سوره سینما – سریال «دادِستان» ساخته مسعود ده‌نمکی با موضوع پلیسی معمایی مورد اقبال مخاطبان قرار گرفت. نمایندگان مجلس شورای اسلامی نیز مطالبه‌گری و گفتمان انقلاب اسلامی را که مدنظر سریال است پسندیده و کار را تحسین کردند. به بهانه پایان پخش این سریال با حمید متقی یکی از بازیگران آن به گفت‌وگو نشستیم.

آقای متقی بازیگری را از چه سالی آغاز کردید؟

من از سال ۱۳۸۶ وارد فضای دانشگاه و حرفه بازیگری شدم. از همان سالها مشغول فعالیت‌های تئاتری دانشجویی و خود دانشگاه شدم. سپس پس از دوران سربازی مجدد در ارشد همین رشته مشغول به تحصیل و کار به طور همزمان شدم.

اولین کارم به صورت حرفه ای فیلم «تا دور دست» آقای حسین قاسمی جامی بود. سپس به فیلم «پشت دیوار سکوت» آقای مسعود جعفری جوزانی دعوت شدم و پس از آن چند سریال و فیلم مانند «آرام می گیریم»، «حوالی پاییز»، «گاندو» و همچنین در فیلم «ترانه آتش» حضور پیدا کردم.

از نقشتان در سریال «دادِستان» بگویید و این که چه شد که برای بازی در این سریال انتخاب شدید؟

یکی از اتفاقاتی که باعث حضور من در کار آقای ده نمکی شد؛ فعالیت های قبلی من و به طور خاصه بازی در سریال «گاندو» که در آن سریال نقش یکی از ماموران امنیتی سایبری را داشتم و در آن سریال با نام علی سایبری شناخته شدم و در واقع یکی از تاثیرگذارترین بازی من که شخصیت یک فرد امنیتی را نشان می داد و البته ویژگی های این اشخاص که سرعت، دقت و چالاکی در رفتار خود را همواره نشان می دهند سبب انتخاب من در این نقش بود. با این تفاوت که در این سریال علاوه بر ویژگی‌هایی نظیر هکر بودن و در اتاق امنیت قرار داشتن در فعالیت های عملیاتی و حالت های تهاجمی نیز شرکت داشتم. شاید یکی از این دلایل اعتماد تهیه کننده محترم و کارگردان محترم به بنده بوده است.

با توجه به تحصیلات آکادمیک شما در حوزه بازیگری، آموزشهای دانشگاهی را تا چه اندازه در چهره شدن یک بازیگر و موفقیت او در عرصه بازیگری تاثیر گذار می دانید؟

یکی از سوالاتی که همواره پرسیده می شود تاثیرگذار بودن دانش آکادمیک در بازیگری است که البته هر یک از بازیگران محترم به این سوال به شیوه خود پاسخ می دهند. فی المثل برخی اعتقاد به تجربه و مدام در صحنه و جلوی دوربین بودن و نه دانش تئوریک تاکید دارند. برخی دیگر به دانش تئوریک به عنوان نیروی محرکه رسیدن به نقش تاکید می کنند. فارغ از اینکه کدامیک صد در صد درست است؛ به نظرم پذیرش هر یک بدون آن یکی سخت می نماید. احتمالا کاری که یک بازیگر انجام می دهد از تجربیات شخصی خود و دانشی که از کتب و این تجربیات گرفته است هر دو باهم به کمکش می آید. چون اگر فقط به دانش اکتفا شود احتمالا مسائلی هست که حتما در زندگی باید تجربه کرد و در کتاب آن موارد یافت نمی شود. در هر حال و به نظرم تا حد زیادی تجربه های عملی بازی های پیشین روی بازی کارهای بعدی تاثیر گذار است. شاید این جمله سعدی با این موضوع بی ارتباط نباشد: عالم بی عمل به چه ماند؟ به زنبور بی عسل

