به گزارش سوره سینما، متن نامه احمد یوسف زاده نویسنده کتاب «آن بیست و سه نفر» به شرح ذیل است:

پیراهنی که آید از او بوی یوسفم

ترسم برادران غیورش قبا کنند

وقتی که به اتفاق آن بیست و سه نفر، مهمان امام هشتم علیه السلام بودیم و برادرمان آقای مهدی جعفری را به روال همیشگی نشست هایمان در جمع خود دعوت کرده بودیم و او هم مثل همیشه آمده بود و ما  کتبا از ایشان خواستیم که فیلم سینمایی آن بیست و سه نفر را بسازد و او قبول کرد، هر گز فکر نمی کردیم  بعد از سی سال که از آزاد شدنمان می گذرد هنوز اسیریم و اختیارمان به جای عراقی ها دست دیگریست و فقط اوست که باید تشخیص بدهد فیلم خاطرات ما را چه کسی می تواند بسازد چه کسی نمی تواند بسازد! اصلا من تا همین دو هفته پیش که جناب علیرضا رئیسیان به ایسنا گفته بودند«انحصار تصویری آن بیست و سه نفر در مالکیت شخص من است»، مثل قدیمی ها فکر می کردم آدم زنده وکیل و وصی نمی خواهد، آن روز اما با ادعای عجیب ایشان در ایسنا، متوجه شدم که نه خیر در صنعت سینما آدم زنده هم وکیل وصی میخواهد!

من حقوقدان نیستم ولی اینقدر حالیم هست که پخش تصویر هیچ آدم زنده ای نمی تواند در انحصار آدم زنده دیگری  ولو علیرضا رئیسیان، باشد، مگر اینکه صاحب تصویر، قراردادی چرب و دندانگیر با چنین علیرضایی بسته باشد و حق و حقوقی هم بابتش گرفته باشد که الحمدلله ما تا کنون این برادر محترم را نه دیده ایم و نه می شناسیم و نه اصولا قراردادی برای واگذاری حق تصویر با این بنده خدا بسته ایم، خودشان در سال ۸۵ مستندی برای تلویزیون ساخته اند و  بی اجازه ما پخش کرده اند وپولش را هم به تنهایی از صدا و سیما گرفته اند خورده اند. نوش جانشان.

و اما بعد از آن مستند که مهدی جعفری کارگردانش بود، ارتباط دوستانه ما با این فیلمساز با اخلاق (منظور مهدی جعفری است) بر قرار ماند و آنچنان دوستی مان ریشه دواند که او را یار بیست و چهارم نامیدیم. در مراسم غم و شادی مان بود و بارها برای دیدنمان به کرمان آمد  و در سفر دسته جمعی مان به مشهد هم ازاو دعوت کردیم و خواستیم فیلم سینمایی آن بیست و سه نفر را بسازد. این خواسته ی مکتوب از سوی آقای جعفری پذیرفته شد و موسسه اوج به تهیه کنندگی برادر بزرگوار آقای مجتبی فراورده  پا پیش گذاشتند تا هفته قبل با حضور فرمانده ی آن بیست و سه نفر – سردار سلیمانی- فیلمبرداری این پروژه کلید بخورد.

گذشت تا اینکه متاسفانه در یکی از رسانه ها سخنانی از آقای رئیسیان خواندم با زبانی که زهرش از تازیانه سربازعراقی سوزناکتر بود. سخنانی به شدت توهین آمیز!توهین به قهرمانان وطن که هیچ گناهی جز خلق یک حماسه بزرگ نداشته اند و مستحق نیش و کنایه های دور از انصاف این آدم نیستند.  ما  برای آن مستند و برای این فیلم ذره ای چشمداشت مادی نداشته ایم و نداریم. لا اقل در باره اولی خودشان شاهدند!

در پایان، دوست نادیده جناب آقای علیرضا رئیسیان! از راه دورکرمان صورت ماه تان را می بوسم و استدعا دارم ما را وارد دعواهای صنفی خودتان که یحتمل بر سر پول است نکنید، به ما تهمت سوژه فروشی نزنید و به قول رضا مثقالی قیمت هم رویمان نگذارید که الحمدلله هنوز با این مقولات بیگانه ایم .اصلا بیخیال این نمد و کلاه احتمالی آن بشوید. خیر ببینید.

احمد یوسف زاده

مهر ماه ۹۷- کرمان