سوره سینما – عباس رستگارپور از جمله متخصصان حیطه صدای سینمای ایران است. رستگارپور از صدابرداری تا صداگذاری و میکس را با هم تجربه کرده و در هر یک از این حیطه ها دارای کارنامه ای قابل اعتناست. او از جمله فعالان سینمای ایران است که کارنامه ای متنوع در ژانرهای مختلف داشته است. او هم تجربه کمدیهایی مثل «آدم برفی»، «ازدواج در وقت اضافه» و «گشت ارشاد۲» را دارد و هم تجربه صدابرداری پروژه هایی بیگ پروداکشن نظیر «سجاده آتش»، «سی و سه روز»، «ملکه» و هم تجربه آثاری در گونه تاریخی مثل «کیمیا و خاک»، «عشق و خیانت». رستگارپور از جمله متخصصین صدای سینمای ایران است که با برخی از شاخص ترین فیلمسازان ایرانی از ابراهیم حاتمی کیا، داوود میرباقری و شهریار بحرانی تا بهمن فرمان آرا، حسن فتحی و مجید مجیدی سابقه همکاری داشته است.

تازه‌ترین محصول سینمایی رستگارپور به عنوان صدابردار درام میهنی «سرو زیر آب» است که به تازگی روی پرده رفته و علیرغم همه کمبودهای تبلیغی و حتی محدودیت پخش تیزر توانسته در مدتی کوتاه فروش خود را در مرز نیم میلیارد قرار دهد.

رستگارپور در گفتگو با سوره سینما هم درباره تجربه کار در «سرو زیر آب» و هم درباره اوضاع صنعت صدای سینمای ایران گفتگو کرده است.

*تازه ترین کارتان «سرو زیرآب» روی پرده رفته؛ فیلمی که با داستان منحصربفرد از همراهی تمام قومیتها در دفاع مقدس و تصاویر بدیعش مورد توجه قرار گرفته. از سختی های کار در این پروژه بگویید.

نور، لوکیشن، سرمای بی‌حد و میزانسنهای سخت ویژگیهای اصلی «سرو زیر آب» بود و همین ویژگیها بود که اهمیت صدابرداری  در آن را مهم می‌کرد. هر فیلمی سختیهای خاص خودش را دارد و «سرو زیر آب» هم به خاطر فضای حاکم بر میزانسها تجربه ای به شدت خاص بود. در «سرو زیر آب» لذت توأمان یک کار دشوار اما در عین حال سراسر حرفه‌ای را چشیدم؛ این ماجرایی است که در اغلب کارهای محمدعلی آهنگر وجود دارد.

*چقدر از دشواری کار در «سرو زیر آب» ناشی از لوکیشنهای عمدتا بیرونی آن بود؟

پیش می‌آید که لوکیشن خیلی از فیلمها در داخل شهر یا در آپارتمان است و ممکن است از فیلمهایی که در کوه و دشت یا فضاهای باز کار می‌شود کار سختتری داشته باشند ولی باید گفت که فیلمهای محمدعلی آهنگرهمیشه سخت است. شرایط کار در کارهای آهنگر، سخت و حرفه ای است ولی خودش آن قدر آدم باسواد و دوست داشتنی است و به آدمهای دوروبرش و عوامل پروژه اش اهمیت می دهد که هیچ موقع، سختی کار را در کنار ایشان احساس نمی‌کنید.

*پروژه های سخت به ورزیده شدن عوامل هم منجر می‌شود. با تجربه ای که سالها در حیطه صدابرداری داشته اید این حرفه را از منظر پیشرفت در قیاس با سینمای جهان چطور می بینید؟

به جرأت می گویم که دراین خصوص ما بهترینیم و حتی در بسیاری از پروژه‌ها از سینمای هالیوود هم بهتریم! گواه من این است که آنها با تمام امکاناتی که در دسترس دارند کار می کنند اما ما حتی با کمترین امکانات همان کار را با بهترین کیفیت، هر طوری که شده انجام می دهیم و این معنایی ندارد جز اینکه در حیطه صدابرداری، سینمای ایران جزو ممتازترین سینماهای دنیاست.

