به گزارش سوره سینما، نود ‌و ‌دومین قسمت از برنامه سینمایی «هفت» با حضور ابوالفضل پورعرب، رضا زهتابچیان (کارگردان «دیدن این فیلم جرم است»)، محمدرضا مقدسیان، حامد اصلانی (کارگردان فیلم کوتاه «دریازدگی») روی آنتن شبکه سه رفت.

درمیزگرد اول این هفته برنامه «هفت» با حضور ابوالفضل پورعرب علل ظهور و افول ستاره‌های سینما بررسی شد.

واژه سلبریتی مضحک است!

ابوالفضل پورعرب در سخنانی درباره واژه سلبریتی گفت: به نظر من سوپراستار و هالیوود شوخی است. واژه سلبریتی مضحک است و برای کسانی استفاده می شود که درست نیست. مثلا من سی سال شمال رفتم شنا نکردم که مبادا در حال شنا کردن کسی از من عکس بگیرد. خیلی چیزها به خیلی چیزها نمی‌خورد. همه فیلم های ما فاخر است. هنرمندان هم همینگونه است. جایی رد میشدم دیدم نوشتند پورعرب دستگیر شد با دستبند عکس گذاشته بودند که برای یک فیلم بود به همین راحتی با یک تیتر آبروی هنرمند می‌رود.

وی با بیان اینکه کسی به سمت بازیگران درجه دو و سه نمی رود و دولت باید به این افراد کمک کند، اظهارداشت: سندیکاها اصلا چگونه تشکیل می شود؟ چرا باید یک آدمی که چندین سال در سینما و تلویزیون کار کرده است چون سنش بالا رفته کنار گذاشته شود؟ به نظر شما دیگر لبخندی وجود خواهد داشت؟

باید از سرمایه‌های بازیگری مراقبت کنیم

پورعرب تاکید کرد: بازیگر به دنبال احترام و ادب است. جایزه پیونیانگ من گم می‌شود و به من تحویل داده نشده خوب باید به چه کسی گفت؟ کسی که دستمزد بالا می‌گیرد مثل من قربانی میشود. قاعدتا من از خوب زندگی کردن بچه ها خوشحال میشوم. یک سری شایعه ها باعث افزایش دستمزد می‌شود. کاش این بالا رفتن دستمزدها باعث ساختن زندگی بازیگرها شود. بودجه های فیلم ها از قبل تقسیم شده است این سخت است نه دستمزد بازیگرها.

وی ادامه داد: ظهور و بروز بازیگران جدید زیاد نبود آن چند نفر هم انقدر اذیت می شوند که باعث از بین رفتن آن ها می‌شود. بچه ها باید یک سری ملاحظاتی در فضای مجازی داشته باشند. وقتی کسی در ۲۵ سالگی استار می‌شود باید معلم داشته باشد تا به بیراهه نرود. دروغ های ما در دنیای مجازی است. من وقتی با شهاب حسینی کار می کردم لذت می بردم از بازیگری. نوید محمدزاده وقتی بازی میکند در واقع فکر می کند و بازی میکند و می‌توان به او گفت باریکلا. اما کاش از این سرمایه‌ها مراقبت کنیم.

وی افزود: من این دو را سرمایه می‌دانم ولی کاش بقیه هم قدر این افراد را بدانند. برخی از این ها برای فروش فقط استفاده می‌شوند. باید بشینیم با هم صحبت کنیم. من از دهه ۷۰ وارد سینما شدم ولی یک عکس از من در موزه سینما نیست. من تا کی سوار موتور شوم و بروم خواستگاری؟ باید نسل جدید وارد شوند.

نسخه قاچاق، تیر خلاص به «دیدن این فیلم جرم است» بود

در میزگرد دوم برنامه «هفت» رضا زهتابچیان کارگردان «دیدن این فیلم جرم است» گفت: فیلم برای اکران عمومی در جشنواره پر از اشکالات کیفی و فنی بود ولی گفتند شاید هیچ وقت نمایش داده نشود و من هم  به اکران آن راضی شدم. نسخه ای که الان در حال اکران است نسخه ی کاملی است. ما عملا یک سال به صورت غیر قانونی توقیف شدیم.

