به گزارش سوره سینما به نقل از روابط عمومی موسسه بهمن سبز، گوهر خیراندیش که به تازگی به تماشای فیلم سینمایی «تنگه ابوقریب» نشسته، درباره این فیلم گفت: سراسر این فیلم برای من تداعی کننده سال‌های جنگ بود. حس می‌کردم در آن لحظه‌ها حضور دارم. ریتم فیلم، بازی‌ها و کارگردانی درخشان و تحسین‌برانگیز است. زمان جنگ برخی اقوامم به جبهه رفته بودند، من توانستم تصاویری را که آنها سال‌ها درباره‌اش صحبت می‌کردند، روی پرده سینما ببینم.

بازیگر فیلم «ارتفاع پست» افزود: «تنگه ابوقریب» فیلمی است که شاید تکرارش به این زودی در سینمای ایران اتفاق نیفتد. چنین زحمتی در این ابعاد و یک جا در سینمای جنگ ندیده بودم. بیشتر فیلم‌هایی که تاکنون درباره جنگ ساخته شده بیست دقیقه تا نیم ساعت اول تماشاگر را درگیر می‌کنند، اما در ادامه معمولا موفق نیستند. در صورتی که این فیلم توانست تا آخرین لحظه من را درگیر کند و این در سینما خیلی دوست‌داشتنی و لذتبخش است.

خیراندیش اشاره کرد: تنها نکته‌ای که سخت می‌توانستم درکش کنم جغرافیا و محل وقوع حوادث فیلم بود. اگرچه می‌دانستم که همه اینها در کشور خودم رخ داده اما کدام نقطه است؟ هر بار که بچه ها به نقطه امن اشاره می‌کردند و می‌گفتند به این سمت بیایید یا از آن سمت بروید برای من مشخص نبود کدام قسمت می‌تواند خاکریز و جای امن باشد. دلم می‌خواست یکی از دوربین ها نقطه دوری از محل وقوع جنگ را به ما نشان دهد اما تمام مدت کلوزآپ و شات‌های بسته می‌دیدیم و جغرافیا برای ما مشخص نبود. به همین خاطر متوجه نمی‌شدم این رفت و آمدها از کجا به کجا اتفاق می‌‎افتد.

این بازیگر ادامه داد: اگر دوربین کمی بالاتر و دورتر از محل حادثه و آدم‌ها را نشان می‌داد ما می‌توانستیم از بالا ببینیم اینها در چه شرایطی قرار گرفته‌اند، جز این مورد واقعا همه چیز «تنگه ابوقریب» عالی بود و می‌توانم بگویم دست کارگردان، جلوه‌های ویژه، صحنه و لباس، فیلمبرداری و … در همه زمینه‌ها درد نکند که موفق بودند. به همه عوامل فیلم تبریک می‌گویم، تماشاگر در این فیلم به التهاب جنگ نزدیک و درگیر قصه می‌شود.

او در پایان با اشاره به اینکه بهرام توکلی کارگردانی را خوب می‌شناسد، گفت: اصلا اهمیتی ندارد که این فیلم ژانرش دفاع مقدس است. مهم این است که کارگردان توانسته در «تنگه ابوقریب» یک اثر خوش ساخت با ریتم درست سینمایی بسازد. او در هر ژانری می‌تواند همین‌قدر موفق باشد و از فیلمسازی که سینما و کارش را می‌شناسد همین انتظار می‌رود.  خوشبختانه سینماگران نسل جدید کارشان را بلدند و خیلی خوب هم توانسته‌اند استعدادشان را نشان دهند. آنها مستقل عمل می‌کنند. نمونه‌اش را در آثاری چون «در ابد و یک روز»، «چند متر مکعب عشق» و کارهای دیگر جوانان دیده‌ایم. حتی جوانانی که وارد ژانر کمدی شده‌اند موفق بوده و کارشان را بلدند تنها باید به آنها فرصت داد تا روز به روز بهتر شوند.