سوره سینما – فصل دوم سریال «گاندو» به کارگردانی جواد افشار مدتی است روی آنتن شبکه سه سیما است. به بهانه پخش این سریال با حمید متقی یکی از بازیگران آن به گفت‌وگو نشستیم.

* آقای متقی بازیگری را از چه سالی آغاز کردید؟

همان‌طور که در گفتگوهای قبلی نیز گفته شد، من از سال ۱۳۸۶ وارد فضای دانشگاه و حرفه بازیگری شدم. از همان سال‌ها مشغول فعالیت‌های تئاتری دانشگاهی و در واقع خود دانشگاه شدم. (البته من بسیار قبل‌تر مشغول کار و فعالیت‌های تئاتری بودم. نمونه‌اش هم تئاترهای خیابانی استانی سال‌های دور بود). سپس پس از دوران سربازی مجدد در ارشد همین رشته مشغول به تحصیل و کار به طور توأمان شدم.

اولین کارم به‌صورت حرفه‌ای فیلم «تا دوردست» با نام قبلی «آواز پر جبرئیل» به کارگردانی آقای حسین قاسمی جامی بود. سپس به فیلم سینمایی «پشت دیوار سکوت» آقای مسعود جعفری جوزانی دعوت شدم و پس از آن چند سریال و فیلم مانند «آرام می‌گیریم» به کارگردانی آقای روح‌الله سهرابی، «حوالی پاییز» به کارگردانی آقای حسین نمازی، فصل اول «گاندو» به کارگردانی آقای جواد افشار، فیلم «ترانه آتش» به کارگردانی آقای روح‌الله سهرابی، سریال «دادستان» به کارگردانی آقای مسعود ده‌نمکی و در نهایت فصل دوم «گاندو» حضور پیدا کردم. از همه این اساتید محترم که بی شک پیشرفت این بنده حقیر، کمک و تلاش همه عزیزان است، کمال تشکر را دارم.

* از نقشتان در فصل دوم «گاندو» بگویید

نقش علی سایبری در فصل اول «گاندو» یکی از نقش‌هایی بود که به‌ظاهر برای مخاطب ساده به نظر می‌آمد. اما باتوجه‌به خصوصیات و ویژگی‌های این نوع اشخاص، بسیار نیازمند ظریف کاری‌هایی بود که در زمان تمرین و قبل از رفتن جلوی دوربین روی آن متمرکز شدم. به نظرم هر نقشی حتی اگر مشابه آن در دنیای واقعی وجود داشته باشد، می‌تواند تغییراتی در آن حاصل شود به‌طوری‌که از دایره واقعیت خارج نشود. به طور مثال آدم از کلیشه‌ها می‌تواند استفاده کند. تیپ‌هایی که در تئاترها و به بیان بهتر نمایش‌های قدیمی ایرانی به‌شدت دیده می‌شود. اما می‌توان با وام گرفتن از این عناصر – به طور مثال – در بازی خود سود ببریم. در حقیقت این موارد یکی از تجربیاتی است که می‌توان از شخصیت‌ها و تیپ‌های نمایشی نیز کمک گرفت.

حال برگردیم به نقش علی سایبری. بر خلاف خیلی از دوستان و همکاران که همیشه عقیده دارند که «وقتی شما یک نقشی را بازی کردی پس ممکن است در همان نقش بمانی» اما من چنین نظری نداشتم و همیشه به این معتقدم که هر نقشی حتی اگر تکراری هم باشد قابلیت گسترش و پرداخت جدید را دارد. همین‌طور که یک شخصیت در زندگی واقعی همواره در حال تغییر و آزمون‌وخطا هست. شما زمانی که یک فرد را پس از ده سال هم ببینید به‌احتمال زیاد تغییراتی ولو کم در رفتار وی مشاهده خواهید کرد. بنا به این دلایل و دلایل دیگر تصمیم به همکاری با فصل دوم سریال را گرفتم و خدا را شکر بازخورد خیلی خوبی هم داشته است.

* برای رسیدن به نقش علی سایبری، از چه روشی استفاده کردید؟

این‌گونه نقش‌ها و به عبارتی نقش‌هایی که در مورد اشخاص هکر و خاص (که به نظرم این افراد، افرادی عجیب و خاصی هستند که به‌شدت در فضای ذهنی و پیچیده خود زندگی می‌کنند) هستند همیشه آدم را قلقلک می‌دهد که در مورد اشخاصی که این فضای ذهنی را دارند، جستجو و کنکاش کنم. این افراد همواره به دنبال فعالیت‌های سخت و کارهای پیچیده علمی هستند. انگار که می‌خواهند یک معادله سخت ریاضی یا فیزیک را حل کنند. همان‌طور که قبلاً در گفتگوها گفته‌ام زمان برای آنان بسیار ارزشمند است و همیشه سعی دارند مانند عملیات ریاضی کوتاه‌ترین راه را برای رسیدن به حل مسئله پیدا کنند. به‌قدری دقیق و سریع در این حوزه عمل می‌کنند که همه را متحیر می‌کنند. حتی اگر نسخه‌های خارجی‌ای که با بازی این نوع اشخاص وجود دارد و در فیلم‌ها و مستندات مشهود است بنگریم، رفتارهای آنان در زندگی نیز خاص است و سبک زندگی روزمره آنان شاید متفاوت‌تر از هر فرد دیگری به نظر برسد. بخش دیگر شاید فعالیت‌های ذهنی و هوش این اشخاص است که این‌گونه سرعت عمل و فعالیت‌هایشان را بالا می‌برد.

