به گزارش سوره سینما، نشست فیلم سینمایی «روایت ناتمام سیما» به کارگردانی علیرضا صمدی دوشنبه ۱۷ بهمن در سالن نشست‌های پردیس سینمایی ملت برگزار شد.

در ابتدای این نشست، صمدی گفت: در نگاهم به سینما سعی دارم فقط نسبت به خودم چند گام جلوتر بروم. ادعای چندانی در فیلم‌سازی ندارم و فکر می‌کنم اگر بشود قصه‌ای تعریف کرد که مخاطب سالن را ترک نکند کارم را کرده‌ام.

وی ادامه داد: من سه فیلم ساخته‌ام. «صحنه زنی» که اکران آنلاین خوبی داشت و در کل سعی داشته‌ام فیلم‌هایم فضای متفاوت خوبی داشته باشد و ژانرهای مختلف را تجربه کنم. تجربه در ژانرها برای من مسئله است.

این کارگردان درباره فضای مجازی که محور فیلم جدیدش بود گفت: فضای مجازی بخشی از روزمره ماست. موبایل از زندگی ما جدا نمی‌شود و تمام زندگی ما را تحت تأثیر قرار داده است. باید کنشی که در فضای مجازی هست را در نظر داشت. برای من این سؤال وجود داشت که آیا نسبتی بین گناه و جرم و مکافات عمل وجود دارد؟ فضای مجازی در این فیلم بیشتر برای من یک مک‌کافین است. آدمی که در گذشته خطایی کرده و این گذشته مثل بومرنگ به او برمی‌گردد.

وی اضافه کرد: من فیلم‌نامه را دو سال پیش نوشتم و با موج‌هایی که در این چند وقت راه افتاده بود فکر کردم این فضا به ایران هم می‌رسد.

وی درباره پیام فیلم گفت: من آن‌قدر فرد مهمی نیستم که بخواهم پیامی داشته باشم.

این کارگردان درباره اینکه در فیلم تحت تأثیر اثری بوده است یا خیر گفت: نمی‌توانم بگویم تحت تأثیر فیلمی نبوده‌ام یا از ملودرام‌های جهان تأثیر نگرفته‌ام. وظیفه ملودرام این است که تا پایان مخاطب را نگهدارد. من که نمی‌خواهم سینما را اختراع کنم و ادعاهای عجیبی کنم که کار مهمی کرده‌ام.

وی درباره اینکه به سیمرغ فکر می‌کنید یا خیر عنوان کرد: برای من قصه‌گویی مهم است و چندان به جایزه فکر نمی‌کنم همین که مخاطب بتواند فیلم را تا پایان تحمل کند کار بزرگی کرده‌ام.

صمدی بیان کرد: تناقضی برای من در زندگی وجود دارد و انسان‌هایی دیده‌ام که دانشی دارند اما به آن عمل نمی‌کنند. «برشت» می‌گوید: «او که نمی‌داند و کاری می‌کند نادان است و او که می‌داند و اشتباهی می‌کند جنایتکار است.»

وی درباره اینکه چقدر موافق واقعیت آزارگری‌های زنان بوده است گفت: موافق هستم اما فکر می‌کنم مرجعی برای بررسی این‌ها باید وجود داشته باشد. من در این فیلم هم روایتی دروغ دارم و هم روایتی راست و فکر می‌کنم مرجعی باید وجود داشته باشد. من وضعیتی را نمایش داده‌ام و فکر می‌کنم فیلم کارش پیام دادن نیست.

صمدی افزود: من روایت درستی گذاشتم که یک نفر این روایت درست را منتشر می‌کند و روایت غلطی هم وجود دارد که در سطح جهان هم پیش از این رخ داد و برای جانی دپ و کوین اسپیسی دیدیم. من در وضعیتی که در فیلم ترسیم کردم می‌خواستم بگویم سره از ناسره باید جدا شود. مسئله این است که ما در خلوت آدم‌ها نیستیم و نمی‌توانیم به طور مثال بگوییم شاهد بیاور و این موضوع را هم باید در نظر بگیریم.

