بازیگر فیلم «دربند» تأکید کرد امثال پرویز شهبازی به خاطر خدمتی که به سینما می‌کنند باید از دولت تسهیلات بگیرند.

سوره سینما-آبان عسکری: بهرنگ علوی برای بازی در فیلم سینمایی «دربند» نامزد دریافت سیمرغ نقش مکمل مرد از سی و یکمین جشنواره فیلم فجر شد. مانند او بازیگران توانای زیادی هستند که منتظرند تا فرصت برای ارائه توانایی‌شان پیش بیاید. علوی می‌خواهد بازیگر بین‌المللی شود چون فکر می‌کند سینمای دهه ۹۰ ایران رو به پیشرفت است. اگر نگاهی به فعالیت بازیگران ایرانی در دو سال گذشته در عرصه بین‌المللی بیندازیم حرف او چندان دور از انتظار نیست. گفتگوی سوره سینما با بهرنگ علوی را می‌خوانید.

اول از خود «دربند» شروع کنیم. با توجه به اینکه فیلم، کمتر چهره شناخته شده در ترکیب بازیگرانش دارد فکر می‌کنید در اکران عمومی بر اساس چه ویژگی‌هایی بتواند نظر مخاطب را جلب کند و خوب بفروشد؟

بهرنگ علوی: مخاطب دهه ۹۰ سینما تشنه دیدن فیلم خوب، فیلمنامه محکم و دیدن چهره جدید است. بر خلاف دهه ۸۰ به سینما صرفا  نگاه سرگرم‌کننده ندارد. مخاطب امروز دیگر صاحب نقد و نظر است. همین مسئله باعث رشد کار ما می‌شود. درست است که فیلم ما بر خلاف بقیه فیلم‌های جشنواره ستاره ندارد اما با ترکیبی از بازیگران خوشنام و غیر چهره پا به عرصه جشنواره می‌گذارد چون هم از کار خودش مطمئن است هم مخاطب برای دیدن فیلم هدف دارد. تنها ستاره فیلم ما شخص پرویز شهبازی است که هواداران سینمای خودش را دارد.

ویژگی منحصر به فرد «دربند» به عنوان فیلمی اجتماعی در چیست؟

به تصویر کشیدن برشی از زندگی دانشجویی در یک کلانشهر بی‌رحم که  احساس ناامنی و بی اعتمادی در آ ن موچ می‌زند و همه چیز آن از جنس واقعیت است.

پرویز شهبازی در بازی گرفتن از بازیگرانش متد خاصی دارد؟ قطعا راهنمایی شهبازی به موفقیت هر سه بازیگر اصلی فیلم یعنی شما، بیاتی و آهنگرانی در جشنواره فجر کمک کرده. 

پرویز شهبازی در مواجهه با بازیگرانش روش خاص خود را دارد. مثل مربی فوتبالی می‌ماند که امکان دارد ارنج بازی‌اش آشکار باشد ولی تاکتیک بازی‌اش را  لو نمی‌دهد. او سوای از اینکه فیلم‌ساز است، فیلمنامه‌نویس و  تدوین‌گر است. قبل از این که فیلم را بسازد یک بار در ذهنش فیلم را ساخته و می‌داند که چه می‌خواهد برای همین است وقتی شما نگاهی به کارنامه پرویز شهبازی می‌اندازید می‌بینید بازی‌های بازیگران سینمای او همیشه یک دست و پر از لحطه‌های ناب و واقعی. من قبل از این در «عیار ۱۴» افتخار همکاری با آقای شهبازی را داشتم و می‌دانستم آقای شهبازی به بازیگرانش فیلمنامه نمی‌دهد  اما برای بازیگرانش فضا‌سازی می‌کند که دلچسب‌تر از گرفتن فیلمنامه است. آقای شهبازی به شدت هوای بازیگرانش را دارد و به آنها اعتماد به نفس می‌دهد. در «دربند» هم ایشان یک محله برای فیلم انتخاب کردند. همه ما را به اون محله بردند و ما در آنجا ۳ ماه زندگی کردیم و بخشی از آن فیلم «دربند» بود که شما ملاحظه کردید. از این جهت که فیلمنامه «دربند» که زن‌محور بود کار سختی داشتم. اول اینکه باید به درستی و طبق خواسته شخص آقای شهبازی عمل می‌کردم دوم اینکه از فرصت پیش آمده به درستی استفاده کنم و بتوانم خودم را تثبیت کنم من با توجه به راهنمایی‌های آقای شهبازی مثل بازیکنی عمل کردم که سعی دارد زیباترین پاس‌های گل را بدهد.

