سوره سینما – جشنواره ونیز در هشتادمین دوره خود، آثار مختلفی را انتخاب کرده. در اینجا به فهرست فیلم‌های بخش رسمی جشنواره امسال نگاهی می‌اندازیم.

آدم‌کش (The Killer)

کارگردان: دیوید فینچر

دیوید فینچر این کارگردان نامدار آخرین بار با فیلم باشگاه مشت‌زنی در سال ۱۹۹۹ در جشنواره ونیز حاضر شد. او در سال جاری با اقتباسی از رمان گرافیکی فرانسوی از الکسیس نولنت با تصویرگری لوک جاکامان به جشنواره بازگشته است. فینچر سال‌ها بر روی آدم‌ کش کار کرده، و این فیلم از موردانتظارترین برندگان جوایز اصلی جشنواره امسال است. این فیلم که به تعریف فینچر «بی‌رحم، خونین، و جنایتی آمیخته به ابهامات اخلاقی» توصیف شده در مورد آدم کشی هدفمند (با بازی مایکل فاسبندر) است که با بیداری وجدانش با درهم‌شکستگی روانی مواجه می‌شود. او در پی عملیاتی ناموفق در می‌یابد که خودش به یک هدف تبدیل شده است. دیوید فینچر که در ارائه فیلم بد ناتوان است، فیلم‌نامه نویس فیلم هفت، اندرو کوین واکر را در کنار خود دارد که وظیفه اقتباس از این رمان را به عهده گرفته، و ترنت رزنور و اتیکوس راس، همکاران همیشگی فینچر نیز او را در این فیلم همراهی می‌کنند، و همه این‌ها دلایلی هستند که ما را در مورد این فیلم هیجان‌زده می‌کنند. اگر همه این‌ها کافی نبود، می‌توانیم به ایفای نقش تیلدا سوئینتون نیز در این فیلم اشاره کنیم.

منشأ (Origins)

کارگردان: ایوا دوورنی

ایوا دوورنی فیلم‌ساز نامزد اسکار به اولین زن سیاه‌پوست آفریقایی آمریکایی تبدیل شد که در جشنواره فیلم ونیز به رقابت خواهد پرداخت. فیلم او بر اساس کتاب برنده جایزه پولیترز ایزابل ویلکرسون با عنوان «طبقه حاکم: منشأ نارضایتی‌های ما» می‌باشد، و ستارگانی اعم از  آنجانو الیس تیلور، ورا فارمیگا، در کنار آدرا مک‌دانلد، نیک آفرمن و کانی نیلسون در این فیلم به ایفای نقش می‌پردازند. فیلم منشأ به نابرابری نژادی سیستماتیک در آمریکا، و سلسله مراتب طبقات حاکم ناعادلانه‌ای که آمریکا را شکل داده‌اند، می‌پردازد.

مایسترو (Maestro)

کارگردان: بردلی کوپر

بردلی کوپر ستاره‌ای متولد شده است را برای اولین بار در جشنواره ونیز پیش چشم همگان برد. این پلتفورم برای کوپر ثمربخش بود، که در ادامه منتج به نامزدی فیلمش در هشت بخش اسکار شامل نامزدی بهترین فیلم و بهترین بازیگر مرد برای کوپر شد. او با دومین فیلمش به لیدو بازگشته، و در این فیلم در نقش آهنگساز افسانه‌ای لئونارد برنستاین به جلوی دوربین رفته، و همچنین در مقابل او کری مولیگان در نقش همسرش فلیشیا مونته‌آلگره، بازیگر و فعال مدنی، به ایفای نقش می‌پردازد. طبق گزارشات، این فیلم ۳۰ سال از زندگی برنستاین را در بر می‌گیرد و موضوع فیلم عمدتاً بر روابط شخصی او با همسرش متمرکز است تا بر زندگی حرفه‌ای این فرد. با وجود صحبت‌هایی که از پیش از جشنواره در رابطه با این فیلم مطرح بوده است.

