سوره سینما – علی سرتیپی کار حرفه‌ای در سینما را با بازیگری در «قربانی» رسول صدرعاملی از خویشاوندان نزدیکش آغاز کرد و با «راه و بیراه» و «باز باران» بازیگری را ادامه داد و حتی در دو فیلم از آثار ایرج قادری با عناوین «طوطیا» و «شهرت» که این دومی سالها توقیف بود ظاهر شد با این حال بازیگری برای سرتیپی عایدی چندانی در سینما نداشت و این تهیه‌کنندگی و بعدتر مدیرعاملی موسسه پخش «فیلمیران» بود که اسباب اشتهار سرتیپی در سینمای ایران را موجب شد.

سرتیپی در میانه دهه هشتاد و بعد از تجربیاتی که به عنوان تهیه‌کننده در آثاری نظیر «آکواریوم»، «دیشب باباتو دیدم آیدا» و «توکیو بدون توقف» داشت به همراه  رسول صدرعاملی، محمدرضا تختکشیان، حمید اعتباریان و غلامرضا موسوی موسسه پخش فیلمیران را راه انداخت و خود نیز مدیرعاملش شد و در بازه‌ای اندکی بیش از یک دهه‌ای از تأسیس فیلمیران تبدیل به موسسه پخشی شده که همگان علاقه دارند محصولات‌شان توسط آن عرضه شود.

این در کانون توجه قرار گرفتن فیلمیران موجب شده سرتیپی چهره‌ای در سینمای ایران باشد که حرف و حدیث درباره‌اش فراوان است و کم نیستند سینماگرانی که انتقاداتی را به موسسه پخش متبوع وی دارند اما یک واقعیت را نباید از نظر دور داشت و آن هم، تأثیرگذاری سرتیپی به عنوان پخش‌کننده در سینمای ایران!

سرتیپی با سوره سینما درباره جایگاه حوزه هنری به عنوان تولیدکننده و پخش‌کننده قدیمی سینمای ایران سخن گفته است.

*به عنوان مدیر یکی از موسسات پخش سینمای ایران نگاهتان به حوزه هنری چه به عنوان سالن‌دار و چه به عنوان پخش کننده چطور است؟

 جایگاه حوزه هنری را در سینمای ایران مجموعا مثبت می بینم. چه به نوع تولیدات که بعد از انقلاب اسلامی داشته و به کمک گونه‌های مختلفی از سینما رفته و چه به لحاظ سالن داری. حوزه هنری در دهه شصت که هنوز سینمای بعد از انقلاب روی پایش نایستاده بود کمکهای شایان توجهی را هم در زمینه تولید و هم اکران انجام داد. به هر حال بخش عمده‌ای از سالنهای سینمایی کشور با دستور مقامات به حوزه هنری رسیده بود و حوزه نیز سعی کرد تا حد امکان در روندی مثبت و روبه رشد سالنها را اداره کند. البته که در سالهای اخیر نیز حوزه هنری کوشیده با بازسازی سالنهای شهرستانها کارکرد به‌روزتری از خود ارائه کند؛ در همین مسیر پردیس هویزه مشهد وارد چرخه سینماها شد و تعدادی سینما در تهران و شهرستان هم ساخته یا بازسازی شد.

*اگر بخواهید به عملکرد سینمایی حوزه هنری امتیاز دهید نگاه‌تان نمره قبولی است؟

همه چیز نسبی است و باید عملکرد نهادهای حکومتی را به نسبت شرایط مختلفی که در آن قرار گرفته اند سنجید. من نمی گویم عملکرد حوزه عالی است ولی اگر بخواهیم بین بد، خوب و عالی، نمره دهیم من به حوزه هنری نمره خوب می‌دهم.

*تعامل حوزه با پخش کنندگان مستقل را چطور می‌بینید؟

در مجموع تعامل مثبتی داشته است وخودمان به عنوان یک پخش خصوصی داریم با حوزه همکاری می‌کنیم و خوشبختانه خوب هم با یکدیگر کارمی‌کنیم و بده‌بستان‌های سینمایی داریم وهمچنین ارتباط میان ما مثبت است. به عنوان مثال فیلم «به وقت شام»ابراهیم حاتمی کیا پخشش با فیلمیران بود اما حوزه به ما کمک کرد تا پخش این فیلم استراتژیک به درستی صورت گیرد یا اخیرا هم «تنگه ابوقریب» را حوزه پخش میکرد و ما نیز سعی کردیم هرچه در توان‌مان است برای این فیلم انجام دهیم. حوزه هنری در سالهای اخیر سعی کرده با اغلب موسسات پخش تعامل خوبی داشته باشد و فارغ از پاره ای سوءتفاهمات کمک کند به دیده شدن فیلمهای پخش کنندگان مختلف.

*…اما هستند پخش کنندگانی که از عدم نمایش فیلم‌هایشان در سینماهای حوزه گلایه میکنند.

