سوره سینما

پایگاه خبری-تحلیلی سینمای ایران و جهان

sourehcinema
تاریخ انتشار:۱۶ مرداد ۱۴۰۲ در ۲:۰۸ ب.ظ چاپ مطلب
فریده سپاه‌منصور در گفت‌وگو با سوره سینما؛

همه کار می‌کنند؛ ولی چراغ خاموش!

Farideh-Sepah-Mansoor

فریده سپاه‌منصور در گفت‌وگو با سوره سینما از کم‌کاری این روزهای بازیگران پیشکسوت صحبت کرد و گفت: به‌تازگی مُد شده که همه کار می‌کنند ولی چراغ خاموش حرکت می‌کنند، البته نباید فراموش کنیم که هر چه سن یک بازیگر بالا می‌رود پیشنهادهای بازی برای او کم می‌شود و این مساله عجیبی نیست.

سوره سینما – فریده سپاه‌منصور بازیگری است که کار بازی را از دهه چهل و با بازی در تئاترهای دانشجویی آغاز کرد. بعد از سال‌ها فعالیت در حوزه تئاتر؛ وارد سینما شد و در فیلم‌هایی چون «ردپایی بر شن»، «تابستان ۵۸»، «ساحره»، «مسافر ری» ایفای نقش کرد. بعدتر به فیلم‌هایی که کارگردانان به‌نام‌تری داشتند دعوت شد و بازی در آثاری چون «مهمان مامان»، «مارمولک»، «طهران تهران» را در کارنامه هنری‌اش ثبت کرد.

سپاه‌منصور با نیم‌قرن تجربه بازیگری، تاکنون بیش از ۴۰ سریال برای تلویزیون کار کرده است. بعد از فصل اول سریال «نون خ» او را در سریال «آکتور» به کارگردانی نیما جاویدی در شبکه نمایش خانگی دیدیم. اکنون در گپ و گفتی با این بازیگر پیشکسوت در مورد شرایط روز سینما صحبت کردیم.

*همه چراغ خاموش کار می‌کنند!

فریده سپاه‌منصور در این گفتگو با اشاره به علت کم‌کاری بازیگران پیشکسوت در سینما و تلویزیون گفت: به‌تازگی مُد شده که همه کار می‌کنند ولی چراغ خاموش حرکت می‌کنند؛ اما نباید از این موضوع غافل شویم که هر چه سن یک بازیگر بالا می‌رود طبیعتاً پیشنهادهای بازی برای او کم می‌شود و این مساله عجیبی نیست.

*نقش هر پیرزنی را بازی نمی‌کنم

وی ادامه داد: خود من هر نوع کاراکتر پیرزنی را بازی نمی‌کنم. به‌عنوان مثال نقشی به من پیشنهاد می‌کنند و می‌گویند پیرزنی است که روی تخت نشسته، نه حرف می‌زند و نه راه می‌رود، فلج است و فقط آش می‌خورد! ولی من چنین نقشی را نمی‌پذیرم و بازی نمی‌کنم. طبیعتاً نقش پیرزن (مادربزرگ، عمه بزرگه و …) کم است و من هم سختگیر هستم و درنتیجه کم‌کار می‌شوم. در کل به این موضوع اعتقاد دارم که به نسبتی که سن‌مان بالا می‌رود پیشنهادهایمان کمتر می‌شود.

بازیگر سریال «خوشنام» همچنین اشاره کرد: اینکه می‌گویند بازیگران حرفه‌ای را نباید حذف کنیم؛ صحیح نیست! چراکه یک نقش باید به منِ بازیگر که سنم بالا رفته است، بخورد تا کارگردان و تهیه‌کننده بتوانند آن را به من پیشنهاد دهند. صرفاً به دلیل اینکه می‌خواهند من همچنان در سینما باشم که نمی‌شود! باید نقشِ مناسب وجود داشته باشد که یکی از ما را دعوت به بازی کنند.

Farideh-Sepah-Mansoor2

*اگر نقشی را دوست داشته باشم بازی می‌کنم

سپاه منصور در ادامه با اشاره به انتخاب نقش‌هایش توضیح داد: حتی در این سن هم به‌هیچ‌عنوان هر نقشی را ایفا نمی‌کنم. باید یک نقش، گروه سازنده و سناریو را دوست داشته باشم تا آن را قبول و بازی کنم. اصلاً کمی دیالوگ یا زیادی آن برایم اهمیت ندارد. ممکن است یک نقش کر و لال باشد اما با اکت‌هایی که دارد یک نقش ماندگار شود، من چنین نقشی را هم قبول می‌کنم. درواقع اندازه دیالوگ برایم ملاک نیست.

*خسته‌تر از آن هستم که تئاتر بازی کنم

وی در پایان با تأکید بر این امر که بازیگر تئاتر بوده و توانایی‌هایی بازیگر را به‌خوبی دارا است، گفت: من بازیگرم! بازیگر تئاتر هستم و برایم فرق نمی‌کند که دیالوگ زیاد باشد یا کم! وقتی بازیگر شدی باید تمام مسائل آن را هم پذیرا باشی! فیلم کم دیالوگ و پُردیالوگ معنایی ندارد. البته ممکن است حافظه بعضی‌ها ضعیف شده باشد و نتوانند دیالوگ حفظ کنند اما الان برای من اصلاً فرقی نمی‌کند. گرچه این روزها آن‌قدر خسته هستم که نمی‌توانم کار تئاتر انجام دهم.