جهانگیر الماسی فیلمساز و بازیگر سینما که در کارنامه‌اش هم فیلمسازی برای کودک و نوجوان به چشم می‌خورد و هم در فیلم‌هایی با این محوریت ایفای نقش کرده، درباره حس همکاری با کودکان و نوجوانان به خبرنگار سوره سینما گفت: کودکان در فیلم‌ها خودشان هستند و نقش بازی ‌نمی‌کنند.

کارگردان و دیگر عوامل وظیفه دارند آن چیزی را که بازیگر کودک نیاز دارد در اختیار او قرار دهند اما برای اینکه بتوانیم در فیلم‌ها بهترین نتیجه را از کودک بگیریم باید با او رابطه انسانی، دوستانه و شرافتمندانه برقرار کنیم چرا که در کودکان باید احساس امنیت‌خاطر ایجاد شود.

این هنرمند ادامه داد: کودکان به دلیل باز بودن و پاک بودن ذهن‌شان خیلی زود متوجه حرف‌ها می‌شوند اما باید با آن‌ها با ملایمت و صمیمانه رفتار کرد. رفتار کودکان، رفتار تکرار شده نیست. آن‌ها برای اولین بار جلوی دوربین قرار می‌گیرند و به‌ همین دلیل جذابیت زیادی برای مخاطب دارند. حتی اگر بازیگر کودک خلاف تصور کارگردان و‌ فیلمنامه عمل کند باز هم جذاب است.

او افزود: کودکان ماهیت زلالی دارند و در آینه وجودشان می‌توان چیزهای بسیاری آموخت، این بزرگترین درسی بود که من از آن‌ها آموختم.

الماسی با اشاره به بهترین تجربه‌اش با کودکان در فیلم‌های «کودک قهرمان» ساخته کمال تبریزی و «پشت پرده مه» به کارگردانی پرویز شیخ‌طادی تصریح کرد: در فیلم «پشت پرده مه»، دشواری زیادی داشتیم چرا که کودک به لحاظ بینایی و شنوایی دچار اختلال بود و برقراری رابطه با زبان بدن مقداری سخت بود، اما دلیل خوب بودن این فیلم این بود که رابطه بسیار دوستانه‌ای با کودک برقرار کردم و او به من پناه آورده بود.

او افزود: هنر عرصه لطافت، مهربانی و زیبایی است. حتی فیلم‌های ترسناک هم دارای زیبایی‌شناسی هستند. ذات بشر ذات ترساننده‌ای نیست و آموزه‌ها و تجربه‌های اجتماعی ما، ترس را به وجود می‌آورد.

الماسی افزود: در کار با کودکان و نوجوانان تا جایی که توانسته‌ام، سعی کرده‌ام نحوه برقراری ارتباط با عوامل و تجربه قرار گرفتن مقابل دوربین را به آن‌ها بیاموزم، همچنین به آن‌ها جایگاه و مقام و شخصیت یک بازیگر حرفه‌ای نیز داده‌ام.

جهانگیر الماسی درباره تجربه کارکردن با کودک گفت: کار با کودکان بسیار لذت‌بخش است. در سال ۱۳۷۳ فیلم «زمانی برای امیرعلی» را ساختم که جایزه بهترین کارگردانی را در جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان  به دست آورد. در این فیلم فقط کودکان بازی می‌کردند و یکی از بهترین خاطرات من را رقم زدند. این فیلم یکی از دلبستگی‌های من به این حرفه بود.

در عکس‌العمل‌های کودکان جلوه‌هایی وجود دارد که برای رسیدن به آن جلوه باید سال‌ها تجربه کسب کرد.

جهانگیر الماسی درباره فطرت کودکان عنوان کرد: در بازیگری با فطرت انسان‌ها سروکار داریم، این فطرت هم بوی خوبی دارد و هم آموزگار بزرگی‌ است چرا که مثل خمیر در ظاهر هر شکلی به خود می‌گیرد و کودکان روح بزرگی دارند.

او تاکید کرد: بهترین کارهای من فیلم‌هایی است که با کودکان و نوجوانان همبازی بوده‌ام چرا که آنها انرژی ویژه‌ای دارند.

الماسی در پایان خاطرنشان کرد: کاش در دوران کودکی زندگی می‌کردیم و بزرگ نمی‌شدیم، آن‌‌زمان واقعا زندگی می‌کردیم اما الان ادای زندگی را در می‌آوریم. خوشا به سعادت آن‌هایی که با پشتوانه اخلاق، معرفت و آگاهی، توانسته‌اند کودک درونشان را زنده نگه دارند.