سوره سینما: مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی پیرو گفتگوی مهدی کرمپور با خبرگزاری مهر و گلایه از نحوه اکران مستند “MIS شهری که بود” و درج عنوان اشتباه این فیلم، برای توضیح جوابیه‌ای صادر کرد

به گزارش سوره سینما ، دوشنبه ششم دی‌ماه گفتگویی با مهدی کرمپور با عنوان “مستند بچه سر راهی نیست/مرکز باید از من اجازه می‌گرفت” در خبرگزاری مهر منتشر شد. در این گفتگو کارگردان مستند “MIS شهری که بود” با توجه به بی‌اطلاعی از اکران مستندش در سینما سپیده در مقام کارگردان و بخشی از سرمایه‌گذار کار و همچنین درج اسم فیلمش به صورت اشتباه و تحت عنوان “MIS صد سال بعد” و بی‌توجهی مرکز گسترش به این مساله، معترض بود.

با انتشار این گفتگو در خبرگزاری مهر و چاپ و لینک آن در برخی روزنامه‌ها و سایت‌ها مرکز گسترش جوابیه‌ای صادر کرد. پاسخ مکز گسترش سینمای مستند و تجربی به شرح زیر است:
آقای مستندساز! آینه شکستن خطاست

اعتراض‌های دامنه‌دار یک مستندساز به اکران عمومی فیلم مستندش در سینما سپیده، موجی از حیرت را نزد اهالی مستند باعث شده و آینده این مسیر دشوار و پرتلاطم را با مخاطره روبرو ساخته است.
این در حالی‌ است که جریان اکران دائمی فیلم مستند، اولین قدم‌های خود را سپری می‌کند و در مرحله آزمون و خطا قرار دارد. لذا در این مقطع مهم و تعیین‌کننده، تنها همراهی و همگامی همه مستندسازان، موجب سامان گرفتن بحث اکران عمومی “فیلم مستند” و عطف توجه عموم علاقمندان به این گونه مهم سینمایی را باعث خواهد شد که متأسفانه رفتار غیرمسئولانه‌ این مستندساز، با دورنمایی که از آن، به آرزوی دیرینه‌ مستندسازان تعبیر می‌گردد، مغایرت کامل دارد.

جناب آقای کرم‌پور! مصائب و مشکلات فراروی اکران عمومی فیلم مستند، تنها عدم اطلاع حضرتعالی از نمایش فیلم مستندتان و یا عنوان این فیلم (که از اسامی گوناگونی چون “نفت و خون”، “ام ‌آی ‌اس صد سال بعد”، “M.I.S شهری که بود” برخوردار بوده) و از این قسم بهانه‌جویی‌ها نیست که جنابعالی به آن متوسل شده‌اید تا پس از مدتها در مدار خبر قرار بگیرید. کما اینکه این اعتراض می‌توانست مستقیماً با مسئولان مرکز مطرح شده و فوراً رسانه‌ای نشود! دوست گرامی! آگاه باشید که مبحث اکران فیلم مستند و مکانیسم‌های اجرایی آن تا حصول هدف ‌نهایی، فرآیند پیچیده‌ای است و اینگونه مصاحبه‌ها و تک‌محوری‌ها، جایی در آن ندارد.

مستندساز محترم! شما در ماده ۲۰-۶ قرارداد خود با مرکز که در سال ۱۳۸۵ منعقد شده، در مقام کارگردان و مشارکت‌ کننده در تهیه فیلم M.I.S  شهری که بود (به میزان تنها ۲۵% ) متعهد شده‌اید که در تیتراژ و کلیه موارد تبلیغاتی این فیلم، از “مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی” به عنوان تهیه‌کننده یاد کنید. حال چگونه ادعا می‌کنید که “مرکز” برای نمایش این فیلم باید از شما اجازه بگیرد! براستی ‌شما دنبال چه هدفی هستید؟

آقای کرم‌پور! در جایی مطرح کردید که اگر به من اطلاع می‌دادند، برنامه‌های زیادی برای اکران فیلمم داشتم. سوال اینجاست: این برنامه‌ها چیست و چرا پس از خوانش خبر نمایش فیلم تان در رسانه‌ها (یعنی قریب دو روز قبل از اولین سئانس نمایش این فیلم در سینما سپیده) یا رؤیت این خبر از طریق پیام کوتاه ارسالی به تلفن همراهتان، نسبت به ارائه این برنامه‌ها و پشتیبانی از نمایش عمومی آن اقدام نکردید و اعتراض تان را فوراً رسانه ای کردید؟ براستی اگر یک هفته یا دو هفته قبل، برنامه نمایش این فیلم به استحضار جنابعالی می‌رسید، چه می‌کردید؟ پس چرا این برنامه‌ها را در یکی از اولین نمایش‌های عمومی فیلم تان در سالن سینماحقیقت (در زمستان سال ۱۳۸۷) که با جلسه نقد و بررسی با حضور جناب آقای “فرهاد ورهرام” و سرکار خانم “نازنین مفخم” نیز همراه بود، ظهور و بروز نکرد تا “M.I.S شهری که بود” برای صندلی‌های خالی به نمایش درنیاید و جلسه نقد و بررسی تنها برای کارمندان “مرکز” برگزار نشود! جدول این برنامه که یک ماه قبلِ از نمایش آن، به اطلاع شما رسیده بود.

فیلمساز محترم! اگر شما برنامه‌ای برای جریان اکران عمومی فیلم مستند دارید، “مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی” با آغوش باز پذیرای شما (و هر علاقمند دیگری) خواهد بود تا اگر M.I.S… با توفیق جلب نظر مخاطب عام مواجه نشد، حداقل برای استقبال عمومی از سایر فیلم‌های مستند و مستندسازانی که همکار شما هستند، منشاء اثر شود.

دوست عزیز! مشکل اصلی را جای دیگری جستجو کنید. تماشاگر امروزی سینما آگاه است و برای تماشای فیلم‌های کاملاً معمولی و فاقد جذابیت، وقت نمی‌گذارد. با ادای احترام به پدیدآورندگان چند فیلم ارزشمند در سال‌های اخیر، باید اذعان نمود که سینمای مستند ما با ساخت بسیاری از آثار فاقد پشتوانۀ تحقیقی، سوژه مناسب و جذابیت عام، دچار معضل جدی شده که تغییر این آهنگ، نیازمند صرف زمان است.

درست نظیر آنچه که می‌بایست در راه‌اندازی “پاتوق هنرمندان سینما- مستند” در سینما سپیده منظور نظر واقع گردد تا با گذر زمان و همراهی فعالان این عرصه، داستان اکران عمومی فیلم مستند به قضاوت نهایی مخاطبان سینمای مستند، بویژه جنابعالی که یکی دو اثر مستند هم در کارنامه پربار سینمایی‌تان (مشتمل بر آثاری پرمخاطب) دارید، گذاشته شود.

آقای کرم‌پور! اصل مشکل را در خویشتن خویش جستجو کنید که به قولی، آینه شکستن خطاست. در پایان هم باید از جناب آقای فرهاد ورهرام پژوهشگر محترم فیلم “M.I.S…” که علت اصلی انتخاب این فیلم مستند برای اکران عمومی آن بود، تقدیر و قدردانی نمود.