دکتر حسن سبحانی در ابتدای گفت و گو با سوره سینما عنوان کرد : حرف هایمان را با این پیش فرض شروع می کنیم که این فیلم را یک کارشناس اقتصادی دیده و می خواهد نظر بدهد.

وی ادامه داد : نکته اول اینکه کسی که این فیلم را ببیند این طور استنباط می کند که این فیلم علیرغم خصوصی سازی هایی که در ایران اتفاق افتاده منشا فشاد شدند یا لااقل برخی از دلایل فساد همین خصوصی سازی ها هستند . این مستند به صورت تصویری با حمله به اقتصاد دولتی ایران دارد خصوصی سازی را تشویق می کند.

وی معتقد است: این مستند هیچ کاری به علت یابی نداشته و فقط عکس هایی گرفته از بعضی اتفاق هایی که افتاده است. من به عنوان کسی که هم در دانشگاه تدریس می کنم و هم سالیان طولانی در مجلس همین بحث ها را داشتم دیدم که در این سال ها خصوصی سازی چه بلایی سر اقتصاد مملکت آورده و متاسفانه این مستند علت همین فسادی که دارد به آن حمله می کند را دارد ترویج می دهد.

وی افزود: نکته بعد اینکه در جاهای مختلف مستند می گوید این فساد به خاطر اقتصاد دولتی است ولی اعداد و ارقامی که ارائه می دهد اعدادی نیست که بتوان محکم پایش ایستاد و ثابتش کرد. و آن را به تحقیقات مستندلی وصل و ارائه نمی کند.

دکتر سبحانی معتقد است : من معتقدم برخلاف نظر خیلی ها اقتصاد دولت ایران اگرچه نفتی است ، اما اقتصاد ایران و اقتصاد ملی ما نفتی نیست. زیرا سهم فروش نفت ما در بهترین حالت ۲۰ درصد است . یا اینکه ۷۸ درصد شاغلین ما شامل ۲۵میلیون در بخش خصوصی شاغل هستند. تمام کشاورزی ما خصوصی است . یعنی اینکه می گویند اقتصاد ایران دولتی است ، ادعایی است که هیچ کس اثبات نکرده و فقط تکرارش کرده ایم.

وی تشریح کرد : حالا گیریم که اصلا اقتصاد ما دولتی باشد حتی اگر این طور باشد بر اساس این مستند این مشکل به نظام مجوزها برمی گردد نه به نظام دولتی. مثلا به نظر شما ما می توانیم داروسازی یا مواد غذایی را آزاد بگذاریم که هر کس فارغ از وزارت بهداشت برود تولید کند؟ حتی اگر همه شان خصوصی باشند بالاخره باید بیایند از یک جایی مجوز بگیرند.

وی متذکر شد: نکته بعدی عدم عنایت به علل ایجاد مفاسد و صرفا راجع به معلول ها صحبت کردن از دیگر ایرادات این مستند است که البته در دفاع از خودش می تواند بگوید من نمیتوانستم در یک ساعت زمان مستند همه مسایل را از صفر تا صد تشریح کنم و من فقط به این بخش از ماجرا پرداختم. که اگرچه توجیه قابل قبولی است اما در حالت کلی مستند را از مستندهای علی و معلولی جدا می کند.

وی مثال زد: مثلا آن جایی از مستند که سراغ دکتر رفیع پور رفته هیچ صحبتی نکرده و به همان یک جمله «دریغ است ایران که ویران شود» با اشاره به کتابی که خودشان سال هاست منتشر کرده است بسنده کرده است. ولی بازهم خدا پدرشان را بیامرزد که اسم چنین آدمی که در زمینه فساد اقتصادی فعالیت کرده و صاحب نظر است را آورده اند.

وی ادامه داد: نکته دیگر اینکه در این مستند از دو «ان جی او» تقدیر و تشکر شده که به طور غیر مستقیم طرفداری از رشد «ان جی او» را تبلیغ می کند که البته کار بسیار خوبی است . اما وزارت اطلاعات در بسیاری موارد معتقد است که تعداد زیادی از «ان جی او» ها مسیرشان شبه جاسوسی است و حقیقت این است که خیلی یکدست نیستند و نمیشود راجع بهشان قسم حضرت عباس خورد.

سبحانی در پایان گفت : نکته آخر اینکه ظرافت فیلمساز قابل تحسین بود و من با خصوصی سازی در ایران تا زمانی که مقام معظم رهبری نگفته بودند و تا زمانی که احمدی نژاد لایحه به مجلس آوردند با خصوصی سازی مخالف بودم و گفتم این سیاست ها و این لایحه چون در ایران بستر مناسب ندارد هنوز هم معتقدم اوضاع بدتر شده و فساد بیشتر شده و با تقسیم اموال دولتی همین حالا هم مخالفم همان طور که الان مقام معظم رهبری هم فرمودند این خصوصی سازی به طور درست محقق نشده است.