اِل کوند (El Conde)

کارگردان: پابلو لارین

پابلو لارین کارگردان شیلیایی در فیلم جکی و اسپنسر به کاوشگری در تاریخ پرداخت. او با حس و حالی تاریخی از نوع متفاوتی، مجدداً به ونیز بازگشته است. اِل کوند اثری راز آلود با رویکرد تجدیدنظر طلبانه‌ای است که دیکتاتور شیلیایی آگوستو پینوشه را به عنوان خون‌آشامی ۲۵۰ ساله به تصویر می‌کشد که خون مردم را در شیشه کرده است. فیلم لارین که به آسیب‌های روحی طولانی‌مدت دیکتاتوری می‌پردازد، فیلم با شکوه سیاه و سفیدی است که توسط تصویربرداران کهنه‌کار تاد هینز و اد لاکمن فیلمبرداری شده، و با ترکیب رئالیسم جادویی با فرضیاتی دیوانه‌وار، پیغام نویدبخشی را برای ما می‌فرستد. با علم به این موضوع که لارین در فیلم نامزد اسکار «نه» به بررسی موضوع ظلم و ستم طولانی‌مدت تحت دیکتاتوری پرداخت، می‌توانیم انتظار داشته باشیم که اِل‌کوند را در میان نامزدهای شیر طلایی ببینیم.

بیچارگان (Poor Things)

کارگردان: یورگوس لانتیموس

آخرین فیلم یورگوس لانتیموس این فیلمساز مشهور یونانی از فضای سورئال تا طنز تلخ، شبیه به فرانکنشتاینی است که جنسیتش تغییر کرده است (این اولین فیلم او پس از سوگولی است که در جشنواره ونیز به اکران گذاشته شد). اما استون در این فیلم نقش زنی را بازی می‌کند که توسط دانشمندی دیوانه (ویلم دفو) به زندگی بازگردانده شده است. او با مارک رافلو فرار می‌کند و روز به روز به انسانیت خود آگاه‌تر می‌شود. تیزر این فیلم نمایانگر عامه‌پسندتر بودن این فیلم لانتیموس است.

مقدس (Holly)

کارگردان: فیِن تراک

آن‌چیزی که در جشنواره امسال به قدر کافی ارائه شده فیلم‌های ژانر وحشت است. بیچارگان با طبع رازآلودش؛ اِل کوند و شرح آن از ژانر خون‌آشامی… و همچنین فیلم مقدس. فیِن تراک این کارگردان بلژیکی با فیلمی درباره دختری ۱۵ ساله با موهبت و مصیبتی ویژه به لیدو بازگشته است. این دختر مقدس می‌تواند به هر کسی که در حضورش است حس آرامش دهد. که خب اصلاً چیز بدی نیست… اما بعد از این که مردم تلاش می‌کنند از او سوء استفاده کنند همه چیز تغییر می‌کند. طبق گزارشات، این فیلم به بررسی موضوع ملالت‌های نوجوانی می‌پردازد، ‌و به گفته مدیر جشنواره ونیز، آلبرتو باربرا، «این فیلمی عاشقانه است که با نماد‌های ژانر وحشت بازی می‌کند.»

شیطان وجود ندارد (Evil Does Not Exist)

کارگردان: رایوسکه هاماگوچی

رایوسکه هاماگوچی ژاپنی در سال ۲۰۲۱ با دو فیلم ماشینم را بران که برنده جایزه اسکار شد، و چرخ بخت و فانتزی (فیلمی فوق‌العاده اما کمتر دیده شده) همه را حیرت زده کرد. او امسال با رونمایی از فیلم جدیدش شیطان وجود ندارد همه را شگفت‌زده کرده است. این فیلم پس از معرفی و سوپرایز کردن همه، مستقیماً وارد فهرست اصلی جشنواره شد. این فیلم که در شهر کوچکی در ژاپن جریان دارد، نشان می‌دهد که چگونه یک شرکت توکیویی بزرگ برنامه دارد تا یک کمپ لاکچری دائمی در دل طبیعت ساخته، بدون این‌که ذره‌ای به ساکنانی اهمیت دهد که قرار است شاهد تصرف محیط زندگیشان با سازه‌های ضمخت و آسیب زا به محیط زیست باشند.

