سوره سینما : مجموعه تلویزیونی «هست و نیست» به کارگردانی حسین سهیلی زاده را می توانید این شب ها از شبکه دو سیما مشاهده کنید. یک ملودرام اجتماعی که قصه آن روایت طمع و سوداگری از یک سو و زلالی و صمیمیت از سویی دیگر است. داستانِ قرار گرفتن آدمی  بر سر دو راهی خطیر «انتخاب»؛ که همه انسان ها در طول زندگی خود  به نوعی با آن مواجه می شوند. سریالی که همچون دیگر کارهای سهیلی زاده علاوه بر قصه پرکشمکش؛ چند بازیگر ناآشنا دارد که حتما بعد از این کار بیشتر مورد توجه مردم و مخاطبان هنر قرار می گیرند.این کارگردان در اکثر سریال هایش دست روی بازیگران جدید و جوان می گذارد و معمولا باعث معرفی آنها می شود. بعد از بازیگرانی چون سحر قریشی، شاهرخ استخری، سیاوش خیرابی، محسن افشانی، نازنین کریمی و… این بار سراغ جوانانی چون علی مسلمی، غزاله اکرمی و آوا دارویت رفته است.

آوا دارویت بازیگر جوان مجموعه تلویزیونی «هست و نیست» اولین بار نیست دوربین را تجربه می کند اما به دلیل اکران نشدن اکثر فیلمهایش، توانایی های او نیز هنوز آنطور که باید مورد توجه قرار نگرفته است. این بازیگر جوان که از پدری ایتالیایی و مادری ایرانی زاده شده انگیزه های زیادی برای فعالیت در حرفه خود دارد که دانستن شان خالی از لطف نیست:

* در تیتراژ مجموعه «هست و نیست» نام شما به همراه دو بازیگر دیگر برچسب (با معرفی) خورده است در صورتی که پیش از این سابقه کار در سینما و تلویزیون داشته اید. از این معرفی دوباره آزرده نشدید؟

– من فعالیت حرفه ای را ۴ سال پیش آغاز کردم و در ۳ فیلم سینمایی به عنوان نقش اصلی حضور داشتم اما تا کنون شرایط به گونه ای بوده که به جز فیلم سینمایی «تمرینی برای اجرا» به کارگردانی محمدعلی سجادی سایر کارهایم هنوز فرصت اکران پیدا نکرده اند.  پیش از این فیلم که یک تجربه سینمایی- شاهنامه ای فوق العاده برای من بود، در فیلم سینمایی «اسکی باز» به کارگردانی فریدون نجفی بازی کردم  که احتمالا بهار آینده اکران خواهد شد. این فیلم در سی امین جشنواره فیلم کودک و نوجوان ۷ پروانه زرین گرفت و نامزد جایزه آسیا پاسفیک شد. پس از آن هم در فیلم «نفس های آرام» به کارگردانی میثم هاشمی طبا بازی کردم که البته این فیلم هم هنوز روی پرده نرفته است. به همین خاطر نام من در تیتراژ مجموعه «هست و نیست» در بخش (با معرفی) درج شده که نه تنها ناراحت نشدم بلکه به نظرم اتفاقا خیلی خوب است چون باعث می شود نام بازیگران جدید بیشتر مورد توجه قرار بگیرد.

* حضور در پروژه های تلویزیونی چقدر در معرفی یک بازیگر می تواند نقش داشته باشد؟

– اگرچه کار در سینما را خیلی دوست دارم اما معتقدم تلویزیون فرصت بهتری است برای اینکه بتوان با طیف گسترده تری ارتباط برقرار کرد به همین خاطر دوست داشتم در تلویزیون هم کار کنم چون مردم این رسانه را دنبال می کنند و خوشحالم که با آقای سهیلی زاده کارم را شروع کردم. من پیش از این پیشنهادهای بسیاری از تلویزیون داشتم اما ترجیح می دادم صبر کنم تا فرصتی فراهم شود که به سلیقه ام نزدیک تر باشد و الان احساس می کنم بازی در این سریال شروع خوبی بود.

* یکی از ویژگی های حسین سهیلی زاده شناسایی چهره های جدید است. شما چگونه به این پروژه پیوستید؟

– من برای بیشتر فیلم هایی که بازی کردم تست بازیگری دادم و از گفتن آن هم ابایی ندارم چون معتقدم این راه درستی است. برای سریال «هست و نیست» هم ابتدا رزومه ام را فرستادم و بعد هم در تست پذیرفته شدم. اتفاقا به نظر من تست دادن خیلی جذاب است چون بعد از این مرحله وقتی به کار دعوت می شوید نشان می دهد تلاش های شما به نتیجه رسیده و این برای من ارزشمند است.

* کمی از خودتان بگویید برای مردمی که دوست دارند بیشتر با شما آشنا شوند.