برای رسیدن به این نقش یک بخش از حس همذات‌پنداری با این عزیزان استفاده نمودم و برای رسیدن به یک نقش خوب که جذابیت و قابلیت بصری داشته باشد از مجموعه تکنیک‌های بازیگری و همین‌طور تجربیاتم از فعالیت‌های سال‌های قبل که وجود داشت، به آن اضافه کردم که خروجی نقش، کاری متفاوت و جذاب در آید. یکی از کارهایی که برای رسیدن به نقش درست – به عقیده من تأثیرگذار است – آشنایی با این‌گونه شخصیت‌ها و تا حدودی صحبت‌کردن در مورد فعالیتشان است. همچنین شاید زندگی‌کردن در کنار این افراد و رفتارهای آنان را درنظرگرفتن برای اجرای نقش درست، بسیار کمک‌کننده باشد. اگر دسترسی به این افراد وجود نداشته یا بسیار سخت باشد (که تا حدودی در کارهای این شکلی این‌گونه نیز هست) بهتر است از افراد مشابه و کسانی که نزدیک به این حرفه هستند و یا جستجو در منابع اینترنتی استفاده کرد که خود نیز از این مسیر و مسیرهای دیگر در جهت بازی طبیعی‌تر سود بردم. اما نکته نهایی خروجی نقش است که قطعاً از دید هیچ بیننده‌ای پنهان نمی‌ماند.

* واکنش‌های مخاطبان در مقابل فصل دوم سریال «گاندو» را چگونه می‌بینید؟

بازی در این نقش با اینکه ادامه نقش قبلی است به نظرم بیشتر شخصیت را پرورش داده است و این شخصیت به یک پختگی خاصی رسیده است. حتی جزئیات در حرکات و رفتار به نظرم عمیق‌تر شده که به‌احتمال زیاد این به همان موضوع درونی کردن نقش برای بازیگر برمی‌گردد. خیلی‌ها از تفاوت بازی احساس رضایت کردند و حتی به موارد جزئی‌تر اشاره کردند که به‌صورت مصداقی می‌توانم به گریم و شکل جدید خود اشاره کنم که برخی از عزیزان به آن اشاره کردند و به نظرشان متفاوت‌تر از فصل یک بود و همین نکته رضایت آنان را دوچندان کرده بود. در این کار هم با وجود بازخوردهای عالی، عزیزانی نیز بازی مرا مورد ارزیابی قرار دادند و به نظرشان در مورد همان تفاوتی که قبلاً در موردش صحبت کردم حرف می‌زدند اما نکته جالب این بود که همین تفاوت در اجرای نقش و تغییر نسبت به فصل یک برایشان در نهایت باورپذیر و قابل‌باور بود. حتی چند تن از دوستان و طرفداران در حوزه رسانه و بازیگری به من می‌گفتند که چرا نقش یک بازی نمی‌کنی و این برایم خیلی ارزشمند بود! نکته پایانی که به نظرم هم در فصل یک وجود داشت و هم در فصل دو نیز دیده می‌شد تبدیل‌شدن به یک هکر واقعی نیروی امنیتی بود که تقریباً همه طرفداران و دوستان عزیز روی آن اتفاق‌نظر داشتند.

* برنامه‌های آتی‌تان در حوزه بازیگری چیست؟

فعلاً در حد حرف و صحبت هست و تا زمانی که به قطعیت نرسد ترجیح می‌دهم در موردشان صحبت نکنم.

یک نکته‌ای که به نظرم گفتنش خالی‌ازلطف نیست این است که فعالیت‌های خود را در این مدت همچنان بازنگری می‌کنم و نسبت به کارهای قبل سعی می‌کنم بیشتر وسواس به خرج دهم. چون بر این عقیده هستم که نگاه‌کردن مجدد بارهاوبارها و ارزیابی برای رشد و پرورش بازیگر خیلی اهمیت دارد.

در انتها از آقای افشار عزیز، آقای امینی عزیز، آقای سلطانی عزیز، آقای قادری و دستیاران کارگردان عزیز که همیشه به من لطف دارند و همواره در جهت ارتقای بازی کوشش می‌کنند تشکر می‌کنم. اگر خوب ظاهر شدم قطعاً کمک‌های همه این عزیزان و استادان بزرگ است.