سوره سینما  –گرچه تولید آثار باکیفیت و فراهم آوردن شرایط اکران و پخش فیلم ها، جزو وظایف اولیه موسسات و نهادهای سینمایی به شمار می رود؛ به نظر می رسد این سال ها با رشد فیلمسازان جوان، خلاق و صاحب سبک، بحث حمایت مالی و معنوی از آنها نیز باید به جد در دستور کار قرار گیرد. جوانان و فیلمسازان این نسل با اتکا به روحیه پژوهشی و استفاده از ابزارهای روز دنیا توان لازم برای تولید آثار قابل دفاع را دارند توانی که بدون مدیریت و حمایت درست سرانجام و افتخاری برای جامعه سینمای ایران نخواهد داشت.

همانطور که در کشور ما سینما هنوز تبدیل به صنعت نشده، در فراهم سازی عرصه برای حضور فیلمسازان جوان نیز، سینما همچنان به شکل سابق به کار خود ادامه می‌ دهد؛ در حالیکه شاهد هستیم معدود استعدادها و جوانانی که به آن‌ ها بها داده می ‌شود، چگونه جریان ‌ساز و درخشان ظاهر می‌ شوند. در جامعه سینمایی ایران، سازمان سینمایی حوزه هنری یکی از ارکان اصلی و فعال در عرصه سینماست که از ابتدا به بحث جوانگرایی و حمایت از استعدادهای نوظهور توجه داشته است و این رویکرد به عنوان راهبرد جدی و هدفمند آن به شمار می رود.

مجید مجیدی، شهید مرتضی آوینی، محمد کاسبی، مرحوم فرج الله سلحشور، مرحوم رسول ملاقلی پور و … از جمله هنرمندانی بودند که در روزگار جوانی شوق فیلمسازی را در حوزه هنری تجربه کرده اند و این روند تا امروز نه تنها به قوت خود باقی است بلکه در سال های اخیر با تاکید و اهتمام محمد حمزه زاده رئیس سازمان سینمایی حوزه هنری تقویت هم، شده است.

این روزها نه فقط جوانان باتجربه از حمایت های این مرکز فرهنگی سینمایی بهره برده اند بلکه استعدادهای ناشناخته نیز اولین تجربه جدی خود را اینجا کلید می زنند. حوزه هنری در بخش هایی چون مرکز مطالعات و تولیدات تلویزیونی و انیمشن، مرکز تولید متن، مرکز مستند سوره، باشگاه فیلم سوره و بخش های زیرساختی چون دفتر فیلمسازی کات؛ در فضای آکادمیک به آموزش و تعلیم می پردازد و گام به گام با هنرجویان جوان همراه می شود تا اولین محصول سینمایی شان به بار بنشیند.

فیلم سینمایی «بیست و یک روز بعد» اولین فیلم سینمایی بلند محمدرضا خردمندان بود که به همین شکل به منصه ظهور رسید و جوایز متعدد داخلی و خارجی از جشنواره فیلم کودک و نوجوان و خانه سینما گرفته تا جشنواره بین المللی فیلم تامیل نروژ، کیندرکینو آلمان و جشنواره جهانی کینولوب لهستان را از آن خود کرد. خردمندان، در اولین تجربه سینمای بلندش روانشناسانه و جستجوگرانه، روح و ذهن پسری را به تصویر کشید که برای درمان مادرش حاضر شد دست به هر کاری بزند.

بهروز نورانی پور از دیگر سینماگرانی است که از ابتدای فعالیت حرفه ای خود به حوزه هنری آمد و پس از مستند موفق و قابل اعتنای «A 157» اولین فیلم سینمایی اش را با عنوان «دایان» کلید زد. اثری با شرایط تولید بسیار دشوار و موضوعی انسانی و حساس که در شرایط کنونی کمتر کسی جسارت پرداخت به آن را داشته است. این فیلم در بخش جهانی جشنواره فجر و دیگر فستیوال های دنیا به نمایش درآمد و نظر بسیاری از منتقدان و سینماگران را به خود جلب کرد.

سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر هم از ظرفیت های حمایتی حوزه هنری دور نمانده و امسال در بخش نگاه نو یک کارگردان جدید را به جامعه سینمایی معرفی خواهد کرد. «رضا زهتابچیان» فیلمساز مستعدی که تاکنون در آثار کوتاه توان خود را محک زده بود این روزها اولین اثر بلند سینمایی خود را با عنوان «دیدن این فیلم جرم است» آماده کرده است تا در مهمترین رویداد سینمایی ایران در کنار رقیبانش عرض اندام کند.

سینمای ایران نه تنها در بخش فیلم های رئال بلکه در حوزه انیمیشن نیز، در سال های اخیر پیشرفت چشمگیری داشته است. اما مسائل و مشکلاتی که پویانمایی در کشور ما دارد، مربوط به تولیدکنندگان است و نبود حمایت معنوی و مالی باعث شده این صنعت پرهزینه آنگونه که باید نتواند نمایانگر استعداد جوانان این حوزه باشد. مرکز انیمیشن حوزه هنری، از بدو تاسیس تولیداتی درمورد انیمیشن های کوتاه و سریالی داشته است که جزو محصولات خوب و با کیفیت هستند. ولی فعالیت ها به همین ختم نشده و زیرساخت های اولیه فراهم آمد تا حوزه هنری بتواند اولین انیمیشن سینمایی بلند خود را با نام «لوپتو» به کارگردانی فیلمساز جوان خوش آتیه کلید بزند. عباس عسگری جوان کرمانی است که این روزها مراحل پایانی تولید اولین اثر خود را برای نمایش عمومی آماده می کند. این اثر که با گرافیک و محتوایی متفاوت تولید شده است پبش بینی می شود نظر انیمیشن دوستان را به خود جلب کند.

هنر و صنعت سینما به خاطر تاثیرگذاری اش همواره مورد توجه مسئولان فرهنگی است و از آنجا که سینما ابعاد هنری و فنی مختلف دارد، بنابراین رونق آن، نشانه های مناسبی از توسعه در یک جامعه به دست می دهد. تربیت یک فیلمساز به مثابه به بار نشستن یک درخت است برای نیل به این هدف باید صبر و حوصله به خرج بدهیم. در کشور ما فیلمسازهای خوبی تربیت شده اند که به خاطر عدم حمایت های کافی یا مهاجرت کرده اند یا از کار دست کشیدند.

با توجه به اینکه سینما، هنر و صنعت است و هر روز نیز هزینه تولید فیلم ها گرانتر تهیه می شود، کمتر کسی علاقمند به سرمایه گذاری برای آن است و اگر کمک متولیان در این بخش بیشتر شود قطعا تولیدکنندگان مستعد و توانمند به مراتب بالاتری خواهند رسید.