سوره سینما : فرزند سرتیپ منصور طالب‌زاده، دانشجوی تحصیلات تکمیلی فیلم دانشگاه کلمبیا که پس از انقلاب اسلامی به ایران آمد و فیلمی ۳۵ دقیقه‌ای به نام «واقعیت درباره گروگان‌گیری سفارت آمریکا» را ساخت.

پدرش به‌خاطر مشارکت نکردن در سرکوب عشایر کهگیلویه و بویراحمد خانه‌نشین شد و برادرش؛ ناصر در اواخر بهمن‌ماه سال ۱۳۸۷ در کشور آمریکا درگذشت.

او در ایران برای سی‌بی‌اس کار می‌کرد و به دلیل تسلطش به زبان انگلیسی به هماهنگ‌کردن امور برای آن شبکه در ایران می‌پرداخت و قرار بوده گزارشی دربارۀ اشغال سفارت تهیه کند اما بعدتر در اعتراض به نحوه پوشش رسانه‌های غربی از ایران، از این شبکه جدا شد و ترجیح داد با صداوسیما همکاری کند.

* منتقد دائمی سیاست‌های رسانه‌ای امریکا

از منتقدان دائمی سیاست‌های رسانه‌ای امریکا بود و در برنامه‌های تلویزیون ایران به‌عنوان کارشناس سینمایی حضور داشت. برای جبهه انقلاب می‌جنگید و باوجوداینکه سال‌ها از ایران دور بود اما باورهایش به مقام انقلاب را از دست نداده بود و پس از تحصیل به کشورش بازگشت تا در راه ایران و ایرانی خدمت کند.

* مردی بود از جنس نور …

از نادر طالب‌زاده صحبت می‌کنم، طالب‌زاده ای که چیزی از شهید مرتضی آوینی کم نداشت. اخلاق، منش و کردار او هر انسانی را شیفته خود می‌کرد. پدر جبهه رسانه‌ای انقلاب بود و در میان همکارانش حتی نفری را نمی‌توان یافت که از او به تلخی یاد کند، برای همه یار بود و برای خیلی‌ها یاور. شاید ابراهیم حاتمی‌کیا به درست‌ترین شکل و با بهترین واژه او را توصیف کرد و گفت «نادرترین یار» … بله او برای هم‌رزمانش، برای دوستانش و البته برای خانواده‌اش بهترین یار و یاور بود. مردی بود از جنس نور …

سال‌ها دبیری کنفرانس بین‌المللی افق نو را با موضوعات مهم و اساسی در سطح بین‌الملل بر عهده داشت، چندین دوره دبیری جشنواره فیلم عمار را عهده‌دار بود و البته در تأسیس شبکه افق، از او به‌عنوان یکی از افراد مؤثر یاد می‌شود.

مرحوم نادر طالب‌زاده فعالیت هنری خود را از ۱۳۵۹ در صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران با ساخت فیلم‌های مستند آغاز کرد. از دیگر فعالیت‌های او می‌توان به تدریس در مرکز اسلامی آموزش فیلمسازی و مدیریت مرکز تحقیقات و مطالعات سینمایی در معاونت سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اشاره کرد.

وی مسئولیت مؤسسه «افق نو» را بر عهده داشت. این مؤسسه کنفرانس «هالیوودیسم و بیداری اسلامی» را برگزار کرد و مهمان‌هایی چون «شان استون» را از اروپا و آمریکا برای شرکت در آن به ایران آورد. «الکساندر دوگین» و چهره‌های دیگری از کشورهای غیرغربی نیز مکرراً مهمان طالب‌زاده بودند.

* طالب‌زاده از مخالفت‌ها نمی‌رنجید

در برنامه‌ای که در شبکه افق پس از درگذشت نادر طالب‌زاده پخش شد، «مجید شاه‌حسینی» با حضور در این برنامه نادر طالب‌زاده را که در ۱۶ سالگی به آمریکا رفت و در پی پیروزی انقلاب ۱۳۵۷ زندگی و امکان پیشرفت مادی در آمریکا را رها کرد و به ایران بازگشت شبیه دو شخصیت «مُصعب» و «سلمان فارسی» در تاریخ صدر اسلام دانست و او را همچون «مصعب» شایستۀ لقب «اشراف زادۀ قهرمان». هرچند که در ادامه بیشتر با «حاج قاسم سلیمانی» در یک سطح دانست و گفت: «نقش حاج نادر در جبهۀ فرهنگی و رسانه‌ای مثل نقش حاج قاسم در جبهۀ نظامی و مقاومت است.»

شاه‌حسینی در تشریح شخصیت نادر طالب‌زاده عنوان کرد: «طالب‌زاده از مخالفت‌ها نمی‌رنجید و تنها بر این نکته تأکید می‌کرد که مقامات دستگاه دیپلماسی نباید خود را مسئول پاسخ‌دادن در قبال سخنان رسانه‌ای‌ها بدانند و هر یک باید کار خود را انجام دهیم.»

* حکایت فیلمی از زبان مسیحیان

مرحوم طالب‌زاده در سال ۱۳۸۴ فیلمی با عنوان «مسیح» به نویسندگی حسین بهزادی را با نزدیک به ۱۰۰ بازیگر ساخت و پس از آن در تابستان سال ۱۳۸۹ او سریال «بشارت منجی» را کارگردانی کرد تا از زبان مسیحیان بگوید در ظهور پیامبر اسلام در انجیلی متفاوت با انجیل آنان نوید داده شده است.

سریالی که پایان آن به زبان انگلیسی، هم روایت مسیحان دربارۀ مصلوب شدن عیسی را بازگفته و هم به باور مسلمانان بر اساس آیۀ قرآن را؛ این که عیسی به صلیب کشیده نشده بلکه به معراج رفته است، تاکید کرده است.

نادر طالب‌زاده در کارنامه فعالیت‌های خود، برنامه‌هایی چون (راز، عصر، مکث) را به‌عنوان برنامه‌های گفت‌وگومحور اما متفاوت نسبت به سیاست‌های غرب را در شبکه‌های ۴ و افق اجرا کرد. علاوه بر حوزه تصویر، او در رسانه‌های مکتوب نیز فعالیت‌های گسترده‌ای داشت و استاد خیلی از ژورنالیست‌های موفق امروزی بود.

*مردی که دیگر نیست …

متأسفانه پدر جبهه رسانه‌ای انقلاب، به‌عنوان یکی از مهم‌ترین چهره‌های تاریخ معاصر، اسطوره‌ای که برای خیلی از اهالی هنر انقلابی همیشه زنده است و آثار و گفتار بی‌نظیری را از خود به جای گذاشته است، روز جمعه ۹ اردیبهشت ۱۴۰۱ در اثر نارسایی قلبی و بعد از هفته‌ها که در بیمارستان خاتم‌الانبیای تهران بستری بود، دار فانی را وداع گفت. روحش شاد و یادش گرامی.