به هر حال هر ارگان حکومتی مانیفست خود را دارد. همان طورکه فلان ارگان باید فلان فیلم را تولید کند حوزه هنری به عنوان سینمادار هم استانداردهای خاص خود را برای اکران دارد. من به این اعتقاد ندارم که می‌گویند حوزه یک سری فیلمها را نشان نمی‌دهد؛ این موضوع اتفاقی است و ناشی از همان مسئولیتی که بر دوش مدیران حوزه هست. البته شخصا امیدوارم روزی برسد که این قضایا تمام شود و سوءتفاهم ها از بین برود و حوزه هنری بتواند تمام فیلمهایی که از ارشاد پروانه گرفته‌اند را اکران کند.

*به جز حوزه هنری، در سالهای اخیر شهرداری هم به سینماداری روی آورده است. عملکرد این دو ارگان را در قیاس با یکدیگر چطور می‌بینید؟

باید بگویم شهرداری با آن گستردگی که حوزه هنری به لحاظ تعداد سالن دارد قابل قیاس نیست. شهرداری حتی در تولیدات هم چندان موفق نبوده وهیچ چیزمثبتی ازخودش نشان نداده است و در سینماداری هم به همین صورت بوده است. البته اینکه برخی فیلمها توسط شهرداری ساخته شده باشد یک امرخوب و حرکت مثبتی است که در دوران محمدباقر قالیباف اوج گرفت ولی تولید وقتی موثر است که به جریان تبدیل شود ولی شهرداری نتوانسته درمقوله تولید روندی مفید به وجود آورده و حرکتی رو به جلو داشته باشد.

*حوزه هنری در سالهای اخیر انرژی مضاعفی را گذاشته برای بازسازی سالنهای فرسوده که تعدادشان در کشور کم هم نیست. از این حیث عملکرد حوزه را چطور دیدید؟

البته بخش خصوصی و سینماداران شخصی هم در حد توان خود سعی کرده‌اند در مسیر بازسازی کمک حال چرخه اکران باشند ولی حوزه هنری چون به صورت پویا بازسازی را در دستور کار قرار داده خیلی موثرتر است. بازسازی و اضافه کردن سالنها و یا بازسازی سالنهایی قدیمی یک گام بسیارمثبت است و من امیدوارم که حوزه این روند را با قدرت ادامه دهد چون باید هم این کار را بکند وگرنه سینماهای قدیمی شهرستانها کاملا مستعمل خواهد شد. حوزه هنری در این زمینه بسیارخوب فعال بوده و عملکرد خوبی داشته است. این را هم اضافه کنم دلیلی که درشهرستانها مقداری مجموع فروش سینماها بالا کشیده شده است همین عملکرد حوزه هنری در بازسازی‌ها و درست کردن سالن‌ها می‌باشد و نشان دهنده اینکه اگر در شهرستانها هم سالن باکیفیت باشد مطمئنا مخاطبان به جای نشستن پای تلویزیون به سینماها میروند و فیلمهای روز را می بینند.

*اینکه کیفیت سالن کمک می‌کند به افزایش فروش کاملا اثبات شده ولی همچنان عده ای به دنبال بریز و بپاش در تولیدند!؟

اتفاقا به شدت به سالنهای خوب نیاز داریم. سینمای ایران علیرغم همه هیاهوهایی که دارد بنیه بسیار ضعیفی دارد و وقتی به مجموعه آن بنگرید می‌بینید که چقدر سینمای ضعیفی داریم و اینکه حوزه هنری در کنار تولید روند توسعه یافته ای در بازسازی سالن دارد به شدت راهبردی است. شخصا از مدیران حوزه هنری میخواهم برای مجموعه سینمای ایران انرژی بگذارند و به عنوان یک ارگان حکومتی کمک کنند به گردش چرخ سینما زیرا حوزه با توجه به پشتوانه حکومتی و سالنهایی که دارد می‌تواند خیلی حرکت و جنب و جوش در بخشهای مختلف سینما به وجود آورد. مثلا در مقوله نمایش می‌تواند سالنهای بیشتری را به‌روز، تجهیز و راه اندازی کند چون این کار به مجموعه سینما کمک می‌کند. این حس و حال و پتانسیل حرکت روبه جلو درحوزه هنری وجود دارد و امیدوارم در کنار بخش خصوصی که حرکتی موثر را در سینماداری آغاز کرده، این سالن‌سازیها و بازسازیها وهمچنین افزایش سالنهای حوزه هم تشدید شود و به اصطلاح دوزش را بالا ببرند و بیشتر ورود کنند تا روزی برسد که هیچ سینماگری از کمبود سالن برای فیلمش گلایه نکند.

*پس شما هم به مانند منتقدان‌تان به کمبود سالن نقد دارید.

مشکل اصلی چرخه اکران ما کمبود سالن است و اگرسالن های بیشتری داشته باشیم خیلی از دعواها و سوءتفاهم ها و دلخوری ها که در سینما وجود دارد دیگر وجود نخواهد داشت. حوزه هنری از جمله نهادهایی است که میتواند در این زمینه کمک حال بخش خصوصی باشد و با افزایش سالنهای مفید سینمایی شرایطی را ایجاد کند تا در یک دهه آینده، حداقل گلایه ها را از کمبود سالنها داشته باشیم.