– من دانشجوی فوق لیسانس روانشناسی بالینی هستم و از کودکی عاشق سینما بودم به همین خاطر از ابتدای دوره نوجوانی در کلاس های بازیگری شرکت می کردم. اصالتا پدرم ایتالیایی و مادرم ایرانی است و اگر چه تخصص شان در زمینه معماری بوده اما علاقمند به هنر هستند. مادرم زنی خودساخته است و به نسبت هم نسلانش و به واسطه زندگی در شهرها و کشورهای مختلف تجربیات متفاوت تری دارد. به همین خاطرعلاوه بر اینکه به دلیل زندگی در ایتالیا به زبان ایتالیایی تسلط کامل دارم می توانم انگلیسی هم صحبت کنم. یکبار هم نقش یک دختر ایتالیایی را ایفا کردم.

* تعامل سینما با رشته روانشناسی را چطور ارزیابی می کنید؟

– رشته روانشناسی را نه تنها به خاطر علاقه ام انتخاب کردم بلکه احساس می کنم نقش موثری در بازیگری من خواهد داشت و این را بزرگانی که در سینما با ایشان کار کرده ام نیز تایید کرده اند. بسیاری از این افراد معتقدند روانشناسی مکمل بازیگری است و به ما در تحلیل کاراکترها کمک می کند. من از سن کم در کلاس های بازیگری حضور داشتم و هدفم این است که با کمک روانشناسی بتوانم در آینده حضور موثرتری داشته باشم. بازیگران از صندوقچه تجربیات شان استفاده می کنند و کسانی که در رشته روانشناسی تحصیل می کنند این شانس را دارند که به واسطه تعامل با مراجعین شان در جریان سرنوشت های مختلف قرار بگیرند و با واکنش های آنها در موقعیت های متفاوت آشنا شوند و به جهان بینی گسترده تری دست یابند. به همین خاطر تمام تلاشم بر این است که بعد از پایان تحصیل بتوانم در این رشته کار کنم.

* تجربه زندگی در یک کشور اروپایی و علاقه تان به هنر شما را وسوسه نکرد از سینمای اروپا فعالیت تان را شروع کنید؟

– سینمای ایران خیلی قدرتمند در عرصه های جهانی ظاهر شده و طی این سالها فیلمسازان ایرانی در هر جشنواره ای که حضور داشتند با یک جایزه معتبر برگشته اند. بنابراین شروع کار سینما در ایران برای من یک اتفاق خوب است و فکر می کنم دوست دارم از سینمای ایران معرفی شوم.

* تا به حال شده دغدغه بازی در نقش خاصی داشته باشید؟

– در امر بازیگری تازه اول راه هستم به همین دلیل بیشتر انتخاب می شوم و تجربه می کنم اما اگر شرایطش پیش بیاید دوست دارم نقشی ایفا کنم که بر محور اختلالات شخصیتی باشد چون در سینما کمتر به آن پرداخت شده و از آنجا که یکی از دغدغه های جامعه امروز محسوب می شود می تواند خیلی قابل توجه باشد. من برای حضور در سینما و حرفه بازیگری واقعا زحمت کشیدم و به واسطه نوع زندگی و دوری ام از این فضا هیچ آشنایی نه تنها در سینما که در ایران هم نداشتم و به همین خاطر تلاش کردم از کمترین ها شروع کنم و قدم به قدم پیش بروم. همیشه در حال تمرین و مطالعه هستم و امیدوارم زمانی که فیلم هایم اکران شد به این مساله بیشتر از حواشی اهمیت داده شود و بدانند حضور در نقش های اصلی برای من من یکدفعه اتفاق نیفتاده است.

* و در پایان نکته ای هست که تمایل داشته باشید به آن اشاره شود؟

به خاطر شرایط شغلی پدرم همیشه در حال ترک کردن یک شهر و رفتن به شهر دیگر بودیم به همین خاطر نتوانستم مثل سایر کودکان نسبت به هر آنچه در بچگی به آن عادت می کنند و دوستش دارند، تعلق خاطری داشته باشم. همه اینها باعث شد من مدام با آدم های جدیدی روبه رو شوم که برای نزدیک شدن به آنها لازم بود از اول خودم و توانایی هایم را اثبات کنم. ضمن اینکه من علاقه بسیاری به فرهنگ ایرانی دارم اما گاهی درباره من گفته می شود که نکند آوا دارویت به چارچوب های فرهنگی ما پایبند نباشد در صورتی که من مقید به اصول و اخلاق هستم و کسانی که با من کار کرده اند این را به خوبی می دانند. البته من هم اگر جای این افراد بودم به ایشان حق می دادم ولی به هر حال همه اینها باعث می شود نسبت به دیگران تلاش بیشتری برای اثبات حضورم در سینما داشته باشم.