به گزارش سوره سینما به نقل از روابط عمومی سازمان سینمایی حوزه هنری، محمدهادی کریمی نویسنده، کارگردان و تهیه کننده فیلم سینمایی «کمدی انسانی» در خصوص ساخت این اثر گفت:  هنرمند کبوتر حرم نیست، گل گلخانه نیست،  همین سختی ها  و صعوبت ها و  ملامت شنیدن  ها و در عین حال به خود وفادار بودن هاست که  برای هنرمند سلوک می آفریند، لذت تجربه ی کاتارسیستیک از فیلمسازی را به هنرمند می دهد،  هنرمند گله و شکوه و آه و ناله و اعتراضی هم اگر دارد باید در اثرش منعکس شود و در فردیتش رسوخ یابد نه در پشت تریبون ها … به همین خاطر  از سختی های ساخت فیلمی چون کمدی انسانی در بخش خصوصی نمی خواهم بگویم ، راستش انقدر همه و همه معترض شده اند که   اهمیت و شکوه اعتراض به کل از بین رفته و ما به جای اعتراض بیشتر تعارض های رفتاری را پیرامون مان می بینیم.

وی افزود: فردیت برای هنرمند از نان شب هم واجب تراست، مهم تر از تکنیک های فیلمسازی، کانسپتی است که قرار است مبنای ساخت جهان یک فیلم شود، مهم تر از زاویه ی دوربین، زاویه ی فکری سازنده ی یک اثر به  موضوعی است که قراراست هسته ی مرکزی اثراو تلقی شود، البته، به اشتراک گذاشتن بی پروای فردیت ، خود یک جرات و جسارت و اعتماد  به نفس و رهایی  ویژه ای می طلبد که رسیدن به این موقعیت  بسیار دشوار است.

کریمی با بیان اینکه «کمدی انسانی» فیلمی است بیوگرافیک، پیرامون زندگی یک فرد و به واسطه آن که هر زندگی‌ای در ادوار و دهه‌های مختلف امتداد می‌یابد، اضافه کرد: داستان ما هم در چند دهه رخ می‌دهد و این به معنای تاریخی بودن داستان نیست. گرچه برای نشان دادن هر دهه، تصاویر باید منطبق با حال و هوا و فضای آن دهه باشد؛ از بافت معماری و لباس گرفته تا اشیاء صحنه و رخدادهای اجتماعی ویژه آن دهه، ولی «کمدی انسانی»  وقتی دقت می‌کنیم یک فیلم جامعه شناختی است و نه تاریخی،  و این جامعه شناختی از کریدور بیشتر روان شناختی است یعنی از خلال بُعد روان‌شناختی رشد یک پسر در خانواده، مدرسه و در کل پیرامونش به یک نگاه کلی از جامعه‌ای که او در آن بزرگ شده و نیز اثری که او در بزرگسالی بر پیرامونش می‌گذارد می‌رسیم، اینکه خشونت چطور  در وجود یک فرد نهادینه و سپس باز تولید و منتشر می‌شود و همه این تلخی‌ها باید به زبانی  گفته می‌شد که  به لحاظ بصری و گرافیک همه عین تابلوی نقاشی باشد که عشق اصلی و کشش اولیه شخصیت داستان به نقاشی بخشی از مضمون است و به لحاظ لحن روایت  آن  ظرافت درونی پسر که همیشه مورد تحقیر و سرکوب  واقع می‌شد  در فیلم جاری باشد که شما از آن به عنوان شاعرانگی یاد می‌کنید، ضمن اینکه در “کمدی انسانی” از گویش تاریخی کلیشه‌ای و مرسوم فیلم‌های تاریخ معاصر و لباس‌ها و صحنه‌های تکراری خبری نیست، چیزی که باعث متفاوت دیده شدن آن از سوی شما شده است.

شایان ذکر است برنامه «سینماپاتوق» حوزه هنری به منظور توسعه تعامل سینماگران، حمایت از آثار سینمایی و گسترش مراودات بین اهالی رسانه و هنرمندان و بسترسازی برای معرفی بهتر محصولات سینمای ایران زیر نظر روابط‌عمومی و امور محافل سازمان سینمایی حوزه هنری طراحی شده و در این دوره با محوریت «فیلمنامه فیلم» به تحلیل و بررسی ساختارهای محتوایی فیلم و فیلمنامه آثار سینمایی می پردازد.