قضاوت زودهنگام عملکرد ستاد خبری سی و دومین جشنواره فیلم فجر اقدامی غیرحرفه‌ای و ناعادلانه است.

سوره سینما- علی رضایی: جشنواره فیلم فجر مهمترین رویداد سینمایی ایران همواره منبع و منشا خبرسازی و اطلاع رسانی برای انواع رسانه‌های این سرزمین بوده است. اگرچه تلویزیون به عنوان پرمخاطب ترین رسانه این کشور نسبت به دیگر رسانه ها کمتر توجهی به این رویداد و حاشیه هایش دارد اما از مدت ها قبل از شروع هر دوره از جشنواره این مطبوعات و سایت های خبری هستند که برحسب وظیفه و علاقه خود می کوشند به گرم شدن بازار جشنواره فیلم فجر کمک کنند. کمتر کسی است که نداند و باور نداشته باشد که توجه رسانه ها به این رویداد فرهنگی در جلب نظر مردم به آن هم موثر است.

این روزها و با نزدیک شدن به زمان برگزاری سی و دومین جشنواره فیلم فجر، روابط عمومی این دوره از جشنواره مشغول اطلاع رسانی است و در کنار آن سایر رسانه ها از جمله سایت ها و خبرگزاری ها هم هر روز بخشی از فضای خود را به اخبار جشنواره اختصاص می‌دهند. رقابت برای به دست آوردن بهترین اخبار از همین حالا شروع شده و هر رسانه می‌کوشد برای مخاطبانش اخبار دست اول و داغی از این رویداد داشته باشد. این رقابت البته گاه به بروز سوء تفاهم ها و حاشیه‌هایی می انجامد. مثلا اگر رسانه ای قادر است از طریق کانال‌هایی اخبار را پوشش دهد، متهم می شود که ستاد خبری جشنواره روابط نزدیک تری با این سایت داشته است.

برای افرادی که سال‌ها است در عرصه رسانه حضور دارند و شاهد برگزاری ادوار مختلف جشنواره بوده‌اند و سابقه همکاری با ستاد خبری‌های متعدد را دارند این رقابت طبیعی است، به وجود آمدن دلگیری ها و سوء تفاهم ها و حتی شایعات هم. این که رقابتی با عظمت جشنواره فیلم فجر تبدیل به فرصتی برای دیده شدن رسانه‌ها و تلاش خبرنگاران و روزنامه نگارانی باشد که برای رشد و اعتلای سینمای ایران می‌کوشند قابل قبول است و اصحاب رسانه بیشتر از سینماگران و برگزارکنندگان جشنواره باید به آن پایبند باشند و با احترام به این فضا و رقابت بکوشند بدون لابی گری، اتهام زنی و قصاص پیش از جنایت امکانات خود را به کار گیرند و در این رقابت حضوری پررنگ داشته باشند.

در روزهایی که پشت سرگذاشتیم بعضی رسانه‌ها مواضعی تند و انتقادی علیه ستاد خبری جشنواره و بعضی همکاران خود گرفتند، حتی سایت سوره سینما را بدون ذکر نام مورد عنایت! قرار دادند. می شود حدس زد که رسانه‌های پرمخاطب نسبت به انعکاس اطلاعات جشنواره و عملکرد ستاد خبری حساس باشند، اما این حساسیت و تعهد کاری نباید به سهم خواهی منجر شود. هر رسانه مزد تلاش خود را می‌گیرد و آنچه تا کنون از سوی ستاد خبری و مدیران کمیته های مختلف دیده شده، عدالت و میانه روی آنها را نشان می دهد. هر چند بعضی دبیران کمیته ها محدودیت هایی در اظهار نظر و خبررسانی دارند و اتفاقا تنها سه خبرگزاری اصلی را انتخاب می کنند و به آنها خبر می‌دهند.

گاهی به نظر می رسد توجه به رسانه و رسالت اطلاع رسانی وظیفه اصلی همه ما را در ذهنمان کمرنگ می‌کند، فشار آوردن به ستاد خبری برای این که آن طور که ما می پسندیم عمل کنند، غلط گرفتن از دیکته ای است که نوشته نشده. برای انتقاد از ستاد خبری سی و دومین جشنواره فیلم فجر و مدیران بخش‌های مختلف آن و کیفیت واقعی جشنواره می توانیم کمی صبور باشیم. هنوز زمان باقی است و باید عملکرد برگزارکنندگان این دوره از جشنواره را در انتهای این مسیر بازبینی و درباره‌اش بحث کنیم. هر دوره از جشنواره کاستی ها و نقاط ضعفی داشته که روزنامه نگاران، خبرنگاران و منتقدان منصف درباره اش سخن گفته اند و اسنادش موجود و قابل ارجاع است.  سی و دومین دوره جشنواره فیلم فجر مختصات خاصی دارد.

حضور فیلمسازان بزرگ پس از یک دوره فطرت، آشتی دوباره مدیران سینمایی با بدنه سینما، حس امیدی که در سینماگران و جامعه وجود دارد و انتظارهایی که از جشنواره و برگزار کنندگانش وجود دارد، باعث شده پیش از شروع جشنواره حاشیه‌هایی برای برگزار کنندگان به وجود بیاید. اما با رعایت انصاف و توجه به اصول کار رسانه باید غلط گرفتن از دیکته نوشته نشده ستاد خبری را کنار بگذاریم، اجازه بدهیم این قطار بزرگ به راهش ادامه دهد، مسیرش را هموار کنیم تا مدیران کمیته‌ها با اعتماد بیشتر در کنار اهالی رسانه باشند و در نهایت پس از پایان این رویداد کم و کیف برگزاری‌اش را بررسی کنیم. باشد که در آن زمان، قضاوتمان عادلانه و خارج از دایره حب و بغض و نفع شخصی و گرایش جناحی باشد تا راهی برای رشد سینمای ایران و مهمترین جشنواره‌اش فراهم شود.