دیو (The Beast)

کارگردان: برتراند بونلو

فیلم علمی تخیلی بونلو ما را به آینده نزدیکی می‌برد که احساسات به یک تهدید تبدیل شده‌اند. گابریل (لیا سیدو) نهایتاً تصمیم می‌گیرد که از احساسات رهایی یابد، و از ماشینی استفاده می‌کند که او را به زندگی‌های قبلی‌اش خواهد برد و او را از احساسات عمیقش رهایی خواهد داد. او در طی این مسیر با لوئیس (جوج مک‌کی) آشنا می‌شود، و در ادامه رابطه آن‌ها همه‌چیز را پیچیده خواهد کرد. این فیلم که از رمان «دیوی در جنگل» هنری جیمز (۱۹۰۳) الهام گرفته شده است.

فِراری (Ferrari)

کارگردان: مایکل مان

این اولین فیلم مایکل مان در طی هشت سال گذشته است. هشت سال به خصوص بعد از پروژه ناموفق کلاه سیاه زمان زیادی است. بنا بر این انتظارات از فیلم بیوگرافی فراری بالاست؛ آدام درایور در این فیلم در نقش انزو فراری راننده مسابقات که به موسس شرکت اتومبیل تبدیل می‌شود، به بازی پرداخته و پنه‌لوپه کروز نقش همسرش لارا را ایفا می‌کند. از باقی ستارگان این فیلم می‌توان به شایلین وودلی، جک او‌کانل و پاتریک دمپسی اشاره کرد. این پروژه که سال‌هاست ذهن و دل مایکل مان را تسخیر کرده و او از سال ۲۰۰۰ (با کریستین بیل و سپس هیو جکمن) پیگیر ساخت آن است، زندگی یکی از صاحب‌نفوذ‌ترین تولیدکنندگان اتومبیل را به تصویر خواهد کشید. و از آنجایی که درایور در ایفای نقش افراد مشهور ایتالیایی بسیار ماهر است (با اشاره به بازی در نقش مائوریتزیو گوچی در فیلم خانه گوچی)، از این فیلم انتظار زیادی می‌رود.

پریسیلا (Priscilla)

کارگردان: سوفیا کاپولا

پس از فیلم ماکسیمالیستیِ الویس باز لورمن که با اقتباس از کتاب «من و الویس» پریسیلا پریسلی (۱۹۸۵) زندگی حرفه‌ای پادشاه راک ‌اند رول را به تصویر کشید و با فروش ۲۸۸.۷ میلیون دلاری عملکرد خوبی را در باکس آفیس از خود به جای گذاشت، فیلم پریسیلا کاپولا به جنبه دیگری از زندگی الویس خواهد پرداخت. سوفیا کاپولا (کارگردان خودکشی باکره‌ها، سرگشته در غربت) در این فیلم زندگی همسر سابق الویس، پریسیلا پریسلی (کیلی اسپینی) و تجارب او با الویس (جیکوب الوردی) را به تصویر کشیده است. کاپولا این فیلم را به ماری آنتوانت در گریس‌لند (شهر محل تولد الویس) تشبیه کرد، و اولین تصاویر از این فیلم نویدبخش اصالت آن بوده – به خصوص که پریسیلا پریسلی تهیه‌کننده آن است.

حالا با توجه به این همه فیلم و بازیگران کمی که به ونیز رفته‌اند باید دید در روز اختتامیه عوامل کدام اثر شادمان خواهند شد.