محمدرضا شرف‌الدین تهیه‌کننده سینما ‌در گفت‌وگو‌ با خبرنگار سوره سینما در خصوص تاثیر انتشار ویروس کرونا در وضعیت مالی اهالی فرهنگ وهنر و سینمای کشور گفت: همزمان با شیوع ویروس کرونا و تعطیلی فعالیت بسیاری از عرصه ها، فعالیت سینما و‌ دست اندرکاران تولید فیلم نیز که بخشی از جامعه ملی ما محسوب می شوند متوقف شد؛ بنابراین ضررهای مالی و فشارهای ناشی از آن بیش از همیشه زندگی این افراد را مختل کرده است. این در حالی است که جامعه سینمایی به عنوان جامعه ای محدود، مشکلات ویژه ای داشته و نباید آن را محدود به دوران بحرانی ویروس کرونا بدانیم.

وی افزود: در دو دوره اخیر دولت که امکان پیشرفت سینما وجود داشت، جامعه سینمایی تاحدی به ضعف و محدودیت رسید که نمی توان این کوتاهی ها را منوط به انتشار ویروس کرونا دانست. امروز بحران کرونا تبعات سنگینی هم برای اقتصاد کشورهای قدرتمند داشته است و ما تنها نیستیم. مشکل سینمای ما عدم خودکفایی آن است و توان ایستادن بر روی پای خود را ندارد چرا که تاکنون نگاه ویژه ای به آن نشده و از اهالی آن غافل بوده اند. مسلما مولتی میلیاردرها نیازی به کمک های مالی ندارند و باید به فکر کم درآمدها بود. از نظر بنده اقدام خانه سینما نسبت به ثبت نام افراد متضرر سینمایی کافی نیست و بسیاری از اشخاص از این اقدام سر باز زده اند. سینمایی ها افراد هنرمند و بعضا شناخته شده ای هستند و قطعا با حفظ شأن و آبروی آنها و‌ به واسطه تدبیر و عقلانیت باید ا‌ز جانب اصناف مورد حمایت قرار گیرند.

شرف الدین خاطر نشان کرد: سینمای ایران متناسب با شرایط جهانی پیش نرفته و بقای آن نیازمند ایجاد شرایط تولید است. سینمای امروز کشور ما محدود به اکران داخلی شده و در قبال آن جوامع صنفی، تهیه کنندگان، خانه سینما و دولت موظفند همانند دغدغه های صادراتی دیگر، برای صادرات محصولات فرهنگی و سینما هم تلاش کنند.

وی با اشاره به حمایت بسیاری از فیلمسازان از نمایش آنلاین فیلم ها عنوان کرد: بنده برخلاف دیگر فیلمسازان مخالف نمایش آنلاین آثار و اعتماد به بازگشت سرمایه از این روش هستم و معتقدم زیرساخت های ما بسیار مشکل داشته و مبارزه با قاچاق فیلم در کشور ما جدی نیست. با وجود مافیای فرهنگی و سلطان های کپی رایت چه اطمینانی به نمایشی آنلاین فیلم وجود دارد؟ کپی فیلم «خروج» با وجود محبوبیت حاتمی کیا و مخاطب زیادی که دارد باز هم در ساعاتی بعد از این اقدام در فضای مجازی منتشر شد و این مشکل بزرگی برای ما فیلمسازان است. قطعا این فیلم اثر خوبی است و مشتریان خوبی هم دارد ولی اگر فیلمساز گمنامی هم اثر خود را در نمایش آنلاین، اکران کند می تواند به بازگشت سرمایه خود امید داشته باشد؟ بنده به همراه شرکای خود از نمایش فیلمهایمان در این فضا صرف نظر کرده و‌ترجیح می دهیم تا بازگشایی سالن های سینما صبر کنیم.

این تهیه کننده سینما ضمن تاکید بر تصحیح زیرساخت های فرهنگی و مبارزه جدی با قاچاق کالا ادامه داد: موفقیت پخش آنلاین فیلم‌ها در سایه بیمه آثار توسط نهادها و‌ارگان‌های فرهنگی امکان پذیر می شود. چرا که با بیمه فیلم ها به ارزش قیمت تمام شده ساخت آن، به فیلمسازان این اطمینان را می دهد که در صورت عدم فروش مناسب، به بازگشت سرمایه امیدوار باشند. از طرفی دیگر جامعه صنفی پخش موظف است زمان نمایش آثار را تقسیم بندی کرده و برنامه ریزی های مناسبی ارائه دهد.

