دانش اقباشاوی، بهروز شعیبی و هادی مقدم‌دوست در سوره سینما درباره فضای کار و شرایط فیلمسازی برای فیلمسازان جوان صحبت کردند.

سوره سینما- روند فیلمسازی کارگردان‌های جوان در سینمای ایران همواره پرفراز و نشیب و دشوار بوده است. نبود سیستم منظم و حرفه‌ای برای حمایت از سینماگران جوان بسیاری از آنها را در فضاهایی متفاوت با آنچه ابتدا طراحی کرده اند، قرار می دهد سه فیلمساز جوان سینمای ایران که نخستین تجربه هایشان در کارگردانی تحسین شده و نمره قبولی گرفته در نشستی درباره روند ساخت این آثار و چشم اندازی که برای آینده دارند، صحبت کردند. دانش اقباشاوی کارگردان «تاج محل»، بهروز شعیبی کارگردان «دهلیز» و هادی مقدم دوست کارگردان «سر به مهر» در نشستی دو ساعته درباره تجربه‌هایشان در فضای حرفه‌ای سینمای امروز صحبت کردند. آنچه می‌خوانید بخشی از صحبت‌های این سینماگران در این نشست است.

رسیدن به جایگاه کارگردانی سینما قائم به فرد است

اقباشاوی: سینمای ایران هنوز به عنوان یک صنعت شناخته نشده است چراکه صنعت زیرساخت‌ها و پرورش نیروی انسانی کارآمد را می‌طلبد. وقتی رسیدن به جایگاه کارگردانی و تداوم مسیر کاملا قائم به فرد باشد، فیلم‌سازان جوان بااستعداد کاملا براساس شانس و تلاش‌های شخصی خود موفق به جلب اعتماد و ساخت فیلم اول سینمایی‌اش می‌شود اما باز مسیر مشخصی برای تداوم حضورش وجود ندارد. این قضیه به بخش دولتی و خصوصی هم ربطی ندارد. اما در شکل ایده‌آل فیلمسازان جوان وقتی استعداد خود را ثابت می‌کنند، مدیریت سینما باید با حمایت او را در مسیری قرار دهد که این حضور تداوم داشته باشد و آن فیلمساز بتواند در آینده برای سینمای ایران حرفی برای گفتن داشته باشد.

باید ساز و کار مخاطب‌شناسی مهم‌ترین امر در سینما شود

مقدم دوست: مسیر من مسیر من است. یا عده‌ای مسیر من را هموار می‌کنند یا در مقابلم مانع‌تراشی می‌کنند. در نهایت خود فیلمساز است که سرنوشتش را مشخص می‌کند. ملاک مطلوبیت هر فیلم سودمندی آن است، که سودمندی هم قابل آمارگیری نیست. باید سازوکار تشخیص سودمندی مشخص شود. در سینما و مدیریت کلان آن به مخاطب و سینماگر باید به شکل بنیادی فکر شود. ساز و کار مخاطب‌شناسی مهم‌ترین امر در سینماست که تصور می‌کنم ما در سال‌های اخیر سینما اساسا بی‌توجه به این موضوع حرکت کرده‌ایم.

افراط و تفریط را باید از سینما گرفت

بهروز شعیبی: هر دوره مدیریتی با عملکرد مختص به خود عمل می‌کند. اما بدنه سینما با وجود طی کردن فراز و نشیب‌های مختلف کار خودش را انجام می‌دهد. فکر می‌کنم مهم‌ترین دستورالعملی که در حیطه مدیریت سینما می‌تواند به ما کمک کند حمایت محتوایی از تهیه‌کننده‌هاست. یعنی تهیه‌کنندگان خودشان مسئولیت سرنوشت اثرشان را برعهده بگیرند و در زمینه اکران هم شرایط نمایش مناسب برایشان فراهم شود. همین که زیرساخت‌های نمایش برای یک فیلم فراهم باشد و فیلمسازان با فراغ بال موضوعات مورد نظر خود را انتخاب کنند، مطمئنا امثال ما نیز می‌توانیم در این چرخه ادامه مسیر دهیم. افراط و تفریط را باید از سینما گرفت. نه آنقدر فیلم تولید شود که ندانیم چکارشان کنیم نه آنقدر دایره تنگ شود که همه خانه‌نشین شوند.

مشروح این میزگرد به زودی در سوره سینما منتشر خواهد شد. مدتی پیش رضا درمیشیان، احسان عبدی‌پور و ابراهیم شیبانی در سوره سینما به بررسی همین موضوع پرداختند.