وقتی اعلام کردیم که میخواهیم فیلم را اکران کنیم صداهایی شنیده شد که این فیلم قاچاق شده و بچه ها همت کردند و جلوی آن را گرفتند. وقتی اکران در این دو هفته شروع شد دیگر از دست خارج شد. تیر خلاص به فیلم نسخه قاچاق بود که باعث کمتر شدن فروش می‌شود. لطمه مادی و معنوی زیادی خوردیم. این که کار چه کسی بوده نمیتوان دقیق گفت و لوگوی نسخه بازبینی جشنواره جهانی فیلم فجر را دارد. من ترجیح می‌دادم که اگر قرار است قاچاق شود نسخه درست قاچاق می‌شد ولی آن نسخه پر از اشتباه است.

فروش این هفته خیلی بهتر شد. با همه شرایط بدی که در این اوضاع هست اما فروش خوبی داشتیم. دو سال از «دیدن این فیلم جرم است» گذشته ولی هنوز نتوانستم فیلم جدید بسازم. من خط قرمزی رد نکردم این ها خط قرمزهای فرضی در ذهن بقیه است. سینمایی که من خیلی دوست دارم سینمای مجید مجیدی است.

میز فیلم‌ کوتاه «دریازدگی» به کارگردانی حامد اصلانی

در میز فیلم‌کوتاه این هفته محمدرضا مقدسیان و حامد اصلانی کارگردان «دریازدگی»  به بررسی این فیلم کوتاه پرداختند.

محمدرضا مقدسیان گفت: «دریازدگی» از چند وجه قابل صحبت است. یک وجه ارتباط پدر و پسر است که نقص دارد و مخاطب باید خودش خیلی چیزها را بفهمد. یک وجه دیگر موضوع نوستالژی است. یک بخش نوستالژی آن به علاقع فیلمساز به فیلم روزی روزگاری سرجیو لئونه باز می گردد و بخش دیگر آن خاطره بازی عشقی است که دیگر وجود ندارد. دریا زدگی هم عشق به سینما است و سعی کرده آن را به پرده آورد. در فیلمنامه نواقص جدی وجود دارد اما در فضاسازی این نواقص جبران می شود. حرکات دوربین هم در خانه به شدت خوب عمل می کند و فضا را پویا می کند. چیزی که کمتر در فیلم کوتاه به چشم می آید. در فیلم کوتاه مضمون زدگی زیادی وجود دارد اما در این فیلم کارگردانی تر و تمیز بیشتر دیده می شود. یک دوگانگی در فیلم کوتاه وجود دارد و آن این ایت که فیلمساز گاهی اوقات اینقدر مضامین را داد می زند که مخاطب خسته می شود و گاهی اینقدر از آن دور می شود که فیلم ناقص می شود. اما در دریا زدگی این موضع کمتر به چشم می خورد. در مورد بازی های هم می توان گفت پدر به خوبی می تواند به متن اضافه کند و انتخاب خوبی است.

حامد اصلانی در ادامه عنوان کرد: یک بخش از فیلم از خود من می آید. بخش دیگر ان از پدر و بخشی دیگر از فیلم های کلاسیکی که دیده ام و آن ها را دوست داشته ام. اگر صادقانه بخواهم بگویم من هم می گویم فیلمنامه نقص های زیادی دارد و آن را اگر الان بخواهم بسازم کل کار در سفر می گذشت. این فیلم برای ۴ سال پیش است و تجربیات من کمتر بود. من آدم بصری هستم. چون گرافیست و نقاش بوده ام و الان سعی می کنم بیشتر به متن برسم. در مورد این فیلم هم همین اتفاق افتاد. برای ساخت عجله کردم و از آن هم ضربه خوردم. اما الان سعی می کنم خود را مدیریت کنم. یکی از الگوهای مهم فیلم کوتاه در این فیلم رعات نشده است. فیلم موقعت محور نیست و شخصیت محور است. به همین دلیل فیلم الکن می ماند.

