود. امیدوارم با دیدن این فیلم برای مخاطبان سئوال ایجاد شود.

فرهمند گفت: این فیلم اولین تجربه جنگی من است. پیش فرض‌مان این بود که فیلم را با یک خبرنگار آقا کار کنیم. در محل اقامت خبرنگاران در عراق با خانم نورالحلی دیدار و با ایشان گفتگو کردیم و همکاری ما فردای آن روز شروع شد. سرعت جنگ در عراق به شدت بالا بود و ما سریعا فیلمبرداری را آغاز کردیم.

شعبانی؛ تهیه کننده فیلم بیان داشت: من از قبل با آقای فرهمند آشنا بودم و نوعی نگاه‌‌اش را به مقوله جنگ -که نگاهی تاریخی داشت- را دوست داشتم. با نگاه انسانی که او داشت مطمئن بودیم که کاری متفاوت ارائه خواهد شد. انگیزه مهمترین دلیل ساخته شدن این فیلم بود. این فیلم تفاوتی اساسی دارد و در آن روی دیگری از داعش را شاهد هستیم.

فرهمند گفت: ۹۸ درصد از ظرفیت راش‌ها استفاده شد و ما در طول فیلمبرداری بیراهه نرفتیم. فیلمبرداری‌ها آگاهانه بود و تقریبا راش غیرقابل استفاده‌ای نداریم.

مصیب حنایی درباره تدوین فیلم گفت: ما تکلیف‌مان را می‌دانستیم بر اساس خط کلی داستان پیش رفتیم. کلیات همان بود که در ابتدا صحبت کردیم و تنها در جزییات تغییراتی را ایجاد کردیم.

حسن مهدوی؛ صداگذار فیلم گفت: من فیلم‌های جنگی زیادی کار کرده‌ام و تمام صداهایی که در فیلم می‌شنوید، صداهایی است که صدابردارمان گرفت و من از آن‌ها استفاده کردم. آقای چناری در طول فیلمبرداری بخشی از شنوایی گوش چپش‌ را از دست داد و من به شجاعت‌اش تبریک می‌گویم.

کیومرث چناری؛ درباره صدابرداری این فیلم توضیح داد: صدابرداری در جنگ بسیارعجیب است و من تجربه صدابرداری در جنگ را نداشتم. اگر صدایی را از دست می‌دادیم، امکان شکار دوباره‌اش نبود. تیرهای سرگردان بسیار زیاد است و همیشه صدا در محیط وجود دارد و این موضوع را کار را مشکل می‌کرد.

فرهمند گفت: یکی از کارهای قبلی من «کودک فراموش شده» درباره کودکان و مهاجرین سوری است. من در آن فیلم حرف‌های ناراحت‌کننده زیادی از کودکان شنیدم. پتانسیل اصلی ساخته شدن این فیلم به آن تجربه برمی‌گردد. من زمانی که وارد فیلمبرداری این کار شدم به همکارانم گفتم باید تلاش و تمرکز کنیم و به بهترین نحو ممکن کارمان را انجام دهیم.

شعبانی درباره اکران فیلم گفت: اولین اکران‌های عمومی ما در لبنان و عراق خواهد بود. در ایران هم اگر دوستان کمک کنند، به طور حتم اکران عمومی خواهیم داشت.