سوره سینما – مریم اکبرلو :امروز روز ازدواج است . نخستین گروه هر جامعه ای، خانواده است که همه مراحل ابتدایی اجتماعی شدن فرد در آن سپری می شود . خانواده در فرهنگ ایرانی و اسلامی کانون مقدسی است که با ازدواج شروع می شود و یکی از مهم ترین ارکان هر جامعه پایبند و تمدن داری به حساب می آید.

اهمیت خانواده و حفظ حریم و امنیت روحی و جسمی و فکری آن همیشه یکی از سرفصل های حکومتی کشور ما در همه ادوار بعد از انقلاب بوده است و از همین رو سینما به عنوان بزرگ ترین و گسترده ترین و استراتژیک ترین هنر صنعت کشور، نگاه و اهتمام خاصی به خانواده دارد. خانواده ای که سال هاست هویت و چهره اصلی خودش را در سینما گم کرده و با این تغییر رنگ و روی مخاطب را هم پس زده و حاصلش این شده که بیش از ۸۸ درصد مردم به سینما نمی روند ! یعنی فاجعه!

در چرایی این فاجعه حرف و سخن بسیار است اما در ساده ترین پاسخ باید صادقانه بگوییم که فضای سالن های سینمایی بعضا، ناسالم است، امنیت اخلاقی در آن ها وجود ندارد و از همین رو خانواده ها نمی توانند به سینما بروند؛ یک خانواده می خواهد در فضایی سلامت به سینما برود و با شرایط موجود خانواده ها راضی نمی شوند به سینما بروند. اینکه بنا به اعلام وزیر ارشاد بیش از ۸۸ درصد مردم به سینما نمی روند نشان از انتقاد جدی مردم نسبت به وضعیت تولیدات و سالن های سینما دارد و این وظیفه متولیان امر است که ترتیبی بدهند تا همه مردم که اعتقادات قوی دینی دارند بتوانند از مواهب سینما بهره مند شوند.

سینما باید مکانی امن برای خانواده ها باشد، اما متأسفانه ما اغلب در سالن های سینمایی به خصوص سینماهای معروف و بزرگ با وضعیتی مواجهیم که گویا در جامعه اسلامی نیستند.

همچنین، مدیران سالن های سینما از آنجا که تنها در پی کسب درآمد و فروش بیشتر گیشه شان هستند توجهی به این مسائل غیراخلاقی و ضددینی و غیرعرفی ندارند و تنها به نصب یک تابلوی«رعایت حجاب اسلامی الزامی است» بسنده کرده اند در صورتی که تابلو ملاک نیست و باید شرایطی الزام آور برای همه افرادی که به سالن های سینما می روند وجود داشته باشد تا سینما جولانگاه حضور افراد بی اخلاق نشود.

همچنین، جا دارد از تولیدات بی ارزش و سخیف سینمایی انتقاد کنیم. فیلم های سینمای که مردمی نیستند، و از محتواهای ناسالم برخوردارند، ما با یک سری کمدی های سخیف و مبتذل در سینما روبرو هستیم که در آن ها شوخی های بی پروای جنسی و… رواج دارد، معلوم است که خانواده ها نمی توانند چنین فیلم هایی را ببینند، ما چطور می توانیم انتظار داشته باشیم که خانواده ها به تماشای این نوع فیلم ها بروند؟مضافا، اینکه بسیاری از فیلم های سینمایی فاقد عنصر تشویق به زندگی و ازدواج هستند و بر عکس مملو از نشانه های ضد خانواده و پردافعه نسبت به پیوند زناشویی هستند.

بدنه جامعه باید بتواند با سینما ارتباط خوب برقرار کند، فیلم هایی در سینما باید باشد که حرف دل مردم را بزند. سینمای فعلی با استقبال مردمی مواجه نمی شود و ای کاش متولیان و سیاست گذاران فرهنگی کمی احساس خطر کرده و تدبیری جدی و ویژه برای رفع این معضل مهم داشته باشند.