راعی تاکید کرد:‌ ما ۳۰سال است در تئوری پردازی دینی تنبلی کرده ایم و بزرگان دین این مبحث را آنقدر لایق ندانستند که مانند غربی ها درباره اعتقاداتمان نظریه بپردازند تا جوان ها سینما را آنگونه که ما می خواهیم بفهمند و در نگاهشان دیدگاهی با تئوری های دینی اسلامی ایجاد شود.ما سال هاست از این کم کاری ها ضررهای بزرگی دیدیم اما در عمل بعد از شهید آوینی و اندکی مرحوم محمدتقی جعفری ،‌ فقط جوادی آملی درحال پیگیری این مباحث است و اقداماتی کرده اند.

راعی توضیح داد : این نظریه پردازی از دست اهالی سینما و منتقدان جوان بر نمی آید و کار استخوان خورد کرده های معارف اسلامی است زیرا ما سینماگران اندک تخصصی در کار خودمان داریم و فرصت و تحصیلاتی در راستای امری اینقدر مهم و بنیانی نداریم. این نظریه پردازی در حیطه کسانی است که مطالعات بسیار بسیار وسیعی در حوزه دین و هنر داشته باشند و با اشراف و شامل نگری خاصی دست به قلم شوند که متاسفانه تعداد افرادی با این خصایص بسیار بسیار کم است.

وی افزود: اگرچه حرکت افرادی مانند جوادی آملی قابل تحسین است اما این فرد آنقدر وظایف سنگین و مهم تری داردکه نمی تواند شبانه روز روی تئوری در سینما وقت بگذارد و تا انتهای این مسیر را طی بکند و باید عده دیگری به ایشان اقتدا کنند و این مسیر را ادامه دهند و بیش از این مسیر فکری سینمای دینی را به قضا و قدر نسپاریم.

راعی در پایان تصریح کرد:‌ البته تا جایی که بنده در جریانم در حال حاضر گروهی تحقیقاتی ایشان را در این مسیر همیاری می کنند و باید منتظر بمانیم تا نتایج آن را ببینیم.