سوره سینما – سیدرضا اورنگ : سینما، رسانه جذاب و تاثیر گذاری است. برای همین در تمام دنیا، سازمان ها و نهادهای فرهنگی و غیر فرهنگی، برای پیشبرد اهداف وارد این عرصه می شوند. از همان آغاز سینما، دورنمای آن مشخص بود و اهل فن، سیاست و فرهنگ می دانستند که هنر هفتم جهان را تسخیر خواهد کرد. سرمایه گذاری در این عرصه،  دستاوردهای مالی، سیاسی و فرهنگی بسیاری را برای برخی از کشورهای پیشرفته به وجود آورده و می آورد.

در ایران نیز، پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، نهادهایی در عرصه سینما با اهداف خاص وارد شده و سرمایه گذاری کردند که موفقیت هایی نیز در جهان سینما به دنبال داشت.

پس از انقلاب اسلامی، دیری نگذشت که سینمای ایران دچار تحول شد. با تغییر سیاست های فرهنگی، سینمای ایران فضای جدیدی را تجربه کرد که می توان گفت مهم ترین آثار سینمایی نیز در این دوره تولید و روی پرده رفتند.

در این ایام حوزه هنری انقلاب اسلامی با تولید فیلم توجیه، به صورت جدی وارد سینما شد و با تولید و حمایت از برخی فیلم ها،کمک شایانی به سینمای ایران کرد. زمانی که هنرهفتم در ایران دچار تحول شد، برخی از بازیگران ترک دیار کرده و بعضی نیز، به دلیل برخی از سیاست های نادرست از نقش آفرینی محروم شدند.

حوزه هنری، در آن زمان با سرمایه گذاری روی جوانان و تربیت نیروهای تازه نفس، توانست خون جدیدی را به رگ های سینمای ایران تزریق کند. بسیاری از این جوانان، در حال حاضر جزو فیلمسازان و بازیگران مطرح هستند. در دهه شصت، حوزه هنری در اکثر آثار خود از این نیروها استفاده کرد. دیری نگذشت که حوزه هنری در سینمای ایران جای پای محکمی پیدا کرد و به یک حامی جدی و تعیین کننده تبدیل شد.

سال ۱۳۷۹ معاونت سینمایی حوزه یا همان سازمان سینمایی سوره با تصویب اساسنامه با ساختاری جدید و قانونی مدون تشکیل شد. این سازمان که دارای تشکیلاتی منظم شده بود، با طرح ها و برنامه های جدید به فعالیت های سینمایی اش، قوی تر از همیشه به ادامه داد.

سازمان سینمایی سوره، برای تولید فیلم، چشم به گیشه ندوخته و بیشتر به ساخت فیلم های فرهنگی که با اساسنامه اش تطبیق داشت همت گماشت.

داشتن حدود نود سینما درسطح کشور، به این هدف کمک شایانی کرده و می کند،اما تاثیرگذاری حوزه هنری در سینمای ایران، بیشتر در بخش تولید و آموزش متجلی است. سازمان سینمایی سوره، در سینماهای متعلق به خود، فیلم های دیگر سینمای ایران را نیز نمایش داده و می دهد و در این مهم نیز، طبق سیاست های تدوین شده سازمان عمل می کند.

سازمان سینمایی سوره،همواره در جشنواره های فیلم فجر،از آغاز تا کنون موثر بوده و همکاری بدون چشمداشت با این رویداد ملی داشته است.

حوزه هنری با راه اندازی کلاس ها و کارگاه های فیلمسازی و فیلمنامه نویسی، باعث شکوفایی استعداد بسیاری از هنرمندان جوان شده است که این جوانان، امروز درعرصه سینمای ایران، در تمام شاخه ها هنرنمایی می کنند. سینمای ایران به خاطر این مهم به حوزه هنری مدیون است و خواهد بود.اگر نبود این گونه کلاس ها و کارگاه ها، بسیاری از استعدادهای سینمایی از بین می رفتند و آینده سینمای ایران تهدید می شد.

