پرویز پرستویی پس از چند سال کم کاری، امسال با دو فیلم در جشنواره فیلم فجر حضور دارد.

سوره سینما- علی رضایی: یکی از بهترین بازیگران تاریخ سینمای ایران در چهار سال گذشته کمتر مقابل دوربین سینما رفت. پرویز پرستویی که در دهه ۷۰ و ۸۰ یکی از محبوب ترین بازیگران سینمای ایران بود و با کارنامه‌ای متنوع و پررنگ هنر و قابلیت‌های تمام نشدنی اش را نشان می داد در سال‌های اخیر کمتر فرصت بازیگری یافت. جدا از فضا و شرایط و ضعف فیلمنامه‌های پیشنهادی، ظهور نسل تازه ای از بازیگران باعث شده بود نقش مناسب برای این ستاره کمتر شود.

اما امسال، سال خوبی برای بازیگر دریادماندنی سینمای ایران بود و او دوباره با سینما آشتی کرد. همکاری با سیدرضا میرکریمی در فیلم «امروز» در کنار سهیلا گلستانی در فضایی متفاوت با دیگر نقش آفرینی های پرستویی رقم خورد. او همچنین در «مهمان داریم» برای اولین بار با محمدمهدی عسگرپور همکاری کرد. در «مهمان داریم» پرستویی با گریمی ظاهر شده که او را شکسته و سالمندتر نشان می دهد. با توجه به فضای متفاوت فیلم‌ها و بازی درخشان پرستویی به ویژه در «مهمان داریم» می توان او را یکی از نامزدهای اصلی بخش بازیگری به حساب آورد.

آنهایی که جشنواره فیلم فجر را از سال‌های دور دنبال کرده اند به خاطر دارند زمانی که پرستویی برای دریافت دیپلم افتخار برای «لیلی با من است» و سیمرغ بلورین برای «آژانس شیشه‌ای» روی سن می‌رفت، جمعیت چگونه برای او ابراز احساسات می‌کرد. او از معدود بازیگرانی است که مردم، منتقدان و سینماگران به دلیل توانایی های بازیگری ویژه‌اش او را ستایش می کنند. بازیگری مناسب نقش جدی و کمدی. گنجینه ای که رقیبی در میان ستاره‌های خوش ظاهر و جوان این روزها برایش نمی توان متصور شد.

پرویز پرستویی و سهیلا گلستانی در نمایی از فیلم «امروز» ساخته  سیدرضا میرکریمی

پرستویی بازیگری است که نامش با بهترین‌های تاریخ سینمای ایران در سال‌های پس از انقلاب گره خورده است، بازیگری که سال‌ها در تئاتر تجربه کسب کرده بود و در فضای به وجود آمده در دهه ۶۰ به مرور و پله پله توانایی اش را در حوزه بازیگری نشان داد. پرستویی در دهه ۷۰ در تعدادی مجموعه مثل «آپارتمان» و «زیر چتر خورشید» بازی کرد که به معرفی اش برای مردم کمک کرد. دهه ۷۰ و ۸۰ پربارترین دوران کاری پرستویی است. درخشش در آثاری که هم اقبال منتقدان را به دنبال داشتند و هم در گیشه موفق بودند.  «لیلی با من است»، «آدم برفی»، «مرد عوضی»، «آژانس شیشه‌ای» و «مارمولک» او را در قالب ستاره تثبیت کرد. تلاش پرستویی البته محدود به بازی در این آثار نبود، او در فیلم‌های متفاوت مثل «روبان قرمز»، «پاداش سکوت»، «صد سال به این سال‌ها» و «کتاب قانون» هم حضور یافت. آثاری که در فرم و محتوا با جریان مرسوم و متداول فیلمسازی در ایران تفاوت داشتند.

سال‌های اخیر برای پرستویی همراه با تجربه‌های خوب نبود. «سیزده ۵۹» و «من و زیبا» با وجود ارزش‌هایشان با اقبال همراه نشدند، اکران «خرس» با مشکل روبرو شد و پیشنهادهای کاری به سمتی رفت که پرستویی کوشید صبر کند. او پارسال نریشن قسمت «چمران» از مجموعه مستند داستانی «در سرزمین عشق» محصول حوزه هنری به کارگردانی سیدرضا میرکریمی را خواند و البته در «مهمان داریم» مقابل دوربین رفت. در سی و دومین جشنواره فیلم فجر پرستویی باید با نسل‌های مختلف بازیگری به ویژه جوانان رقابت کند. جوانانی که سبک بازی و آثاری که انتخاب می‌کنند با تجربه‌های پرستویی متفاوت است.

اما او هنوز جادوی صدا، لحن و نگاهش را حفظ کرده، پرستویی هنوز قدرت بازیگری‌اش را دارد و می توان انتظار داشت امسال و در همهمه اختتامیه جشنواره بازهم روی سن برود و سیمرغ بلورین را در آغوش بگیرد. سیمرغ پاسخ شایسته‌ای به صبر و متانت این بازیگر دوست داشتنی است.