سوره سینما – روز گذشته و در دهمین روز از برگزاری جشنواره فیلم کن، ۵ فیلم به نمایش درآمدند. «روزهای کامل» به کارگردانی ویم وندرس، «تابستان قبل» به کارگردانی کاترین بریا در بخش مسابقه، «تار عنکبوت» ساخته کیم جی وون در بخش خارج از مسابقه، «چیزی برای از دست دادن نیست» ساخته دلفین دیلوگت و «سالم» ساخته ژان برنارد مارلین در بخش نوعی نگاه به نمایش درآمدند.

*روایت «ویم وندرس»ِ آلمانی از توالت‌های ژاپنی!

ویم وندرس که خود را در دو دهه گذشته، عمدتاً از طریق مستندهای بلند متمایز کرده بود، بار دیگر با یک فیلم بلند سینمایی به رقابت بازگشته است. فیلم «روزهای کامل» مینیمالیستی بسیار زیبا است که در توکیو (ژاپن) فیلمبرداری شده و در آن فیلمساز آلمانی تلاش می‌کند تا آنچه که مردم ژاپن را خاص می‌سازد به تصویر بکشد.

وندرس که یکی از فیلمسازان برجسته سینمای جهان است، با فیلم «پاریس تگزاس» در سال ۱۹۸۴ برنده نخل طلای جشنواره کن شد و سه سال بعد در سال ۱۹۸۷ برای فیلم «بال‌های هوس(فرشتگان بر فراز برلین)‏» جایزه بهترین کارگردانی کن را دریافت کرد. اگرچه جدیدترین فیلم‌های داستانی او تأثیر مشابهی با این دو فیلم نداشته‌اند، اما این فیلمساز آلمانی در طول سال‌ها به‌ویژه به لطف آثار مستندش در مسیر حرفه‌ای خود باقی مانده است.

نزدیک به ۴۰ سال بعد، وندرس به خاطر پروژه‌ای که به او پیشنهاد شده بود به ژاپن، کشوری که دوستش دارد، بازگشت. این پروژه ساخت یک سری فیلم کوتاه داستانی با روحیه آزادی کامل هنری بود. اما ویم وندرس ترجیح داد خود را وقف یک فیلم سینمایی بلند با موضوع توالت‌های عمومی در توکیو کند. فیلمساز که فیلمنامه خود را با تاکوما تاکاساکی نوشت، امیدوار بود رویکردی اتخاذ کند که از طریق آن، بیننده بتواند جوهر فرهنگ ژاپن را درک کند. در این فیلم توالت‌های عمومی کشور ژاپن نقشی کاملا متفاوت با ویژگی‌های جوامع غربی ایفا می‌کند.

ویم وندرس طی مصاحبه‌ای که توسط جشنواره پخش شد، توضیح داد: «از یک طرف حس حاد خدمات عمومی و از طرف دیگر زیبایی معماری این سرویس‌های بهداشتی عمومی وجود دارد. از این که چقدر یک توالت می‌تواند بخشی از فرهنگ روزمره باشد، شگفت‌زده شدم.»

جدیدترین ساخته این کارگردان آلمانی با نام «روزهای کامل» شب گذشته در جشنواره هفتاد و ششم فیلم کن رونمایی و اکران شد و تماشای آن برای تماشاگران بسیار جذاب بود.

در فرش قرمز این فیلم دوناتا وندرس، ویم وندرس و کوجی یاکوشو حضور داشتند.

*کنایه «نانی مورتی» به پلتفرم‌های خانگی

روز گذشته کنفرانس مطبوعاتی فیلم «شور و شوق دودین بوفنت» ساخته تران آن هونگ و «خورشید آینده» به کارگردانی نانی مورتی در کن برگزار شد.

تران آن هونگ که از ویتنام می‌آید در فیلم خود، یک عشق فرانسوی را با ظرافتی تکان‌دهنده به تصویر کشیده است. این فیلمساز در مورد ساخت این فیلم گفت: «قصدم ساختن فیلمی بود که واقعاً فرانسوی باشد.»

