بازیگر مجموعه «مادرانه» تأکید کرد دوست نداشته شخصیت انسان اخلاق‌گرا را تک‌بعدی بازی کند، مدیران تلویزیون چنین هدفی را اعمال کرده‌اند.

مهرداد ضیایی بازیگر مجموعه «مادرانه» به سوره سینما گفت: فضایی که در فیلمنامه «مادرانه» وجود داشت و سعید نعمت‌الله در ملودرام از آن استفاده می‌کند فضای گرم تهران قدیم است که نوستالژی روابط خانوادگی و دوستی آن زمان را برای مخاطب زنده می‌کند.

وی افزود: این فضا به مرور در دهه‌های پیشین کمرنگ شده و در حال نابودشدن است. برای کسانی که آن زمان را تجربه کرده و یا حتی کسانی که تجربه نکرده باشند «مادرانه» سعی می‌کنداحساس‌برانگیز باشد. اگر بخواهم از منظر یک نویسنده صحبت کنم برای نویسنده تضادی وجود دارد که نوشته را بر پایه برخی از پیش‌فرض‌ها که برای مخاطب آشناست بنا کند یا از ابتدا همه چیز را برای مخاطب بازگو کند با فرض اینکه مخاطب هیچ شناختی از فضا ندارد.

این بازیگر اضافه کرد: در ژانر علمی-تخیلی و همه زیرشاخه‌های آن، از اول همه چیز شرح داده می‌شود. شخصا وقتی که می‌نویسم فرض می‌کنم بخشی از این داستان در گذشته ذهنی مخاطب وجود دارد. «مادرانه» هم با این مدل نوشته شده. ما مفهوم رفاقت را به صورت چرخ‌دنده‌ای بین دو شخصیت که مکمل هم هستند می‌بینیم.

وی ادامه داد: محمدجواد و اردلان دو رفیق هستند که در عین اینکه تضادهای اساسی که با هم دارند اما عاطفه‌ای عمیق بین آنهاست. این حالت بین زن و شوهرهایی که مدام با هم در حال مجادله هستند اما نمی‌توانند یک شب دوری یکدیگر را تحمل کنند مشهود است. این جنس از رفاقت بین مردها بیشتر است که تمام روز در حال جنگ و دعوا هستند اما شب با هم هم‌سفره می‌شوند.

بازیگر «مارمولک» اضافه کرد: این حالت از رفاقت اصالتی ریشه‌دار فرهنگی-قومی دارد. اردلان و محمدجواد از منظر اخلاقی رویه پنهان یکدیگرند. محمدجواد رویه خیر اردلان است که پنهان شده و اردلان هم ممکن است رویه شر محمدجواد باشد که محمدجواد همیشه سعی در دور کردن آن دارد. امیدوارم مدیریت‌ها باعث نشود که سفره پاره پاره‌ای نصیب مخاطب شود.

ضیایی درباره اعمال سلیقه مدیران تلویزیون بر مجموعه‌های تلویزیونی گفت: من از اواخر دهه ۶۰ شروع به فعالیت حرفه‌ای کردم. از آن روز تا به الان شاهد هستم که اعمال سلیقه مدیران تلویزیون بر تولیدات روز به روز دارد بیشتر می‌شود. دایره سوژه‌های انتخابی تنگ‌تر از همیشه است.

بازیگر «وقتی همه خوابیم» گفت: تلویزیون روز به روز دارد حق بیشتری برای دخالت در تولیدات تلویزیونی مطالبه می‌کند. در حالی که در سه چهار سال اخیر به خاطر بدهی‌اش به هنرمندان عده‌ای را به زیر خط فقر کشانده. از جمله خود من. تلویزیون فراموش کرده که بابت این بدهی‌ها باید عذرخواهی کند و به جای عذرخواهی هر کاری که دوست دارد در مورد تولیدات انجام می‌دهد.

ضیایی افزود: در نظر نمی‌گیرد که هنرمندان از همه چیزشان می‌گذرند تا بتوانند کار کنند. این اخلاق تلویزیون تبدیل به یک رویه شده. تسویه نکردن با عوامل در مورد برخی سریال‌ها بیشتر اتفاق می‌افتد و در مورد برخی کمتر. گاهی اوقات برخی مدیران که از چگونگی کیفیت بالقوه و بالفعل تولیدات آگاه می‌شوند کمی حساس‌تر عمل می‌کنند اما این حساسیت منجر به اتفاق خوب نمی‌شود.

مهرداد ضیایی درباره اینکه شخصیت محمدجواد را بیش از اندازه اخلاقی و مثبت اجرا کرده اضافه کرد: متأسفانه بر خلاف آنچه که مدیران می‌گویند از شخصیت‌های شعاری پرهیز کنید اما نقض غرض اتفاق می‌افتد. دست بازیگر برای خاکستری بازی کردن کاراکتر تا حدی باز است. شخصا تلاش کردم تا جایی که ممکن است شخصیت مثبت را تک بعدی بازی نکنم اما در این مسیر به موانعی برخوردم که از عهده‌ام خارج بود.

بازیگر «به نام پدر» افزود: اینقدر خط قرمزها شخصی شده است که می‌ترسیم ابعاد انسانی به کاراکترها ببخشیم. دوستان نمی‌توانند متصور شوند که یک انسان خیر، صالح با تعابیر مذهبی و عرفی می‌تواند خطا هم مرتکب شود و ضعف انسانی داشته باشد.

این بازیگر گفت: با کمک سعید سعی کردم تا حدی در اجرا به سمت دیگری بروم اما به هر حال پردازش شخصیت‌های مثبت در تلویزیون تا به این حد تک بعدی است و نوعی بیماری است که گریبانگیر مجموعه‌های تلویزیونی و شخصیت‌های الگوشونده در فیلمنامه است.

ضیایی درباره همبازی بودنش با مهدی سلطانی بازیگر نقش اردلان گفت: من و مهدی از دهه ۷۰ با هم تئاتر کار می‌کردیم او برای ادامه تحصیل به خارج از کشور رفت و بدون تغییر در شخصیت ویژه‌اش و البته با دانشی بیشتر به کشور برگشت. در این مدت قسمت نشد با هم در تئاتر کار کنیم. از قضا در این مجموعه همبازی شدیم. قصد دارم امسال نمایشنامه‌ای بنویسم و مهدی آن را کارگردانی کند.

وی درباره پیشنهادهای سینمایی‌اش توضیح داد: ترجیحم این است که بیشتر در سینما بازی کنم اما در یک سال اخیر فقط دو پیشنهاد نامناسب داشتم. انتظار داشتم که از طرف برخی دوستان دعوت به کار شوم اما خیال باطلی بود.

ضیایی درباره فعالیت‌هیش در زمنیه نوشتن و پژوهش گفت: مشغول چند کار ترجمه و پژوهش هستم. وضعیت نشر از فاجعه گذشته وگرنه در کمد همه ما نویسنده‌ها نمایشنامه‌ها در آرزوی اجرا و کتاب‌ها در آرزوی چاپ خاک می‌خورند. شاید امسال مجموعه شعرهایم را منتشر کنم و یک مجموعه شعر هایکو ترجمه کنم.