به گزارش سوره سینما به نقل از روابط عمومی جایزه پژوهش سینمایی، عضو شورای سیاستگذاری جایزه پژوهش سینمایی افزود:  این جایزه از این جهت که بر انجام پژوهش حول محور موضوعات و مسائل سینمای ایران تعریف شده، قاعدتاً در پی حل مسائل سینما است و در نتیجه تولیدات   سینمای ایران از آن بهره می‏ برند. البته همه چیز مشروط به توجهی است که از طرف سینماگران به این پژوهش‏ ها خواهد شد، که این خود نیاز به زمان و ترویج فرهنگ مراجعه به پژوهش‏ ها پیش از اقدام، در نزد فعالان سینما دارد.

وی درباره حضور و مشارکت دانشگاه ها در این رویداد فرهنگی ، گفت: فیلم‏نامه و تولید یا نگارش فیلمنامه بخشی از چرخه “صنعت” سینمای ایران است و در نتیجه ضعف یا قوت آن وابسته به عوامل و عناصر مختلفی است که نیاز به پژوهش و مطالعه دارند. نظارت و ممیزی از عوامل موثر بر چند و چون نگارش فیلم‏نامه‏ ها محسوب می‏ شوند، همانطور که بضاعت تکنولوژیک سینمای ایران یا سواد میان‏ رشته‏ ها و بویژه ادبی نویسندگان سینمای ما نیز در تولید فیلم‏نامه‏ ها نقش مهمی داشته و دارند.

حسینی افزود: اگر ورود پژوهشگران دانشگاهی توجه به این گستره از عوامل و مطالعه آنها باشد قطعاً موثر و مفید خواهد بود ضمن اینکه در طول زمان قطعا گفتگوی نزدیک اهل نظر و فعالان سینما، منجر به بازنگری و بازشناسی واقعی‏ و درست‏ تر مسائل و نظرات هریک از دو طرف می‏ شود.

حسینی درباره ملاک ارزیابی پژوهش ها توضیح داد: علاوه بر معیارها و استانداردهای معمول انجام یک کار پژوهشی، آنچه در ارزیابی آثار این جشنواره اهمیت ویژه‏ای دارد، توجه به مسائل و موضوعات سینمای ایران است که چنانچه مد نظر پژوهشگران نباشد، هر اندازه اثر به لحاظ علمی و تحقیقاتی متقن و محکم باشد مورد استقبال هیات‏ های داوری قرار نخواهد گرفت.

وی درباره کمرنگ بودن مقوله پژوهش در کشور گفت: دلایل مختلف و متعدد تاریخی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی در این ماجرا دخالت دارند که فرصت پرداختن به آنها در این مجال نیست. آنچه مهم است این است که اندک‏ اندک در حوزه‏ های مختلف و از جمله سینما، مطالعه و تحقیق اهمیت پیدا کرده است. شاید هم لطماتی که بویژه در حوزه اقتصادی، کارهای بی‏ مطالعه و پژوهش، به بار آورده، موجب شده تا ضرورت و اهمیت تحقیق درک شود، که به هر حال مبارک و مغتنم است.

وی با اشاره به محورهای پژوهشی این جایزه اظهار داست:  این محورها در ارتباط با یکدیگر معنا و اهمیت پیدا می کنند و در نتیجه، همگی از اهمیت و اعتبار یکسانی برخوردارند.

حسینی همچنین گفت: اگر در نهایت نتوانیم آرشیوی از پژوهش‌های برتر داشته باشیم  یعنی اگر دانشی که تولید می‏ شود انباشته نگردد ، نغض غرض رخ داده است. این خود از آداب و قواعد مسلم پژوهش است که هر تحقیق جدیدی باید بر مبنای مطالعات گذشته و پیشینی، انجام شود و لذا نه تنها پژوهش‏ های برتر بلکه کل پژوهش‏ ها باید در سامانه‏ ها بایگانی شود و هر یک مقدمه‏ ای برای مطالعات بعدی باشد.