در روز گذشته همچنین کنفرانس مطبوعاتی فیلم «خورشید آینده» به کارگردانی نانی مورتی نیز برگزار شد. این فیلم داستان فیلمساز سرشناس ایتالیایی است به نام جیووانی (با بازی نانی مورتی) که در آستانه فیلمبرداری فیلم جدیدش قرار دارد اما میان تهیه‌کننده فرانسوی‌اش ‌ دخترش که او را رها می‌کند گیر افتاده است و حالا برای آینده‌ای بهتر باید روش انجام کارهای خود را تغییر دهد.

مورتی که در این فیلم در مورد نتفلیکس به عنوان یک نماد در میان باقی پلتفرم‌ها صحبت می‌کند، در کنفرانس مطبوعاتی این فیلم گفت: «من در فیلم در مورد نتفلیکس صحبت می‌کنم، اما این یک نماد از تمام پلتفرم‌ها است. بسیاری از فیلمنامه‌نویسان و فیلمسازان مطیع این پلتفرم‌ها هستند و من این را دوست ندارم. وقتی فیلمنامه‌ای را می‌نویسم، قبل از هر چیز به سینما و صفحه بزرگی که تصاویر روی آن پخش می‌شود فکر می‌کنم، نه برای اینکه یک نوجوان ۱۳ ساله در حالی که سوار مترو می‌شود با تلفن همراهش فیلمی را تماشا کند. (منظور ارائه فیلم برای پلتفرم‌ها است) ما باید به سرمایه‌گذاری عاطفی، روانی و اقتصادی در سینما ادامه دهیم. این چیزی نیست که من به آن فکر می‌کنم بلکه چیزی است که آن را زندگی می‌کنم!»

*بازگشت کوئنتین تارانتینو به جشنواره کن

روز گذشته کوئنتین تارانتینو مهمان ویژه بخش جنبی دو هفته کارگردانان کن بود که به خاطر آن به کاخ جشنواره آمد تا در نمایشی غافلگیرانه نسخه ۳۵ میلی‌متری فیلم «رعد نورد» ساخته جان فلین که براساس فیلمنامه‌ای از پل شریدر است را نمایش دهد.

این فیلم که روایت یک نظامی بازگشته از اسارت ویتنام است که برای انتقام خانواده‌اش به سراغ یک دسته خلافکار می‌رود، یکی از محبوب‌ترین فیلم‌های عمر تارانتینو است. او در کتاب نقدهایش با نام «تأملات سینمایی» یک فصل کامل را به این فیلم با بازی ویلیام دیو و تامی لی جونز، اختصاص داده است.

تارانتینو قبلاً با فیلم «داستان عامه‌پسند» نخل طلای کن را از دستان هیات داورانی به ریاست کلینت ایستوود دریافت کرده بود. در آن سال کریشتوف کیشلوفسکی هم با فیلم «سه‌گانه رنگ‌ها: قرمز» در جشنواره حضور داشت و انتخاب تارانتینو سبب هو شدنش در مراسم شد و او هم با لبخندی به معترضین فرانسوی واکنش نشان داد. اما با گذر زمان مشخص شد که تارانتینو یکی از مهمترین فیلمسازان نسل خود است و «داستان عامه‌پسند» نیز به یکی از مهمترین آثار دهه ۹۰ بدل شد و روز گذشته، تارانتینو بعد از ۲۹ سال با تشویق ایستاده حاضرین، برای نمایش فیلم مورد علاقه‌اش به کن بازگشت.

پیش از اکران فیلم «رعد نورد»، تارانتینو برای حاضرین سخنرانی کرد. او جزئیات بیشتری از فیلم جدید خود با نام «منتقد فیلم» ارائه کرد و گفت: «این داستان بیشتر الهام گرفته شده از مردی است که واقعاً زندگی کرده و نوشته است. مردی که در مورد فیلم‌های رایج نوشته و درحالی‌که بسیار شخص خنده‌داری بود اما کاملاً هم بدبین بوده است. نقدهای این منتقد در فیلم، آمیزه‌ای است از آنچه هوارد استرن (بازیگر، تهیه‌کننده و کمدین) در روزهای اولیه‌اش بود و یا آنچه تراویس بیکل (شخصیت اصلی فیلم راننده تاکسی با بازی رابرت دنیرو) اگر منتقد فیلم بود، می‌نوشت!»