«دربند» را چقدر برای خود سکوی پرتاب دیده‌اید؟ با توجه به اینکه برای بازی در این فیلم نامزد دریافت سیمرغ مکمل شدید این موفقیت تا چه میزان بعد از جشنواره تا الان به شما در زیادشدن پیشنهادهای خوب بازیگری کمک کرده؟

خیلی. من با «عیار ۱۴» در سینما متولد شدم و با «دربند» صاحب شناسنامه. خوشجالم با «دربند» بازیگر دهه ۹۰ سینما محسوب می‌شوم چون این دهه سینما رشد چشمگیری در دنیا خواهد داشت. بزرگترین حسن کاندید شدنم این بود که کارهای ضعیف دیگر بهم پیشنهاد نشد من بعد از دربند فیلم «سارا نگران نباش» به کارگردانی علیرضا امینی را کار کردم آن هم به خاطر اینکه دیدم ایشان با این فیلم میخواهند به سینمای جشنواره‌ای که از آن آمده بود برگردد. اما در حال حاضر چند فیلمنامه از فیلمسازان مختلف برایم فرستاده شده و دارم مطالعه می‌کنم. هنوز انتخاب نکردم و سعی دارم با یک وسواس درست  بعد از «دربند» دوباره انتخاب کنم.

از بین «دربند» و «گذشته» نهایتا «گذشته» برای معرفی به اسکار انتخاب شد. فکر می کنید «دربند» گزینه مناسبی برای معرفی به اسکار بود؟

«دربند» گزینه شایسته‌ای از طرف سینمای ایران  برای اسکار بود. حالا «گذشته» انتخاب شده و برایش آرزوی موفقیت می‌کنم.

ادامه کارتان در بازیگری را چطور تصور می کنید؟ بازیگری که در اولین حضور جدی خود در سینما نامزد دریافت سیمرغ مکمل می شود ادامه کار را چگونه برای خودش تصور کرده؟

کاندیدا شدن در جشنواره به اندازه پیروزی در دربی دلچسب است. با این اتفاق صاحب جایگاه ویژه‌ای  در سینما می‌شوی. اما به نظر من سیمرغ به شدت ترسناک است و تنها جایزه سینمایی هست که  من از گرفتنش می‌ترسم. به این خاطر که هر بازیگری که سیمرغ گرفت به جای اینکه صاحب انگیزه بیشتر شود انگیزهایش از دست می‌دهد. به دلایل مختلف او را منزوی می‌کنند و نا‌خواسته ترد می‌شود. واقعیت این است که سقف آرزوها و انتخاب‌های ما در این سینما کوتاه است. من به عنوان بازیگر بیشتر برام رقم می‌خورد تا اینکه رقم بزنم. اما تلاش دارم تا بازیگر بین‌المللی شوم. امید دارم در شرایط جدید اوضاع سینما رو به بهبودی برود و ما صاحب برنامه مدون در سینما بشویم.

این روزها کمتر کارگردانی نقش اصلی خود را به نابازیگر یا بازیگر کم تجربه و کمتر شناخته شده می‌دهد اما گویا شهبازی به محض اینکه از کیفیت نتیجه مطمئن می‌شود برای انتخاب بازیگرش از میان بازیگران کمتر شناخته شده شک نمی‌کند.(این را بیشتر در مورد نازنین بیاتی می‌گویم). این شیوه چقدر در معرفی بازیگران جوان تازه‌نفس به سینمای ایران مؤثر است؟

شاید من حالا حالاها باید پشت خط می‌ماندم و حسرت می‌خوردم که چرا کارگردانی در این سینما پیدا نمی‌شود جسارت کند و اعتبار و سرمایه‌اش را به پای یک چهره چدید و جوان بگذارد. این بار روی سخنم با مدیران سینماییست که چه تسهیلات ویژه‌ای برای امثال شهبازی در نظر می‌گیرد که هم فیلم خوب و شریف می‌سازند هم بازیگر به این سینما تحویل می‌دهند هم افتخار کسب می‌کنند. در حال حاضر الویت من کار کردن با فیلمساز‌های جوان است.

اگر حرف نگفته ای درباره «دربند» دارید بفرمایید.

امیدوارم مردم و دانشجو‌ها فیلم را ببینند و بپسندند. اکران موفقی برای «دربند» آرزو می‌کنم.