فریدون حسن‌پور کارگردان فیلم سینمایی «من و زیبا» فیلمی با محوریت محرم و فرهنگ عاشورا در فضای زندگی امروزی به خبرنگار سوره سینما گفت: همیشه از ساختن فیلم های آپارتمانی و تکراری و کلیشه ای فرار کردم و به همین نسبت زمانی که تصمیم گرفتم فیلم مذهبی آن هم درباره یکی از عظیم ترین فجایع انسانی و اخلاقی جهان بشریت ، نه فقط جهان اسلام ، یعنی قیام آزادیخواهانه امام حسین (ع) فیلمی بسازم ، دوست داشتم از زاویه ای متفاوت ، عشق و ارادت باطنی یک پیرمرد روستایی را به آن حضرت نشان دهم و اینگونه بود که «من و زیبا» شکل گرفت.

وی ادامه داد: اگر چه فیلم هایی با این مضامین هیچ وقت برای بازیگرانش سیمرغ نمی آورد و برای من هم افتخار سینمایی دنیال نداشت اما نوعی ادای دین شخصی ام به سینما بود و به لحاظ وجدانی آن را یکی از درخشان ترین نقاط کارنامه هنری ام می دانم.

کارگردان «ناردون» در پاسخ به این سوال که چرا سینمای مذهبی اقبال جشنواره ای ندارد و به قول خود شما سیمرغ آور نیست گفت: این مسئله یکی از ضعف های زیربنایی سینمای ماست که حل و فصلش در یکی دو جمله نمی گنجد و ساعت ها پژوهش و جلسات متعددی برای نقد و بررسی طلب می کند. اینکه واقعا مگر در هر جشنواره ای چند فیلم با موضوع مذهبی و دینی صرف وجود دارد. یا تاکنون کلا چند فیلم برای بازنمایی توبه ساخته شده است؟

وی خاطرنشان کرد: بازگشت انسان ها به فطرت پاک خود که در اسلام توبه نامیده می شود، در سراسر دنیا حقیقتی محض و روشن دارد و در فیلم من و زیبا، تصویر خوبی از توبه و امید به رحمت الهی و حسن ظن به خداوند نشان داده شده است. این توبه هم با عمل صالح همراه بود و هم با توسل و طلب شفاعت از امام حسین (ع). آیا همین به تصویر کشیدن توبه به شکل کامل و صحیح آن که منجر به رستگاری می شود کم ارزش دارد؟

کارگردان «وقتی همه خواب بودند» متذکر شد: فرهنگ عاشورا بی نهایت مضمون جهانی و انسانی دارد که می شود سالی چندین و چند فیلم خوب و درجه یک درباره آن ساخت و همچنین واقعه کربلا سراسر تصاویر سینمایی و چشم نواز است که می توان حتی به صورت مستقیم به آن پرداخت و روایت هایی مستندگونه تاریخی ازهزار و اندی سال گذشته تا روایت های معاصر از پیاده روی های اربعین هرساله مردم عاشق ساخت ، اما دریغ که سرمایه گذاری کلان سینما روی مباحث دیگری متمرکز شده و امثال بنده هم با بودجه های محدود و شخصی به سختی می توانیم قدم در این مسیر غیر سود ده بگذاریم. اگرچه که علقه و گرایش شخصی ام همچنان اراده و حس ساختن «من و زیبا» های دیگر را در من زنده نگه می دارد و به امید فرداهای بهتر برای سینمای دینی و سینمای کودک ، دو شمع رو به خاموشی در گیشه هستم.