تارانتینو همچنین در مورد فیلم «رعد نورد» صحبت کرد و گفت: «شما اکنون نسخه‌ای از فیلم «رعد نورد» را می‌بینید که من آن‌را در بچگی، آن زمان که دو فیلم با یک بلیت نمایش داده می‌شد، در کنار فیلم «اژدها وارد می‌شود» تماشا کردم.»

او افزود: «من آن زمان، به هر دلیلی دیدن «اژدها وارد می‌شود» را از دست می‌دادم و هر بچه‌ای که در مدرسه بود این فیلم را دیده بود به جز من! و این فیلم آنقدر برای من توصیف شده بود که حس می‌کردم کامل آن را دیده‌ام در حالیکه ندیده بودم! پس دو فیلم با یک بلیت ما در آن شب با نمایش «اژدها وارد می‌شود» آغاز شد و من آن را دیدم و از فیلم خوشم هم آمد اما بعد از اینکه آنقدر در موردش شنیده بودم کمی کمتر از انتظاراتم ظاهر شده بود.»

این کارگردان ادامه داد: «این را هم بگویم که من آن زمان فیلم پاردوی جان لندیس با نام «کنتاکی فراید» را هم دیده بودم که ادای «اژدها وارد می‌شود» را به طرز بی‌رحمانه‌ای درآورده بود و آن‌را کلمه به کلمه مسخره کرده بود. پس «اژدها وارد می‌شود» برایم نسخه بی‌مزه‌تری از فیلم «کنتاکی فراید» بود. وقتی فیلم اول تمام و نور سالن روشن شد مادرم پرسید: فیلم چطور بود؟ حالا که این همه در مورد آن صحبت می‌کردی نظرت را جلب کرد؟ حالا که تماشا کردی چطور بود؟ و من اینطور بودم که بدی نبود! خوشم آمد، خوب بود! اما بعد نور سالن کم شد و صدای پروژکتور آمد و سپس نسخه ۳۵ میلی‌متری فیلمی از استودیو آمریکن اینترنشنال با نام «رعد نورد» از درون پروژکتور به نمایش درآمد و تمام افکارم در مورد «اژدها وارد می‌شود» ناپدید شد… و این قصه، ما را اینجا به امروز می‌آورد.»

*برنده هفته منتقدان کن معرفی شد

شصت و دومین بخش هفته منتقدان کن که به فیلم‌های اول یا دوم اختصاص دارد به کار خود پایان‌ داد و فیلم «پوست راه راه ببر» (Tiger Stripes) به عنوان اولین فیلم آماندا نل یو؛ کارگردان مالزیایی جایزه بزرگ هفته منتقدان کن را به دست آورد.

این جایزه توسط هیات داوران به ریاست آدری دیوان؛ کارگردان برنده جایزه فرانسوی اعطا شد و روی پوکاس؛ مدیر فیلمبرداری پرتغالی، فرانتس روگوفسکی؛ بازیگر آلمانی، میناکشی شید) روزنامه‌نگار هندی و از مشاوران برنامه‌نویسی برلیناله و کیم یوتانی؛ مدیر برنامه‌ریز جشنواره فیلم ساندنس، دیگر اعضای هیات داوران بودند که فیلم‌های بخش هفته منتقدان جشنواره کن را داوری کردند.

«پوست راه راه ببر» داستان زفان، دختر ۱۲ ساله‌ای را روایت می‌کند که به راز وحشتناکی در مورد بدن خود پی می‌برد. زفان که توسط جامعه خود طرد شده است، به مقابله می‌پردازد و یاد می‌گیرد که برای آزادی باید بدنی را که از آن می‌ترسید در آغوش بگیرد و به عنوان یک زن مغرور و قوی ظاهر شود.

این فیلم توسط کمپانی «Jour۲Fete» در فرانسه و توسط «Films Boutique» در بازارهای بین المللی اکران می‌شود.