رویا جاویدنیا بازیگر پرکار این روزهای سینما و تلویزیون که در چهلمین جشنواره فیلم فجر با دو فیلم «شهرک» به کارگردانی علی حضرتی و «علف‌زار» ساخته کاظم دانشی حضور دارد در گفت‌وگو با خبرنگار سوره سینما از تفاوت ها و چالش های این دو نقش، گفت و بیان کرد: در هر دوی این فیلم ها نقش مادر را بازی می کنم اما دو مادر کاملا متفاوت! در فیلم «شهرک» نقش مادر ساعد سهیلی را دارم که یک مادر روشنفکر است.

* در فیلم «علف‌زار» نقش یک مادر سنتی، مذهبی و باتعصب را دارم

وی ادامه داد: «علف‌زار» از لحاظ ژانر هم کاملاً با «شهرک» متفاوت است. در فیلم «علف‌زار» نقش یک مادر سنتی، مذهبی و باتعصب را دارم که به لحاظ اجتماعی دارای منصب است و به‌اصطلاح از یک طبقه مشخص است، به همین خاطر نیز موقعیت شبهه‌برانگیزی برای نقش ایجاد می‌شود. در واقع نقش‌هایم؛ یکی روشنفکر و دیگری سنتی است.

بازیگر سریال «سایه‌بان» در خصوص همکاری با کارگردانان جوان سینما بیان کرد: وقتی با این آدم‌های منعطف کار می‌کنم؛ لذت می‌برم. کسانی که خودشان هم می‌خواهند از تجربیات ما استفاده کنند، ایده‌ها را با گوش جان می‌شنوند و اگر به اصل کار ضربه‌ای وارد نکند آن‌ها را اجرا می‌کنند؛ اما اگر با تحلیل و منطقشان جور نبود خیلی محترمانه آن را رد می‌کنند.

* کارگردانان جوان نوگراتر هستند

وی افزود: آقای دانشی و آقای حضرتی هم همین‌طور بودند اگر پیشنهادات من باعث بهترشدن نقشم می‌شد حتماً قبول می‌کردند. اما نکته قابل‌توجه در مورد کارگردانان جوان این است که چارچوب کاری متفاوت‌تری دارند، نوگراتر هستند و در مورد مسائل کم‌اهمیت‌تر خیلی سخت‌گیری ندارند. خوشبختانه با احتیاط بیشتری قدم برمی‌دارند. این یک مسئله اثبات شده است که تا وقتی جوان‌تر هستی شجاع‌تر هم هستی و در دل آتش می‌روی و اتفاقاً نتیجه کار هم جالب می‌شود. کارگردانان جوان نیز باتوجه‌به تجربیاتشان وقتی جسورند؛ می‌دانند که چه می‌خواهند.

* یک فیلم دیگرم به جشنواره نرسید

جاویدنیا با اشاره به اینکه یک فیلم دیگر نیز داشته که متقاضی جشنواره امسال بوده اما به جشنواره نرسیده است، گفت: به جز این دو فیلم، یک فیلم دیگری به کارگردانی مهدی سلیمانی داشتم که اتفاقاً او هم کارگردان فیلم اولی بود اما به جشنواره نرسید. همین اخیراً هم با آقای مصطفی روشی که ایشان هم فیلم اولی هستند، فیلمی را با عنوان اولیه «دوشیزه جان» در میناب کار کردیم. البته او یک مقدار سخت‌گیرتر از بقیه بود اما بازهم کارکردن با ایشان برای من لذت‌بخش بود.

وی با تاکید بر این امر که شخص تجربه‌گرایی است، بیان کرد: دوست دارم تجربه کسب کنم بنابراین روحیه‌ام با این دست آدم‌های تازه‌کار جور است. از سال ۱۳۸۰ وارد سینما شدم. ابتدا قصدم سینما نبود که اگر بود خیلی سال پیش برای این فرایند برنامه‌ریزی می‌کردم اما زمانی که بدون برنامه‌ریزی وارد یک جریان می‌شویم مشخص است که برنامه‌ای هم برای آن نداریم.

* قبل از بازیگری، سفالگری می‌کردم

این بازیگر پرکار این روزهای سینما خاطرنشان کرد: قبل از بازیگری سفالگری می‌کردم، به‌علاوه به کار طراحی لباس و طراحی دکوراسیون داخلی هم مشغول بوده‌ام. آرام آرام از این کارها به سمت بازیگری رفتم. البته تا مدت‌ها خودم بازی را جدی نمی‌گرفتم نه اینکه کسی من را جدی نگیرد.

