ملیکا نصیری که با مجموعه تلویزیونی «۸۷ متر» به کارگردانی کیانوش عیاری اولین تجربه حرفه ای بازیگری خود را رقم زده است در رابطه با چگونگی ورودش به این عرصه به خبرنگار سوره سینما گفت: دو سال پیش متوجه فراخوانی شدم که از دفتر کیانوش عیاری برای فیلم سینمایی «کاناپه» منتشر شده بود. به همین خاطر در دفترشان تست دادم و یک سال بعد برای بازی در سریال «۸۷ متر» انتخاب شدم. این سریال یک شروع کاری خوب برای من است که به عبارتی زندگی ام را به دو بخش پیش از «۸۷ متر» و بعد از آن تقسیم می ‌کند.

وی با اشاره به اینکه این سریال اولین تجربه حرفه ای اش در فضای بازیگری محسوب می شود؛ ادامه داد: پیش از آن در دوره های بازیگری کانون سینماگران جوان شرکت کرده بودم و در چند فیلم کوتاه نیز بازی کردم اما همکاری با کیانوش عیاری به عنوان اولین کار حرفه ای، بزرگترین شانس در زندگی ‌من محسوب می شود، کار کردن با این فیلمساز برای بازیگران با تجربه هم یک آرزوست و خوشحالم که این فرصت برای من فراهم شد.

نصیری بیان کرد: کیانوش عیاری با صبر، وسواس، دقت و علمی‌ که دارد بازی بازیگر را در تک تک ‌پلان های فیلمش می پروراند و به او آموزش می دهد تا جلو دوربین واقعی ترین حالت را زندگی کند و از انجام هرگونه حرکات نمایشی که صحنه را غیر طبیعی جلوه می دهد، جلوگیری می ‌کند. ضمن این که صبوری این کارگردان به کمک بازیگر می آید و آن قدر صحنه را تکرار می کند تا به خواسته اش برسد و بازی بازیگر به بهترین حالت ممکن باشد.

وی یادآور شد: فکر می‌ کنم بودن در سریالی به کارگردانی کیانوش عیاری آنقدر اتفاق بزرگی است که خودم هم هنوز قادر به درک بزرگی آن نیستم. البته هیچ تصوری از اینکه بعد از پخش چه اتفاقی برای من ‌می ‌افتد ندارم و فکر می کنم به عوامل زیادی بستگی داشته باشد که قابل پیش بینی نیست اما به هر حال همکاری با این کارگردان یک نقطه قوت در کارنامه من خواهد بود.

ملیکا نصیری درباره نقشی که به عهده گرفته است، گفت: من در نقش دختر خانواده خلیلی ها جلو دوربین رفته ام و مهران رجبی و شهین تسلیمی والدینم هستند. این نقش با من در موقعیت هایی وجه اشتراک ‌دارد و‌ در واکنش به برخی اتفاقات هم از من دور است ولی به عنوان تجربه اول خوشحالم که چنین کاراکتری به من پیشنهاد شد. در این مجموعه تقریبا با اکثر بازیگران بازی دارم اما طبیعتا بیشتر سکانس ها با خانواده خودم است و دو بازیگر به نام الهه خادمی و عرفان آصفی نیز در این خانواده هستند. پس از آنها با علی دهکردی بیشتر بازی دارم که در این سریال بسیار به من کردند.

این بازیگر نوظهور در رابطه با حضور چهره های جدید در عرصه بازیگری گفت: «۸۷ متر» بازیگران جوان زیادی را معرفی می کند و این خیلی خوب است. به نظر من هر از چندی بازیگران جدید باید معرفی شوند چون با بالا رفتن سن و سال همیشه برای انجام نقش جوانان و نوجوانان نیاز به چهره های جدید احساس می شود.

وی در پاسخ به اینکه در آینده بر کدام مدیوم بیشتر تمرکز خواهد کرد، بیان کرد: در حال حاضر دلم می خواهد همه چیز را تحربه کنم و یاد بگیرم. دوست دارم که در همه این مدیوم ها حضور داشته باشم، فکر می کنم این که با چه کارگردانی کار می کنی و چه نقشی را ایفا می کنی مهم تر از مدیومی است که در آن مشغول هستی، اما در حالت کلی خیلی علاقه دارم که روی صحنه تئاتر بروم، تا به توان بازیگری ام قدرت ببخشم و تجربه ارتباط با مخاطب از نزدیک را هم داشته باشم. تصورم این است که از تئاتر درس های زیادی می توانم بگیرم.

نصیری که پیش از این به واسطه فعالیت هایش در حوزه رسانه شناخته شده بود؛ اشاره کرد: خیلی خوشحالم که پیش از بازیگری، خبرنگاری و فعالیت در کار رسانه را هم تجربه کردم. به اعتقاد من خبرنگاری بهترین و جذاب ترین شغل دنیا است و من همیشه خودم را خبرنگار می دانم. خبرنگاری قدرت دید من را توسعه داد و‌ نگاهم به مسائل را دقیق تر کرد. من با این حرفه رشد کردم و بزرگ شدم. نوشتن، پرسشگری، تحلیل کردن، برقراری ارتباط همه آموزه های خبرنگاری برای من بود. من خبرنگار گروه فرهنگی هنری بودم و کارم را با حوزه ادبیات شروع کردم و در حوزه های دیگری هم مثل موسیقی مدت کوتاهی تجربه کردم اما هدف من همواره سینما بود و خیلی زود وارد آن شده و ‌در همان جا ماندگار شدم.

وی ادامه داد: کار کردن در حوزه سینما باعث شد تا نگاه درست تری به مقوله بازیگری و سینما داشته باشم، کار خوب را از بد تشخیص دهم و ضمن مصاحبه هایی که با بهترین های این عرصه داشتم‌، نکته هایی را بیاموزم و آن ها را به کار بگیرم. بودن در این محیط و شنیدن نظرات منتقدان بزرگ سینمایی در رابطه با آثار مختلف، فیلم دیدن با این افراد و همکلام شدن با آن ها، صحبت با مسئولان سینمایی و نوشتن در خصوص مسائل این حوزه، درس های زیادی به من دادند که همه در هنگام بازیگری به کمک من می آیند. از طرفی هم باعث شد خیلی از کارهای پیشنهادی را نپذیرم و منتظر اتفاق خوب باشم.

وی در پایان گفت: فعالیت در عرصه رسانه شاید در خود بازیگری تاثیری نداشت اما در پیشرفت و پیدا کردن مسیر درست، کمک بزرگی به من کرد. به نظر من کار نکردن بهتر از بد کار کردن است حتی اگر تجربه اول باشد. با اینکه خبرنگار بودم اما هیچوقت آشنایی نداشتم که واسطه حضور من در فیلم باشد. همیشه تست می دادم و با اینکه در کانون سینماگران هنرمندان زیادی استادم بودند اما هیچ وقت توسط کسی معرفی نشدم.