به گزارش سوره سینما، نشست رسانه‌ای فیلم سینمایی «دسته دختران» به کارگردانی منیر قیدی در سالن اصلی همایش‌های برج میلاد برگزار شد.

در ابتدای این نشست منیر قیدی؛ کارگردان فیلم گفت: شخصیت‌های داستان، ما‌به‌ازای عینی ندارند و هیچ شخصیتی را از کتاب‌ها و روایت‌ها وارد داستان نکردیم و همه شخصیت‌ها ساختگی بودند.

وی ادامه داد: من زمان جنگ سن کمی داشتم و بیشتر پس از جنگ مطالعاتی در این باره داشته‌ام و در واقعاً هروقت شناخت کامل نداشته باشم فیلمی را نمی‌سازم. به‌عنوان یک فیلمساز زن سختی ویژه‌ای نداشتم همان مشکلاتی بود که همه کارگردانان در ساخت فیلم‌های جنگی دارند.

این کارگردان اضافه کرد: الگوهای خیلی بهتری در جهان و ایران داریم که سال‌های قبل ساخته شده و اصلاً این فیلم از «تنگه ابوقریب» الگوبرداری نشده است. وقتی از جنگ صحبت می‌کنی ناگریزی که صحنه‌های جنگ را نشان دهی. من زمان زیادی را دستیاری کردم و منشی صحنه بودم و کمی در سینمای جنگ کار کردم و این برای ساخت این فیلم به من کمک کرد ضمن اینکه سامان لطفیان یک پدیده در فیلم‌برداری است و من لذت بردم از همکاری با او و خیلی کمک و همفکری می‌کرد.

وی افزود: این موضوعی بوده که دوست داشتم بسازم و به این فکر نکردم که جسارت دارم یا ندارم، خیلی دلی کار می‌کنم و فکر کردم که می‌توانم این فیلم را بسازم. فکر می‌کنم این فیلم در مورد سقوط نبود و بیشتر در مورد عشق و اتحاد و امید به آینده بود.

کارگردان «ویلایی‌ها» گفت: تاکید داشتیم که نماینده‌های مختلفی را از جامعه در گروهمان داشته باشیم. من گمان می‌کنم به‌اندازه‌ای که زمان داشتیم به خلوت همه کاراکترها نزدیک شدیم.

میلاد اکبرنژاد؛ نویسنده فیلم بیان کرد: به گمانم نقش زنان در دوران جنگ چنان پررنگ است که گاهی شعر، درام و داستان نمی‌توانند از پس آن برآیند.

وی ادامه داد: هر کاراکتری در درام باید یک مشخصه‌هایی داشته باشد و چالش‌ها از دل خانواده یا خانواده به وجود می‌آید.

ابراهیم امینی؛ نویسنده دیگر این فیلم گفت: با فیلمی سروکار داریم که راوی یک قصه پر از فرار و نشیب است. تصویر پایانی اصلاً حاوی شکست نیست کاراکترهای ما در مسیر داستان به این نتیجه می‌رسند که می‌توانند جان آدم‌ها را نجات دهند. تصویر، تصویر نجات جان آدم‌ها است.

محمدرضا منصوری؛ تهیه‌کننده فیلم نیز بیان کرد: امیدوارم عدالت در اختتامیه رعایت شود. پارسال یک فیلمی ساختیم که تا روزهای آخر صدر جدول فیلم‌های مردمی بود و امیدوارم امسال در آرای مردمی اول شویم و البته پیشنهاد می‌کنم این شمارش به همان خانه سینما برگردد چون سیستم سمفا قادر به رأی‌گیری در این مورد نیست و او نمی‌تواند روی آرای مردمی نظر دهد.

فرشته حسینی توضیح داد: من خیلی فیلم را دوست دارم چراکه من ایده‌ها و فکرهای دیگری در مورد جنگ داشتم اما بعد از بازی در این فیلم متوجه شدم چقدر جنگ وحشتناک و سخت بوده و برایم سؤال بود که چطور در آن زمان توانستند در آن زمان زندگی کنند. من همه تلاشم این بود که نشان دهم جنگ خیلی وحشتناک است و اتفاق‌های عجیبی در آن رخ می‌دهد.

وی ادامه داد: به‌شدت با این نقش همزادپنداری کردم با اینکه من آدم آرامی هستم و شخصیت فیلم از من دور بود. حسم نسبت به ایران و افغانستان فرق نمی‌کند و من ایران به دنیا آمدم و این کشور سرزمین من است، ایران بزرگ شدم، درس خواندم و همه چیز را در این کشور حس می‌کنم و نمی‌توانم خودم را جدای از این کشور بدانم.