برای رسیدن به نقش مرتضی، از چه روشی استفاده کردید؟

من تجربه بازی در نقشی مشابه مرتضی را در «گاندو» داشتم. ممکن است افرادی در کنار بازیگر قرار بگیرند و اطلاعاتی به او بدهند. حتی در بازخوردها عده ای به من گفتند که ما در یک برهه ای از زمان نیروی امنیتی بودیم و تجربه مشابه با نقش مرتضی داشتند. تیم های امنیتی و نیروهای نوپو و تیم اسکورت در کنار ما حین ضبط حضور داشتند و موارد کلی را به ما آموزش می دادند. اما بعد از پخش سریال افرادی که دورادور می شناختم و در سازمان و موقعیت نیروی امنیتی بودند نقاط کلیدی و پر اهمیت کار را می گفتند. همچنین سکانسهایی که به خوبی از انجام آن بر آمدم را اشاره می کردند و حتی این را به من گفت که اولین اشتباهی که از تو سر بزند تاثیر منفی در ادامه کارت خواهد داشت.

درباره محدودیت هایی که وجود داشت باید به سکانس مجلس اشاره کنم که باید از چند طرف به تروریست ها شلیک می کردیم و یکی باید جلو می رفت و دیگری از پشت او را پوشش می داد و یادم است آن زمان روی پله ایستاده بودم و به مامورانی که در کنارمان بودند گفتم چرا باید این گونه رفتار کنیم؟ او گفت: چون هر لحظه ممکن است اتفاق جدیدی بیفتد. اینطور بود که در لحظه باید درست ترین کاری که به ذهنت می رسد را انجام بدهی. یا اینکه وقتی یک بار از در ورودی مجلس بیرون می رفتیم خیلی سخت باید به داخل برمی گشتیم و سیستم آنجا اینطور بود که برای هر بار ورود باید آفیش می شدید و شرایط سختی بود.

نکته دیگر این است که برای یکی از نقشهای قبلیم که بیمار اچ آی وی مثبت در فیلم «پشت دیوار سکوت» آقای جعفری جوزانی بود فردی اینچنینی را دیدم و معمولا اصول کاریم به گونه ای است که باید قبل از شروع کار شبیه به فردی که می خواهم او را بازی کنم را از نزدیک ببینم. اما در کارهایی مثل دادستان دسترسی به افراد و مامورین امنیتی سخت است و نمی توان هر لحظه سوالی از این افراد پرسید. هرچند این را هم باید در نظر بگیرید که ماموران امنیتی به خاطر اقتضای کاری خودشان نباید اطلاعاتی به کسی بدهند. به این دلایل یک بخشی هم از قوه تخیل خودم وام گرفتم. در قسمت های پایانی دادستان دیدیم که صادق شهید می شود و همسرش را هم نمی بیند و احساس می کنم افرادی که در چنین موقعیت هایی زندگی می کنند، افراد خاصی هستند.

واکنش های مخاطبان در مقابل سریال «دادِستان» را چگونه می بیبیند؟

تا به حال بازخوردهایی که دریافت کردیم هم مثبت هست و هم منفی. هر سریالی می تواند موضوع بی عدالتی را در ابعاد مختلف نشان دهد. فکر می کنم موضوع عدالت خواهی یک موضوع کلی است و با توجه به شرایطی که در دنیا و کشور ما حاکم است مسئولین دلسوز باید دلشان به درد بیاید و مردم را درک کنند. بحث گفتمان عدالت خواهی شاید در سریال «دادستان» کمی شعاری بیان شده است. باید بگویم در همه کارها بحث عدالت خواهی را می‌بینیم اما در «دادستان» به خاطر نامی که برایش انتخاب شده است این عدالت خواهی مشخص و پررنگ است. در شرایط خاصی که اکنون به سر می بریم شاید گفتن برخی مسائل سخت باشد اما ایمان دارم که شرایط بهتر و بهتر خواهد شد.

برنامه های آتی تان در حوزه بازیگری چیست؟

پیشنهادهایی هست اما هنوز به قطعیت درباره آنها نرسیدم و با پروژه ای قراردادی نبستم.

همینطور در این مدت به مرور کارهای خودم می­پردازم. همچنان به دنبال نقش های متفاوت و چالش های جدید در بازیگری هستم.

در انتها از آقای خزاعی بسیار ممنونم که این فرصت را در اختیار من قرار داد و همینطور از جناب ده نمکی. اگر خوب ظاهر شدم قطعا کمک ها و هنرهای این دو عزیز بزرگوار بود. همچنین این جا از دیگر همکاران نیز تشکر ویژه ای دارم.