برنامه مناظره شبکه یک مباحثی جذاب درباره حضور سینمای ایران در جشنواره‌ها داشت.

سوره سینما- علی رضایی: مناظره‌های جمعه‌های شبکه یک که از زمان رقابت‌های انتخاباتی در خردادماه سال ۹۲ شروع شده، پس از انتخابات هم ادامه پیدا کرده و همواره مخاطبان بسیاری داشته. در فضای به وجود آمده در دولت تدبیر و امید، می‌شد انتظار داشت که فضای باز سیاسی و اجتماعی حتی برنامه‌های تلویزیون را هم تحت تاثیر قرار بدهد.

خوشبختانه جمعه ۱۰ آبان ماه پنج کارشناس سینمایی رودروی مردم نشستند و درباره موضوعی همیشه جذاب و چالش برانگیز صحبت کردند. اکبر نبوی منتقد، روزنامه نگار و مستند ساز، پرویز شیخ طادی کارگردان، منوچهر شاهسواری تهیه کننده، ابوالحسن داوودی کارگردان و مسعود جعفری جوزانی کارگردان به نمایندگی از طیف های مختلف سینمای ایران روی صندلی مناظره نشستند و درباره حضور سینمای ایران در جشنواره های خارجی بحث کردند. البته آنچه که گفته شد فراتر از یک مناظره درباره موضوع بود و در فرصت به وجود آمده هر یک از میهمانان بر اساس سلایق و حتی گرایش های سیاسی خود درباره مشکلات صحبت کردند. این که تلویزیون فرصتی به وجود آورد تا این سینماگران حرفهایشان را بگویند نکته قابل توجهی است، حتی اگر زمان آن قدر نبود تا ایهام‌ها و ناگفته‌ها به طور کلی بیان شوند اما این که مقوله مهمی مانند سینما روی آنتن زنده فرصتی برای کنکاش داشته باشد، قابل توجه است.

این که بتوان از سینمایی سخن گفت که بخشی از آن در مجراهای رسمی جایی ندارد و از آن صحبت به میان نمی‌آید، امتیازی ویژه است. قطعا بخش قابل توجهی از بینندگان این مناظره، سینماگران و علاقمندان جدی سینما بودند و بیش از مردم که اغلبشان گرفتار مشکلات مالی و دغدغه‌های معیشتی هستند، دنبال طرح مسایلی جدی در این گفتگو و مناظره بودند. آنها که در این بحث مفید حضور داشتند، سهمی از گفتگو و تاثیرگذاری را به خود اختصاص دادند. آنها که مستدل‌تر، منطقی‌تر و مسلط تر بودند همدلی بیشتری دریافت کردند و حتی برای مردمی که سینما تنها برایشان یک تفریح است، حرفهایی تازه تر داشتند.

سینما اگر چه در ظاهر کمتر از سیاست، صنعت یا روابط بین المللی اهمیت دارد اما می تواند یکی از مهمترین ابزارهای فرهنگی برای معرفی نظام جمهوری اسلامی و مردم ایران باشد، بها دادن به این نقش و همسو کردن اهالی سینما در جهت رشد و اعتلای این هنر یکی از ابتکاراتی است که می توان در دولت یازدهم انتظار انجامش را از سوی مدیران داشت. همان طور که بعضی میهمانان مناظره اشاره داشتند پاک کردن دستاوردهای سینمای ایران یا مدیران فرهنگی قبلی نه تنها مشکلات داخلی را حل نمی کند یا وضعیت سینما را بهبود نمی بخشد بلکه ما را دچار عقبگرد می کند. هوشمندی در سیاست گذاری و فاصله گرفتن از افراط و تفریط و تقسیم بندی اهالی سینما می تواند ما را به اعتدال نزدیک کند.

اجازه دادن به سینماگران برای استفاده از رسانه تلویزیون برای طرح مسائلشان می تواند گسست ها را روشن و واضح و نقاظ ضعف و قوت مدیریت دولتی سینما و اشتباهها و امتیازهایش را مشخص کند در آن صورت می توان امیدوار بود که دست کم در پایان یک سال از فعالیت دولت جدید و سازمان سینمایی آنچه اتفاق می افتد یک عقبگرد دوباره نباشد.