سازمان سینمایی سوره در بخش های مختلف فعالیت موثر دارد،از تولید برنامه های تلویزیونی گرفته تا ساخت فیلم های کوتاه.این حجم گسترده فعالیت ،موجب اشتغال بسیاری از هنرمندان کارکشته و جوان شده است که قابل تقدیر است.

از حق نباید گذشت و باید گفت،سینمای ایران مدیون حوزه هنری است،اگر این نهاد از همان سال های نخست پس از انقلاب اسلامی وارد این عرصه نمی شد،معلوم نبود چه بر سر سینمای ایران می آمد.

بسیاری از کسانی که علم مخالفت با حوزه هنری را به دوش گرفته اند،به خوبی می دانند که حوزه هنری چه حقی بر گردن سینما و حتی خودشان دارد و بارها به آن اعتراف کرده اند.

اکران نکردن برخی از فیلم ها در سینماهای متعلق به حوزه هنری، بهانه ای شد عده ای که از سوی برخی سازمان ها و تهیه کنندگان تهییج یا تطمیع شده بودند به این نهاد مهم بی دلیل بتازند.اولین نکته در این قضیه، این است که حوزه هنری سینمادار است و جزو اختیارات آن است که درباره اکران فیلم ها تصمیم بگیرد.دوم اینکه معترضان می توانستند با حوزه هنری تعامل کنند، نه اینکه با جار و جنجال رسانه ای باج خواهی کنند. مطمئنا، نهادی که این همه کمک به سینما کرده و عصای دست آن بوده، ترجیح می دهد در کنار سینمای ایران باشد، نه مقابل آن،این را بارها ثابت کرده است.

برخی از مدیران گذشته و حال سازمان سینمایی سوره نیز اشتباهاتی کرده اند،به خصوص همکاری با برخی از تهیه کنندگانی که فقط به جیب گشاد خویش می اندیشند، نه اعتلای سینمای ایران و حوزه هنری. مدیران این نهاد مهم و تاثیرگذار باید بسیار با وسواس دست به انتخاب بزنند.

یکی از کارهای مهم دیگر حوزه هنری که از سال ها پیش شروع شد،نمایش فیلم های مهم روز دنیا با زیرنویس فارسی،همراه با نقد و تحلیل بوده که چون منفعت طلبان،اکران فیلم های خارجی را در سینمای ایران ممنوع کرده اند، بسیار مهم و ارزنده است، زیرا سبب می شود جوانانی که لذت دیدن فیلم های روز دنیا را روی پرده نچشیده اند،به این لذت بی نظیر برسند. نمایش این گونه فیلم ها برای نسل جدید فیلمسازان بسیار موثر است، زیرا نماهای واقعی را در آنها می بینند و آشنا می شوند.

سینمای ایران مدت هاست به نفس نفس افتاده است،اگر نبود نفس نهادهایی مانند حوزه هنری که به کالبد نیمه جانش دمیده می شود، بی شک مدت ها پیش از نفس می افتاد.

مدیران سینمایی، از گذشته تاکنون،خوب می دانستند و می دانند تاثیر حوزه هنری در سینما تا چه حد است،منتهی برنتابیده و نمی تابند چنین نهاد مهم و بزرگی خارج از نفوذ آنها فعال باشد، برای همین تمام توان خویش را به کار گرفته و می گیرند تا آن را از بین  برده یا از اعتبار ساقط کنند. به این هدف واهی خود هرگز نرسیده و نخواهند رسید.

سینمای نیمه جان ایران برای زنده ماندن و ادامه حیات به همه محتاج است. بنابراین به جای مخالفت ها و دشمنی ها باید دور یک میز بنشینند و به دور از غرض ورزی چاره ای برای این سینما بیندیشند.

بی شک مهم ترین نهادی که برای نجات سینما باید با آن تعامل کنند حوزه هنری است.