به گزارش خبرنگار سوره سینما، نشست رسانه‌ای دومین «جایزه پژوهش سینمایی سال» صبح امروز ۱۴ مهر ماه با حضور محمود اربابی رئیس شورای سیاستگذاری و احمد ضابطی جهرمی دبیر جشنواره در محل مدرسه ملی سینما برگزار و از پوستر این دوره رونمایی شد. در ابتدا اربابی با بیان اینکه این رویداد همزمان با هفته پژوهش در آذرماه برگزار می‌شود؛ عنوان کرد: سال ۹۵ در جلساتی با مدیران و سینماگران صحبتی شد مبنی بر اینکه در کنار سایر فعالیت‌هایی که طی این سال‌ها در سینما انجام شده و می‌شود؛ با توجه به شرایط و افتخاراتی که سینمای ایران به خصوص در ۴۰ سال اخیر کسب کرده ، جایزه پژوهش نیز اضافه شود که تا کنون مورد غفلت واقع شده است.

وی افزود: آموزش و پژوهش مهمترین بخش‌هایی هستند که برای هر فعالیتی ضروری محسوب می‌شوند و در خلال آن می‌توان از تجربیات گذشتگان به نحواحسن بهره برد از این نظر می‌توان گفت برگزاری جایزه پژوهش سینمایی اتفاقی میمون و مبارک است. سال گذشته در اولین دوره تعدادی از دانشجویان و پژوهشگران شرکت کردند و نقطه عطف فعالیت‌های شان بر برگزاری مراسم اختتامیه به ثمر رسید. امسال هم معاونت توسعه فناوری و مطالعات سینمایی تمام تلاش خود را به کار گرفت تا دومین دوره این جایزه به شکل مطلوب برگزار شود.

در ادامه ضابطی جهرمی نیز بیان کرد: افراد بسیاری برای رشد و بالندگی سینمای ایران زحمت کشیدند. سینمایی که مجموعه ذوق فرهنگی یک ملت است. با اتکا و توجه به سنت‌های هنر قبلی، سینمای هر سرزمینی شکل می‌گیرد و سینمای ایران هم به پشتوانه همین تجربیات چند دهه است که به شهرت رسیده و در جهان مطرح است.ما به این سینما احترام می‌گذاریم. یکی از توانانیی‌هایی که پتانسیل‌های سینمای ما را بارز کرده در بخش‌های محتوایی و نرم افزاری است و این مهم در پرتو زحمتی است که هنرمندان کشیده اند و توانسته نقش هنرهای دیگر را هم پررنگ تر کند.

وی اشاره کرد: وقتی به موضوع پژوهش سینمای ایران برمیخوریم اولین نکته‌ای که مشاهده می‌کنیم اینکه چقدر در خارج از کشور درباره موضوعات سینمای ایران تحقیق و پژوهش صورت گرفته در حالیکه کشور ما در این زمینه کارنامه کمبار تری دارد.چه بسیار مقالات مهم دانشجویی که در خارج از کشور به موضوع سینمای ایران می‌پردازد اما در کشور جایش خالی است و برای تامین آن سینما نیاز به حمایت و دلسوزی داردکه بخشی از آن توسط هنرمندان و بخشی دیگر به واسطه متولیان باید به بار بنشیدند. قطعا کشوری که پشتوانه پژوهشی نداشته باشد سینمایش ضعیف است. امیدوارم در این عرصه چنان پیشرفت داشته باشیم که ژانر سینمای ملی شکل بگیرد و همه جا از سینمای ایران سخن بگویند.

وی اظهار کرد: زمان دانشجویی ما اجازه نداشتیم از سینمای ایران صحبت کنیم و مراکز دانشگاهی و تحصیلی بیشتر به سینمای غرب و امریکا اهمیت می‌دادند گاهی درباره موج نو صحبتی می‌شد اما کاربرد اصطلاح فیلمفارسی تحقیرآمیز بود. به همین خاطر هیچ پژوهشی در باره سینمای آن سال‌ها وجود ندارد چون اغلب هنرمندان و دانشجویان هم سینمای ایران را قبول نداشتند. فضا به گونه‌ای بود که هنرمندان دانشگاهیان را نمی‌پذیرفتند و دانشگاهیان نیز به هنرمندان سینمای ایران بی توجه بودند در نهایت شکاف عمیقی بین این دو ایجاد شد که خوشبختانه امروز کاملا از بین رفته است و ما می‌بینیم موضوعات سینمای خودمان چقدر به بحث و بررسی گذاشته می‌شود.

دبیر دومین «جایزه پژوهش سینمایی سال» ادامه داد: در این میان یکسری منتقدان خلاق توانسته اند نقش میانجی را بازی کرده و تا حدی واسط بین این دو گروه شوند اما نقد هم طی این سال‌ها دستخوش همین نوسان‌ها قرار گرفت. چرا که در گذشته بیشتر توجهش سمت سینمای غیر ایرانی بود ولی در سال‌های اخیر به فیلم‌های ایرانی کمک کرده است. بنابراین سینمای ایران نیز توانسته از نظر سبک و محتوا به کشف جدیدی در زیبایی شناسی فرمی‌برسد.

وی اضافه کرد: فراخوان جشنواره نسبت به سال گذشته تغییرات چندانی نداشته و آثاری مورد قضاوت و داوری قرار می‌گیرد که پایه و مبنای علمی داشته باشند و رویکرد پژوهشی در آنها مشخص باشد. ضمن اینکه باید موضوعات صرفا درباره سینمای ایران باشد. در همه جوانب از فیلم داستانی بلند تا کستند، کوتاه ، انمیشن و … مورد پذیرش قرار می‌گیرند. هیات علمی ساختار آثار را موردد بررسی قرار می‌دهد و تک تک آثار باید بر مبنای ساختار علمی تولید شده باشند. امسال یک بخش دیگر هم با عنوان فیلم کتاب یا فیلم مقاله اضافه شده است که تجلی یک فیلم به مثابه کتاب یا مقاله پژوهشی است و موضوعش هم قطعا سینمای ایران خواهد بود. ما در بخش بین‌الملل هم آثاری از کشورهای دیگر را پذیرش می‌کنیم که اگرچه زبان انگلیسی است ولی موضوع سینمای ایران را بررسی می‌کنند.

وی با ذکر اینکه به هر بخش جایزه مستقل اختصاص دارد، گفت: در دور اول تمام آثار از گذشته تا مهر ۹۶ مورد ارزیابی قرار گرفتند و امسال صرفا آثار قبول می‌شوند که از سال گذشته تا کنون تولید شده باشند.

در پایان خسرو دهقان تنها منتقد حاضر در این نشست نیز بیان کرد: سینمای ایران در تمام وجود مثل اقیانوسی است که نیاز به پژوهش دارد اما اگر به عمق آن دقیق شویم متوجه خواهیم شد این اقیانوس عمقش به اندازه یک بنده انگشت است به امید اینکه با افزایش پژوهش‌ها این اقیانوس عمیق تر شود.