وی در واکنش به یکی از دیالوگ‌های کلیدی عنوان کرد: دیالوگی در فیلم هست که کاراکتر می‌گوید «من رضایت نداشتم» این واژه «رضایت» برای من خیلی اهمیت دارد.

این کارگردان درباره تیتراژ فیلم گفت: من در این قصه که «روایت ناتمام سیما» است می‌خواستم نشان دهم داستان ادامه دارد. این را در فرم و بعد از تیتراژ آوردم و خواستم بگویم قصه این رنج و درد همچنان ادامه دارد.

وی درباره نام برخی عوامل اظهار کرد: ما فیلم را در شهریورماه شروع کردیم و برخی دوستان خواستند فعلاً اسمشان نباشد.

صمدی درباره آسیب‌شناسی فیلم درباره فضای مجازی گفت: فیلم اسپانسر نداشت، اما مسائلی هست برای مدیران که به من ارتباطی ندارد و آقای رضابالا هم مصاحبه کردند و بعد از آن ماجراهایی پیش آمد. من در این فیلم آسیب‌شناسی نداشتم و حرفم این است که فضای مجازی بخشی از زندگی ماست.

در ادامه نشست مجید رضابالا درباره دغدغه ساخت این پروژه تصریح کرد: در وهله اول درک و شناخت من از علیرضا صمدی و انگیزه او باعث این همراهی شد. او فیلم‌نامه‌هایی نوشته بود که با هم خواندیم. این اثر را که خواندم احساس کردم موضوعی روز است که با آن دست‌به‌گریبان هستیم.

وی اضافه کرد: فکر می‌کردم این اثر می‌تواند یک منظومه فکری باشد که بتوانیم شخصیت‌های این‌چنینی که در فیلم مطرح می‌شود را بشناسیم. شخصیت جدی فیلم‌نامه برای من غزل شاکری یا سیماست؛ کسی که رنج را تحمل می‌کند و می‌تواند آن را در شخصیتی متعالی‌تر نمایش دهد.

رضابالا در ادامه با اشاره به یک ملاحظه عنوان کرد: به لحاظ حقوقی اتفاقی که برای یکی از شخصیت‌ها پیش می‌آید قابل اثبات نیست و این نکته را باید در نظر داشت.

وی در پاسخ به سؤالی درباره فیلترینگ گفت: به عنوان فیلم‌ساز با هرگونه مسئله‌ای که جلوی آزادی بیان را بگیرد مخالفم و فیلترینگ را هم تائید نمی‌کنم.

رضابالا در ادامه در پاسخ به سؤالی درباره اینکه چرا سراغ فیلم‌های فلسفی نرفته است گفت: سینما هنر فردی نیست. هم هنر گران است و هم باید سرمایه‌گذاری را قانع کنید و رسیدن به اینکه فیلمی اندیشه‌ای که مورد قبولتان باشد سخت است. پیدا کردن سرمایه‌گذاری که ریسک کند در این مورد راحت نیست. البته من معتقدم این فیلم از موضع خود فلسفی است چون به ویژگی‌های شخصیتی انسان‌ها می‌پردازد و آن‌ها را در موقعیت‌هایی می‌گذارد که تصمیم بگیرند.

علیرضا صمدی در پایان در پاسخ به سؤالی درباره اینکه گفته است پیام نمی‌دهد اما متناقض عمل کرده است توضیح داد: من حکم صادر نمی‌کنم و اتفاقاً عامدانه وضعیتی را نمایش می‌دهم. شاید وقتی حامد کمیلی در فیلم سکوت می‌کند یعنی به عنوان کارگردان وجهی از قصه را نشان داده‌ام و چندان هم پایان باز عمل نکرده‌ام. من آشوبی را نمایش داده‌ام اما درنهایت نخواسته‌ام نسخه‌ای برای مخاطب بپیچم.