*با این حساب باید اوضاع مالی صدابرداران ایرانی خیلی خوب باشد. آیا واقعا همین طور است؟ اصولا وضعیت دستمزد عوامل پشت صحنه سینمای ایران را چگونه می بینید؟ نسبت به بازیگران، صدابرداران هم از دستمزدهای کلان بهره می برند؟

تمایلی ندارم به این سوال جواب دهم زیرا ممکن است گلایه درباره دستمزد پایین این حس را به مخاطب بدهد که شخص من ازاینکه دیگران زیاد می گیرند، ناراحت است اما واقعیت همان است که از قدیم گفته اند یعنی «همین که هست، هست و کاریش هم نمیشود کرد.» البته فکر میکنم قیاس دستمزد بازیگران با عوامل پشت صحنه هم چندان منطقی نیست و بهتر است درباره هر حیطه ای به طور تخصصی بحث شود که آیا دستمزدها منصفانه است یا نه؟؟ باید ایرادات هر حیطه را با تخصص بر همان حیطه برطرف کنیم و نه با مقایسه‌هایی که ممکن است حاشیه ساز شود بماند که همه بازیگران هم دستمزد بالا نمی‌گیرند.همچنین باید بدانیم که بازیگری، کار سختتر و با اهمیت تری است. نه تنها درایران بلکه درهمه دنیا چنین است. حتی در سینمای هالیوود هم بازیگرهای درجه یک پولهای خوب می گیرند و بازیگرها از اهمیت بیشتری برخوردارند. باز تکرار می کنم که نباید دستمزد بازیگران را با عوامل پشت صحنه قیاس کرد زیرا ما نمی گوییم آنها دستمزدشان زیاد است، می گوییم که دستمزد عوامل پشت صحنه کم است.

*سوالم را جور دیگری می پرسم؛ با این حد بالا از استانداردهای صدابرداری و اینکه تنه به هالیوود زده‌اید، اوضاع معیشتی همکاران صدابرداری در سالهای اخیر را چگونه دیده‌اید؟

معیشت به سطح درآمد بازمی‌گردد و درباره درآمد هم اصلی ترین مسأله بحث عرضه و تقاضا است، یعنی اگرعرضه زیاد باشد و تقاضا کم، بدون شک توازن به هم می ریزد. در سینمای هالیوود دست اندرکاران یک فیلم با افتخار می گویند که گرانترین بازیگرها را آورده اند و همچنین گرانترین و مجرب ترین عوامل پشت صحنه را به کار گرفته اند و به این موضوع افتخار می کنند اما متأسفانه در ایران گرانترین بازیگران را  با ارزانترین عوامل پشت صحنه به کار میگیرند و به این موضوع افتخار هم می کنند!!! درحالی که این امر می تواند به فیلم صدمه بزند.

*این منفعت‌طلبی که قاعدتا ناشی از تلاش برای سوددهی در تولید است قطعا به بیکاری بخش عمده پیشکسوتان پشت صحنه منجر می‌شود.

من صدابردارهایی سراغ دارم که بسیار بلد، مجرب و با تجربه هستند و چندین سال است که بیکارند و دلیل آن این است که دستمزدی که به آنها می خواهند بدهند به اندازه ای نیست که ارزش تجربه و سابقه آنها را داشته باشد و همین طور صدابردارهایی را میشناسم که فقط پنج، شش سال سابقه دراین عرصه دارند ولی به خاطر دستمزد کمتر، همچنان پی در پی کار دارند!!! این موضوع می تواند به فیلم صدمه بزند زیرا تجربه و سابقه، درکیفیت کارتاثیر به‌سزایی دارد ولی برخی از دوستان هم که ارزش کارخود را میدانند هم هستند که برایشان کیفیت کار و احترام به مخاطب بسیارمهم بوده و ازاین جهت ترجیح می دهند که با افراد باسابقه و مجرب کارکنند تا اینکه به خاطر دستمزد کمتر، فیلم و سابقه خود را به مخاطره بیندازند.