مصطفی مهربان کارگردان فیلم‌ کوتاه «ورزیگر» از آثار راه‌یافته به بخش داستانی چهل‌ویکمین جشنواره فیلم ‌کوتاه تهران درباره این اثر به سوره سینما گفت: این فیلم‌کوتاه را در مدت زمانی در حدود ۲۵ دقیقه ساخته‌ام که از محصولات انجمن سینماهای جوانان دفتر رودبار محسوب می‌شود. فیلمبرداری این فیلم هم در رودبار صورت گرفته و با توجه به بافت روستایی از مناطق مختلف استفاده کردیم.

وی درباره داستان فیلم هم توضیح داد: «ورزیگر» درباره مدیر مدرسه‌ای است که تصمیم می‌گیرد به دلایلی کلاس‌های مدرسه را به‌صورت مجازی برگزار کند. تنها در یک باغ امکان برگزاری کلاس مجازی وجود دارد و به دلیل اتفاقی که رخ می‌دهد، صاحب باغ دیگر اجازه برگزاری نمی‌دهد. حالا دانش‌آموزان دیگر جایی ندارند که امکان آنتن‌دهی برای استفاده از کلاس مجازی در آن باشد. کودکان داستان اما شرایط را تغییر می‌دهند.

مهربان با تأکید بر اینکه این فیلم ‌کوتاه را نمی‌توان صرفا مختص گروه سنی کودک و نوجوان دانست، توضیح داد: فضای کلی روایت به‌گونه‌ای است که تقریبا تمام گروه‌های سنی را در بر می‌گیرد. از نوجوانان و جوانانی که درگیر فضای مجازی هستند تا بزرگسالانی که با این گروه مواجه هستند.

این کارگردان درباره دغدغه خود برای ساخت «ورزیگر» هم گفت: زمانی که کلاس‌های مدارس به‌صورت مجازی برگزار می‌شد، عکسی را دیدم از دانش‌آموزانی که در منطقه رودبار مجبور شده بودند برای استفاده از آنتن‌دهی مناسب به کنار یک جویبار بروند. در دهه ۶۰ هم یک اتفاق واقعی درباره درگیری دو پسربچه بر سر یک کتاب را به یاد داشتم و آن موقعیت را تبدیل به جدال برسر یک گوشی همراه مشترک کردم. از این منظر می‌توانم بگوییم چارچوب کلی این داستان براساس رویدادهای واقعی شکل گرفته است.

وی با اشاره به اینکه اصطلاح «وَرزیگر» به معنای «امانت دادن» است، درباره ویژگی بارز این فیلم افزود: نگاه انسانی یکی از وجوه مهم در این فیلم است. تمام انسان‌هایی که در این روایت حضور دارند، سرانجام تصمیم می‌گیرند براساس حرکت در مسیر انسانیت رفتار کنند. مسیری که همه را به صلح و آرامش برساند. ما کودکانی را در این فیلم داریم که با یکدیگر همراه می‌شوند و سرانجام به این جمع‌بندی می‌رسند که مانند بزرگ‌ترهای خود، انسانیت داشته باشند. اگر بپذیریم همه‌مان می‌توانیم در کنار یکدیگر با صلح و آرامش زندگی کنیم، اتفاقات بهتری را تجربه خواهیم کرد.

مهربان درباره راه‌یابی فیلم خود به چهل‌ویکمین جشنواره فیلم‌کوتاه تهران هم گفت: حضور در جشنواره فیلم‌کوتاه تهران، مانند همه بچه‌های سینمای کوتاه، همواره برای من ارزشمند بوده و هست. یکی از اهداف اصلی من راه‌یابی فیلمم به جشنواره بود و شکر خدا به این هدف رسیدم. اینکه بتوانم کودکانی که در این فیلم زحمت کشیدند و حضور داشتند را هم بتوانم به این رویداد مهم بیاورم، بسیار برایم ارزشمند است. اینکه این فیلم بومی از سوی جشنواره انتخاب شد، اتفاق خوبی برای من بود و کاش بتوانم این بچه‌ها را هم از روستاهای محروم رودبار به جشنواره بیاورم.

وی افزود: بعضی از این بچه‌ها حتی می‌گفتند هنوز سینما نرفته‌اند و این برای من بسیار عجیب بود. آرزوی برخی از‌ آن‌ها هم مسافرت با قطار بود و هنوز آن را تجربه نکرده‌اند. حالا تصمیم دارم برنامه‌ریزی کنم و این بچه‌ها را با قطار به جشنواره بیاورم تا فیلم خودشان را روی پرده ببینند. این واقعا تجربه‌ای هیجان‌انگیز برای من است که احساس می‌کنم کمترین کاری است که می‌توانم برای این بچه‌ها انجام دهم. اگر بتوانم این کار را به سرانجام برسانم، از هر اتفاق دیگری برایم هیجان‌‌انگیزتر و عزیزتر خواهد بود.