به گزارش سوره سینما به نقل از روابط عمومی جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی، آخرین نشست نقد و بررسی جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی به فیلم سینمایی «۷۶۰۰» به کارگردانی بهروز باقری و تهیه‌کنندگی علی اوسیوند اختصاص داشت.

این نشست با حضور بهروز باقری کارگردان، علی اوسیوند تهیه‌کننده و بازیگر، نیلوفر مسیبی بازیگر و کارنگ کرباسی آهنگساز فیلم، شنبه ۲۹ اردیبهشت در پردیس سینمایی باغ کتاب برگزار شد. مدیریت جلسه را محمود گبرلو منتقد سینما بر عهده داشت.

در خلاصه داستان فیلم آمده است: بمانی در روستایی دورافتاده در شرق اصفهان آرزوی خلبان شدن دارد و هر روز مسیری را با دوچرخه می‌رود. تا روزی که کرونا می‌شود و ده آن‌ها آنتن نمی‌دهد و تنها گوشی اندروید موجود گوشی مادر بمانی است که پس از تلاش زیاد جهت راضی کردن مادر…گوشی زیر پای شترمرغ‌ها له می‌شود… تلاش بچه‌ها برای خرید گوشی ازجمله ساخت و فروش مترسک و… ادامه فیلم است.

«۷۶۰۰» با سرمایه‌گذاری و بازی علی اوسیوند در منطقه جرقویه در اصفهان فیلمبرداری ‌شد.

علی اوسیوند تهیه‌کننده و بازیگر این فیلم درباره دلایل پذیرش تهیه آن گفت: «از فیلمنامه خوشم آمد، چون زمان خاصی را در برنمی‌گیرد و جهان‌شمول است. نبود ارتباط با موبایل و اینترنت یکی از دلایل جذب من برای تهیه این فیلم بود و سعی کردیم نشان دهیم از طریق اینترنت می‌توان به موقعیت‌های بالای دانشی، در بدترین شرایط بپردازیم. پیشرفته‌ترین کشورها در حال حاضر از این الگو پیروی می‌کنند و ما نیز باید این کار را در راستای جهش فرهنگ و دانش پیش ببریم.»

او ادامه داد: «ضمن این که من از دهه ۱۳۶۰ در بخش تولید بودم و ورود من به سینما و تلویزیون با مدیر تولیدی و دستیاری همراه شد و از این فضا دور نبودم، چرا که تاکنون چند فیلم کوتاه تهیه کرده‌ام.»

این بازیگر در ادامه به مدت‌زمان تولید فیلم نیز اشاره کرد و افزود: «پیش‌تولید خیلی کمی برای این فیلم داشتیم، دلیل آن هم محدود بودن مسائل مالی بود. بسیاری به ما قول حمایت دادند، اما این کار را نکردند. این فیلم در ۱۸ جلسه ضبط شد و خودم فکر می‌کنم می‌شد پلان‌های بیشتر و بهتری بگیریم، اما متأسفانه نه پولش را داشتیم و نه امکانش را. تنها جایی که بسیار خوب به ما کمک کرد نیروی هوایی اصفهان بود که در بخش لجستیک همراهمان بودند و ما کل پلان‌ها و سکانس‌ها را طی یک روز ضبط کردیم.»

اوسیوند همچنین گفت: «من خودم یک بمانی هستم و در کنار انگلیسی‌ها در مسجدسلیمان بزرگ شدم، من آنجا استعمار و استثمار را به چشم دیدم. به همین دلیل تلاش کردم بازیگر شوم و از سال ۱۳۵۸ به تهران کوچ کردم. اگر روزی ببینم اینجا درجا می‌زنم به زادگاهم برمی‌گردم.»

بهروز باقری کارگردان فیلم گفت: «این دومین فیلم بلند من است. من به دنبال یک کار برای کرونا بودم. در آن زمان عکسی دیدم که چهار چوپان روی یک بلندی نشسته بودند که به نظرم جالب آمد، اما در آن زمان اینترنت قطع بود و در اصفهان نیز مشکلاتی بود، از همین رو ایده اولیه برای من شکل گرفت. فیلمنامه فیلم کوتاهی به نام “اینجا آنتن نمی‌دهد” را نوشتم که از کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان نیز جایزه دریافت کرد. پس‌ازآن ایده را تکمیل کردیم و در قالب یک فیلمنامه بلند نوشتیم و بعد با علی اوسیوند صحبت کردیم و او کار را به‌خوبی درک کرد و پای کار آمد.»

این کارگردان اصفهانی بیان کرد: «این فیلم هم برای کودک و نوجوان است و هم درباره آن‌هاست. فیلم پروانه حمایت دریافت کرده است و امیدوارم در بحث اکران نیز این حمایت‌ها وجود داشته باشد. آنچه شما می‌بینید بخشی از خاطرات کودکی من است. من از همان خاطرات استفاده کردم و در قالب تصویر به نمایش گذاشتم.»

او درباره چرایی انتخاب نابازیگر گفت: «من در آثارم از نابازیگر استفاده می‌کنم. دوست ندارم در کارهایم از بازیگر حرفه‌ای استفاده کنم چون همواره در ذهن مخاطب پیش‌فرض دارند.»

نیلوفر مسیبی بازیگر فیلم درباره همکاری خود اظهار کرد: «کاراکتر ما ازنظر من چالش‌برانگیز بود چون نقش مادر بود و من این تجربه را نداشتم و چنین نقشی را بازی نکرده بودم. فکر نمی‌کردم در این قالب بتوانم ایفای نقش کنم، اما با بچه‌ها ارتباط خوبی داشتم و خیلی راحت توانستم با بازیگران کودک این فیلم ارتباط بگیرم و بتوانیم در کنار هم نقش بازی کنیم.»

کارنگ کرباسی آهنگساز فیلم درباره این تجربه بیان کرد: «موسیقی، فیلم را از جهان اصفهان خارج کرد. این موسیقی گذشته، حال و آینده است و موسیقی که در کهن‌الگوی ما استفاده شده مانند دف، تنبک، تار مربوط به گذشته است که خواست تهیه‌کننده بود. از سوی دیگر کارگردان می‌خواست جهان امروزی به نمایش بگذارد؛ بنابراین از گیتار الکتریک و … استفاده کردم. در سکانس رؤیا نیز سعی کردم از تم‌های خود فیلم و کاراکترها استفاده کنم تا بیرون نزند، سکانس موزیکال وصل به موسیقی متن شود. سعی کردم حالت شناور زمانی بین حال و آینده باشد. به هرکدام از کاراکترها یک ساز اختصاص دادم تا این فضا بهتر درک شود.»

جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی با شعار «اقوام، ریشه ایران‌زمین» تا ۳۰ اردیبهشت‌ در پردیس سینمایی باغ کتاب ادامه دارد.