* ادعایی در بازیگری ندارم

وی ادامه داد: از سال ۸۰ تا ۹۰ چندین کار سینمایی و یک یا دو کار تلویزیونی انجام دادم اما هر بار کارها یا توقیف می‌شد یا قسمت‌های بازی من دچار ممیزی، «عصر جمعه» دومین فیلمی بود که من بازی کردم و توقیف شد. دلیلش را هم نمی‌دانم با اینکه نه آن زمان و نه حتی امروز هیچ ادعایی در بازیگری نداشتم اما واقعاً این حجم ممیزی‌ها من را دلسرد می‌کرد.

جاویدنیا افزود: در نهایت از سال ۹۰ یعنی با ده سال فاصله به شکل جدی‌تری وارد سینما و تلویزیون شدم که فکر می‌کنم از سال ۹۷ هم پرکارتر شدم. در این ده سال متوالی موانع زیادی سر راه من قرار داشت که ناخودآگاه من را دل‌زده می‌کرد در حالیکه من حتماً دلم می‌خواست از همان سال‌های ورودم بازیگری را جدی بگیرم و کارهای بیشتری داشته باشم.

وی ادامه داد: در همین ده سال هم به سفالگری و طراحی لباس مشغول بودم؛ در این زمینه‌ها کار می‌کردم و حالم با کاری که داشتم خوب بود. البته مقصر بخشی از این ده سال دیده نشدن را خودم هستم که باید پرشورتر به ماجرا نگاه می‌کردم اما امروز با میل و علاقه بیشتری به این عرصه می‌نگرم.

بازیگر فیلم سینمایی «وارونگی» گفت: با سریال «سایه‌بان» بیشتر دیده شدم آن زمان هم پلت فرم‌های امروزی وجود نداشت و مردم بیشتر تلویزیون تماشا می‌کردند.

* استاد بازیگری نداشته‌ام

وی تاکید کرد: در زمینه بازیگری استادی نداشته‌ام و دوره‌ای هم نگذرانده‌ام؛ این را هم به‌عنوان یک مزیت نمی‌دانم اما به‌هرحال این‌گونه برای من رقم خورده است. به نظر من پشت‌صحنه در هر فیلمی یک کارگاه درجه یک است. اگر بازیگر باهوشی باشی تمام حواست را سر صحنه جمع می‌کنی تا از تک‌تک حرف‌ها درس بیاموزی! معلم من همه آدم‌هایی هستند که با آن‌ها کارکرده‌ام و واقعاً از تک‌تکشان چیزهای زیادی آموخته‌ام.

* مردمم را خیلی دوست دارم

جاویدنیا در ادامه صحبت‌های خود با اشاره به اینکه کار سینمایی و تلویزیونی برای او فرقی نمی‌کند، گفت: هرکدام ویژگی‌های خود را دارند. سریال بیشتر در ذهن مخاطب می‌ماند اما در مقابل کار سینمایی هم مختصات خود را دارد. در سریال با مخاطبان بیشتری سروکار داری و این برای من جذاب‌تر است چرا که من مردم را خیلی دوست دارم. دوست دارم در خیابان‌ها بچرخم، به جنوب شهر بروم و با مردم هم صحبت شوم. خوشحال می‌شوم که مردم هنوز من را به «فروغ خانم» می‌شناسند.

این بازیگر بیان کرد: علی‌رغم اینکه کار تئاتر را دوست دارم اما تابه‌حال تنها در ۲ تئاتر ایفای نقش داشته‌ام. یکی تئاتر «دایی وانیا» به کارگردانی حسن معجونی و دیگری «مرد ناتمام» کار خانم سیما تیرانداز بود البته طراح لباس تئاتر «مرغ دریایی» آقای معجونی هم بوده‌ام ولی در آن کار بازی نکردم.

وی افزود: برای تئاتر «مرد ناتمام» کاندیدای نقش زن هم شدم. اما در نهایت تجربه تصویرم از تئاتر بیشتر بوده است. امیدوارم که اتفاقات خوبی رخ دهد و بازی‌های بیشتری در تئاتر داشته باشم.