به گزارش سوره سینما، صالح مدرسه‌ای نام آشنایی است در حوزه فیلم های قرآنی. وقتی از فیلم سازی در حیطه “قرآن” سخن به میان می آید، عباس صالح مدرسه‌ای به عنوان برند معروف این حوزه مطرح است. ساخت بیش از هشتاد فیلم مُلهم از مفاهیم و مضامین قرآن و عترت در کارنامه صالح مدرسه ای حجت را تمام می‌کند و این که او فیلم سازی اصلح در این رشته مهم محسوب می‌شود.

با انتخاب سیدناصر هاشم‌زاده در سال نود و نه به عنوان «سینماگر خادم قرآن»، تعداد ایشان به ده نفر رسید. پیش از این فیلمسازان صاحب‌نام کشورمان همچون مجید مجیدی، رضا میر‌کریمی، عباس صالح مدرسه‌ای، شهریار بحرانی، مجتبی راعی، کمال تبریزی، منوچهر محمدی، محمد داوودی و محمد علی باشه آهنگر از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مفتخر به کسب این مقام شدند. وی سال‌هاست به عنوان نماینده کارگروه هنرمندان سینمایی در انجمن خادمان قرآن کریم جمهوری اسلامی ایران حضور دارد.

انتخاب پی‌درپی صالح مدرسه‌ای طی سه سال گذشته به عنوان داور فیلم های قرآنی جشنواره فجر از سوی معاونت قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نشانگر جایگاه محکم او به عنوان صاحب‌نظر در این حوزه است.

صالح مدرسه ای در پاسخ به این سوال که متولی فیلم قرآنی چه کسی است گفت: خیلی روشن و شفاف بگویم که فیلم قرآنی «متولی» ندارد. چون باورهای تصمیم‌گیرندگان و افراد سیاسی موثر در مدیریت، هنوز به اهمیت و تاثیر گذاری فیلم های قرآنی نرسیده و اغلب مسئولین، مثل بسیاری از عوام، قرآن را مختص به مجالس عروسی و عزا می‌دانند.  مدیران این جامعه، از پرورش یافتگان فرهنگ کلیشه‌ای همین مردم در خصوص مواجهه با قرآن هستند. بنابراین تا فکر سیاسیون اصلاح نشود، نمی‌توان توقع داشت که جایگاه فیلم قرآنی در جامعه تبیین گردد.

این کارگردان سینما در ادامه افزود: البته حمایت از تولید فیلم های قرآنی وظیفه همه دستگاه‌هاست.  لکن الان که همه توپ را به زمین وزارت ارشاد می‌اندازند، وزارت ارشاد یا باید رسماً اعلام کند که نمی‌خواهد در زمینه تولید فیلم‌های قرآنی حمایت یا فعالیتی داشته باشد و یا باید پس از چهل سال از پیروزی انقلاب، یک ساز و کار اساسی و جدی را طراحی و اجرا کند. متاسفانه تا پیش از این، هم اغلب مدیران وزارت ارشاد، هم شورای عالی انقلاب فرهنگی و هم شورای توسعه فعالیت های قرآنی تذکر صریح بزرگان را در خصوص تاثیر فیلم و سینما و جایگاه فیلم های قرآنی نادیده گرفته اند و عمده توجه و هم و غمشان برگزاری همایش ها و مسابقات قرآنی و چاپ کتاب و پوستر است. ساخت فیلم‌های قرآنی در وزارت ارشاد در حاشیه است. البته همه دستگاهها مسئولند منتهی نخستین دستگاهی که عنوان «فرهنگ» و «ارشاد» و «هنر» را دارد،زیر ذره بین و مورد سوال است.

وی با انتقاد از پاسکاری های رایج مدیران سیاسی گفت: وقتی وزارت ارشاد جاخالی می دهد، سایر دستگاه ها به مراتب عقب تر می روند.

نماینده کار گروه هنرمندان در پاسخ به این سوال که راهکار را در چه می دانید تصریح کرد: فیلم قرآنی باید متولی داشته باشد و دستگاه‌ها فرافکنی نکنند. سال‌ها پیش در جاهای مختلف پیشنهاد دادیم که نهادها و سازمان های قرآنی تلفیق و ادغام شوند، نظیر همان تجربه موفقی که در تشکیل نیروی انتظامی اتفاق افتاده بود؛ ترکیب ژاندارمری، کمیته انقلاب و شهربانی. اتفاقی که لازم است در مجموعه‌های بزرگ فرهنگ و هنر و تبلیغات و… هم بیفتد و از موازی کاری های وقت کش و فرصت‌سوز جلوگیری شود. سازمان‌های عریض و طویل وقتی می‌توان گفت خوبند که کارساز و گره گشا باشند نه اینکه با یک صدم ظرفیت فعالیتی لاک پشتی کنند.

فیلمساز خادم قرآن افزود: این که هر از گاهی یک گروه بلند می‌شوند و نسنجیده و غیرکارشناسی جشنواره قرآنی برگزار می‌کنند، باعث بی اعتباری آن شده است؛ جشنواره های ناکارآمد و تشریفاتی مشکلی را حل نمی کند. ما ابتدا نیاز به تعریف و جایگاه محکم قانونی در بدنۀ فرهنگی هنری کشور داریم تا بر آن اساس «اتاق فکر» تشکیل شود و ساز و کار تولید فیلم های قرآنی علمی و قانونمند شود و آسیب های فیلم سازی قرآنی شناسایی گردد.

وی با نارضایتی از برخوردهای ناپخته گفت: حتی خودی ها و معتقدین  هم گاهی از سر ناآگاهی، فیلم های قرآنی را می‌زنند. متاسفیم برای این بی بصیرتی. البته حساب کاسبانِ فیلم های قرآنی جدا از خادمان است.

داور فیلم های قرآنی جشنواره فجر در پایان خاطر نشان کرد: دستگاههای مختلف هر چقدر هم بیلان و آمار بدهند که برای ترویج مفاهیم و معارف و معانی قرآن چه کرده‌اند، مانند اقیانوسی است به عمق یک سانتیمتر. بی تردید، حق مطلب ادا نشده و مسئولین در تعارفات اولیه گیر کرده اند. تجمیع فعالیت های قرآنی کشور در صورتی موثر است که برای همه زیر مجموعه ها و گروه ها فکری اساسی بشود تا اختلافات مجموعه ها و تشکل های قرآنی به حداقل برسد. روشن است که هنر  و بخصوص فیلم وسینما جنبۀ تزیینی و تفننی ندارد بلکه در جوامع بشری هنر تعیین کننده و سرنوشت‌ساز است. اساساً تعدادی از قرآنی های متنفذ در دستگاه‌ها با فعالیت‌های هنری و سینمایی میانه چندان خوبی ندارند و بیشتر به دنبال مسابقه و نمایشگاه و حضور در مجامع داخلی و خارجی و اهداف پنهان خودشان هستند و نمی‌گذارند بودجه برای سینما و تولید فیلم‌های قرآنی بما  ند. این بی‌عدالتی و نفوذ و زیاده خواهی باید اصلاح شود.