وی یادآور شد: در شرایط فعلی بحران کرونا مردم برای در خانه ماندن نیاز به سرگرمی دارند و بعضا از نمایش آنلاین فیلم ها استقبال می کنند اما قیمت آثار قاچاق مقرون به صرفه بوده و از آن استقبال بیشتری می شود. نظر بسیاری از اهالی فرهنگ مبنی بر تعداد بالای کاربران شبکه های خانگی قابل پذیرش نیست زیرا تعداد مشترکان ثابت نبوده و دائما در حال تغییر است .

شرف الدین در خصوص وجود راهکارهای درآمدی برای حمایت از فیلمسازان و عدم توجه به آنها اظهار داشت: ایجاد مشترکین ثابت برای شبکه های نمایش خانگی راهکار خوبی جهت افزایش مخاطب بوده و با تبلیغات در سایت های سینمایی و غیرسینمایی، خطوط هوایی و زمینی مسافربری، بانک ها، خطوط فروش خودرو، فروشگاه ها و حتی امور مشترکین می توان اشتراک فیلم های در حال اکران را خریداری کرده و به عنوان جایزه در خدمت مشتریان خود قرار دهند. قطعا این روش برای نهادها وسازمان ها هزینه ای ندارد و این مبالغ به طور نامحسوس از مشتریان تامین می شود.

وی ادامه داد: با ایجاد اینگونه سیاست‌های حمایتی در فروش آنلاین فیلم‌های جدید و به روز موفق بوده و‌ در صورت ورود فیلم‌های خارجی به این عرصه به نوعی «نهضت فروش فیلم» را برای اولین بار در ایران به راه انداخته ایم. بنابراین برای احقاق آن نیاز به کارشناسی راهکارهای داد و‌ ستد اینترنتی داشته و با ایجاد اتاق فکر اشتراک سالیانه خریداری فیلم های به روز را فعال کنیم. این روش قطعا به نفع مشترکین، تهیه کنندگان و فیلمسازان است تا در موقعیت های فعلی و شیوه های سنتی موجود در سینمای ایران، به دنبال ایجاد ساختار های جدید و رایج در دنیا باشیم.

این تهیه کننده سینما تامین سرمایه برای ساخت فیلم را منوط به اطمینان از بازگشت فیلم دانست و یادآور شد: جذب سرمایه برای تهیه‌کننده کار آسانی است اما در شرایطی عملی می شود که به بازگشت هزینه ها امیدوار باشیم. امروز شرایط فیلمسازی عوض شده و پتانسیل های خوبی داشته و افراد جویای نام و‌ با انگیزه ای در این زمینه وجود دارد که قطعا توانایی خوبی در ساخت فیلم دارند اما همه این ها مستلزم اطمینان فیلمساز‌ به منابع مالی است.

وی اذعان داشت: سینمای امروز ما جایی برای پیشرفت ندارد بنابراین با اصلاح شرایط نمایش آنلاین می توان به گذر سینما از جوامع سنتی به حرفه ای و مدرن امیدوار شد. در حال حاضر تخصصی و علمی تر شدن سینما با منابع محدود به جایی نمی رسد و وضعیت اقتصادی جوابگوی هزینه ها نیست چرا که مهمترین نیاز سینمای ما باز شدن درب تجاری است و‌ با توسعه آن در کشورهای خارجی مخاطبان زیادی را به این وادی می کشانیم. در حالیکه سینمای ایران به خودی خود در کشورهای اسلامی محبوب بوده و حتی با وجود بی حیایی ها در این عرصه، نجیب مانده است . در شرایط پساکرونا نیز سینما به سمت اخلاق گرایی سوق پیدا کرده‌ و همگان به سوی آموزه های دینی و توکل به خدا روی می آوردند، در این شرایط محصولات دینی رایج شده جهان بینی همه دنیا تغییر خواهد کرد. بنابراین فرصت مناسب برای پیشرفت فیلمسازان ایرانی فراهم شده و بعضا سود حاصل از آن بیش از فروش نفت خواهد بود که همواره با فراز و نشیب هایی همراه است.

شرف‌الدین در پایان با تاکید بر قابلیت های فیلمسازان برای کسب سود و سرمایه گفت: برجام و تحریم ها تنها توجیه افراد نالایقی است که نه خود کار می کنند و نه اجازه کار کردن به کسی را می دهند. پس برای موفقیت باید بخش صنعتی و اقتصادی را پای کار بیاوریم.