رسیدن به آشتی، امنیت شغلی و ثبات برای اهالی سینما در آستانه روز ملی سینما دور از دسترس به نظر نمی‌رسد.

سوره سینما- علی رضایی: در آستانه فرا رسیدن اولین روز سینما در دولت تدبیر و امید فضایی تازه را می شود حس کرد. سینماگران همچون مردم امیدوارند تا در روزهای پیش رو خبرهایی خوش بشنوند. سینما دوباره رونق بگیرد، فیلمسازان به حاشیه رفته پشت دوربین بروند و مباحث حاشیه ای به نقطه پایان برسند. این روزها که بسیاری از سینماگران با شادی رفتن تیم جواد شمقدری از سازمان سینمایی را جشن گرفته اند، می توان به گذشته فلاش بک زد و دورانی را به یاد آورد که شمقدری و دوست دیرینش علیرضا سجادپور با وعده محبت و الفت به سینما آمدند. آنها در گفتگوهایشان تاکید می کردند که در این دوران تازه قرار است همه سینماگران فرصت ساخت آثار خوب را به دست بیاورند.

حالا پرونده عملکرد شمقدری در سینما، با انبوهی گلایه و انتقاد و مهمتر از آن علامت سوال بسته شده و می توان گفت او به تاریخ پیوسته و بعید به نظر می رسد دوباره صندلی مدیریت در نهادی سینمایی به او تقدیم شود. حالا حجت الله ایوبی و تیمش با هزار آرزو و امید جایگزین مدیرانی شده اند که چهار سال تمام، بین سینماگران فرق گذاشتند. بودجه های میلیاردی را در اختیار دوستانشان قرار دادند، فیلمسازانی تازه آمده و بی استعداد را به سینمای ایران اضافه کردند و با خودخواهی و سماجت نهادی صنفی را بستند و برای این شاهکار غیرمدنی و غیر فرهنگی بارها جشن رضایت و پیروزی گرفتند.

چه کسی باور می کند یک فیلمساز این گونه تیشه به ریشه سینما و همکارانش زده باشد؟ حالا و بر ویرانه ای که شمقدری باقی گذاشته، روز ملی سینما را به امید بازگشایی خانه سینما شروع خواهیم کرد و البته امیدواریم مدیران تازه مسیری را نروند که در پایان چهار سال مدیریتشان سینماگران حسرت شمقدری و سجادپور را بخورند. انسان موجودی فراموشکار است و ایرانی ها حس نوستالژی عجیبی به هر چه که مدتی از عمرش گذشته دارند. اگر دقت کنید ما ایرانی ها همیشه دریغ روزهای قبل را می‌خوریم، دریغ سال های گذشته و از دست رفته را. کاش مدیران دولت یازدهم این سنت غلط را عوض کنند. کاش ما را و سینمای ایران را به آینده پیوند بزنند.

کاش در پایان چهارسالی که مدیران فرهنگی دولت دکتر حسن روحانی زمام امور را در دست دارند همان قدر که به سینمای بدنه توجه می شود برای سینمای هنری ارزش قایل شوند. ارزش و اعتبار سینماگران احیا شود، بودجه های میلیاردی و شرایط خاص فیلمسازی در اختیار افرادی ناتوان نباشد. مدیریت سینما در چهار سال سختی که پیش رو دارد باید با میانه روی و اعتدال دیوارهای ویران این عمارت بزرگ را از نو بسازد. بازگشایی خانه سینما اولین قدم برای بازگرداندن امینت و آرامش به این عمارت است، عمارتی باشکوه که نام ایران را در جهان مطرح کرده است.

دولت یازدهم با وعده عدالت به میدان آمده، عدالت در سینما به معنای فراهم کردن شرایط سالم و عادلانه در حوزه تولید و توزیع است. فاصله گرفتن از سینمای رانتی و ایجاد فضای باز و قانونمند کردن ممیزی اقداماتی است که در آستانه یک جشن ملی آرزومندیم محقق شود. قطعا جناح مخالف خانه سینما پس از بازگشایی این نهاد صنفی همچنان به ناسازگاری و کارشکنی ادامه خواهند داد، اما مهم این است که رئیس سازمان سینمایی بدون قضاوت از پیش و با توجه به عملکرد هر دو طرف داستان و با اعتباری که خانه سینما نزد خانواده بزرگ سینما دارد داوری کند و زیر فشارها نظر و رای مصلحانه خود را تغییر ندهد.

فردا ۲۱ شهریورماه اهالی سینما پس از گذراندن روزهایی تلخ و سخت، در یک جشن ملی دوباره گردهم می آیند تا خاطرات چهار سال قبل را محو کنند، همراه با سینماگران برای رسیدن به فردایی بهتر آرزو می کنم و امیدداریم درخت تناور سینمای ایران همیشه سبز و پویا باشد.