در سینمای بی مساله ما «دیدن این فیلم جرم است» فیلم مهمی به حساب می‌آید

میز نقد این هفته برنامه «هفت» با حضور مسعود فراستی، محمدتقی فهیم و ناصر هاشم‌زاده به نقد و بررسی فیلم سینمایی «دیدن این فیلم جرم است» سپری شد.

مسعود فراستی گفت: امشب قرار است فیلم «دیدن این فیلم جرم است» را بررسی کنیم. اسم فیلم هم جنجال دارد. «دیدن این فیلم جرم است» این یعنی جنجال و امشب راجع به این موضوع کامل بحث خواهیم کرد.

محمدتقی فهیم در ادامه گفت: برای مدت ها بود یک فیلم ایرانی که قابل بحث باشد ندیده بودیم. سینمای امروز پر از فیلم های خنثی است. بخشی از فیلم ها فقط بفروشند و عده ای دیگر چشم به جشنواره های خارجی دارند. مانند جایزه هایی که چند روز پیش در سفارت استرالیا به فیلم هایی جایزه دادند. صحبت در مورد این فیلم برای من جذاب است زیرا در عین جذابیت های عامه پسندانه مساله و دغدغه دارد. حرف فیلم حرف غیرت است. حرفی که برای منطقه ما کارکرد دارد. ما از فیلم «قیصر» به خاطر غیرت خوشمان آمد و این فیلم هم همین است. فیلم در تاریخ سینمای ما از منظر سیاسی جز معدود آثار است و پدیده نو ظهوری به حساب می آید. به نظر من این فیلم تک خال سینمای ایران در سینمای سیاسی در این دهه می باشد. ممکن است جزئیات فیلم دچار اشکالاتی باشد اما در کل فیلم پیشرویی است. فیلم مبتنی بر قواعد هالیوودی است و از این نظر هم قابل بحث است.

ناصر هاشم‌زاده عنوان کرد: من به نوعی در تحلیل قضیه می‌خواهم پرسش‌هایی داشته باشم. این فیلم به عنوان سیاسی‌ترین فیلم شناخته می‌شود. اگر سیاست را به تعریف ارسطویی طبع بشر بدانیم و قبول کنیم که سیاسی بودن جز جوهره انسان است که یک تعریف نظری است. اما در عمل متفکران همواره ناله داشتند که سیاست و قدرت دست نا اهلان است. سیاست مداران اهل قدرت هایی بودند که سوار آن می‌شدند. اثر سیاسی این جا چه معنی می دهد. فیلم به نوعی یک فریاد بلندی است برای توجه به ناموس و قدرت‌های پشت پرده. اما خط قرمزهای زیادی گذاشته است. به نظر من این فیلم سیاست زده است. به همین خاطر سیاست مداران فرصت طلب می‌توانند از آن به خوبی استفاده کنند.

مسعود فراستی در انتها گفت: من دفعه اول که «دیدن این فیلم جرم است» را دیدم فیلم سالم و صادقی بود ولی در گفتن حرف خودش ناتوان بود. برای باردوم فیلم را دیدم که انتهای آن هم تغییری کرده بود ولی معتقدم فیلم هنوز اشکالات زیادی دارد اما فیلم سالمی است. این فیلمنامه قطعا از موضعی سالم نوشته شده است و یک اعتراض به حق دارد و به جایی می رسد که نمی‌شود این اعتراض را جمع کرد و این نمره مثبت دارد. در سینمای بی جربزه و بی مساله ما «دیدن این فیلم جرم است» فیلم مهمی به حساب می آید. مشکل اما از همین جا آغاز می‌شود. موضوع باورمند انتخاب شده و این حتی با وجود لکنت‌های فراوان کاملا مشهود است. «دیدن این فیلم جرم است» یک جربزه معترضی دارد.