آثاری که به نمایندگی از حوزه هنری در جشنواره فیلم فجر حضور دارند مروج فرهنگ اخلاق مدار و نمونه سینمای پاک هستند.

سوره سینما_ هنر سینما از زمان ساخته شدن «آبی و رابی» نخستین فیلم سینمایی ایران در سال ۱۳۰۹ تا سال ۱۳۵۷ فراز و نشیب‌ زیادی را طی کرد. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی از نگاه بسیاری، سینما هنری مطرود و بی‌ربط با ارزش‌های انقلاب محسوب می‌شد اما با سخنرانی امام خمینی (ره) رهبر انقلاب در ۱۲ بهمن ماه و نگاه ویژه ایشان که تاکید کردند ما با سینما مخالف نیستیم بلکه با فحشا مخالفیم، سینما جان دوباره یافت و به تعبیری درست و منصفانه با این تعریف سینمای انقلاب اسلامی متولد شد.

حوزه‌ هنری سازمان تبلیغات اسلامی به عنوان یکی از نهادهای تاثیرگذار در ادامه حیات سینما، بعد از انقلاب با تربیت و حمایت از فیلمسازان، گونه‌ای دیگر از سینما را به لحاظ مضمونی پایه‌گذاری کرد و سینمای بعد از انقلاب مدیون این نهاد است. با فعالیت حوزه هنری در زمینه سینما، بسیاری از انقلابیون و مردم متدین ایران متوجه کارکرد اثرگذار این هنر در جهت اهداف فرهنگی و کلی نظام شدند. از این رو سینما دوباره مجال کرد تا با مخاطبان گسترده‌ای ارتباط برقرار کند.

فیلمسازان با تاثیر و بهره‌گیری از آموزه‌های فرهنگی رهبر انقلاب توانستند سینمایی دیگر را معرفی کنند. با ترویج نگاه انسانی و رویکرد دینی آثار سینمای ایران توانست وجه تمایزی نسبت به سینمای دیگر کشورهای دنیا پیدا کند. تربیت فیلمسازان با هویتی متفاوت از آنچه رنگ و بوی سینمای سال‌های قبل از انقلاب اسلامی را داشت، تنومند شدن درخت پربار سینمای ایران را استمرار بخشید و رفته رفته سینما با اهداف کلی نظام همپا شد و در این راه هنر سینما یکی از مهمترین معبرهای ترویج نگاه جمهوری اسلامی ایران در سطح دنیا شد. فیلم‌های ایرانی به ویژه آثار سینماگران نسل پس از انقلاب که مهمترینشان مجید مجیدی بود، فستیوال‌های بین‌المللی را فتح می کردند و این نشان دهنده موفقیت اهداف فرهنگی نظام نوپای اسلامی بود.

برپایی جشنواره فیلم فجر و ایجاد ویترینی که پربارترین هنر انقلاب را در معرض تماشا و تحسین قرار بدهد، یکی دیگر از دستاوردهای فرهنگی انقلاب و بستری برای رویش گل‌های شکوفای این هنر بود. جشنواره فیلم فجر در بیش از سی دوره‌ای که پشت سر گذاشت، استعدادهای بسیاری را به بطن سینمای ایران معرفی کرد، جریان‌های سینمایی را تقویت نمود و همسو با نیازهای جامعه بالید. هر چند یکی از نقاط ضعف‌های جشنواره تغییر سیاستگذاری آن با تغییر مدیریت‌ها بوده است.

حوزه هنری به عنوان یک نهاد متولی سینما در طی این سال‌ها هم نیروهایی برای فعالیت در این عرصه تربیت کرده، هم حضور تاثیرگذاری در جشنواره فیلم فجر داشته است. اما طی دوسال گذشته با در نظر گرفتن اهداف کلی سازمان تبلیغات اسلامی، حوزه هنری در سینما جریان ساز بوده و با هدف احیای سینمای اخلاقی، پاک و مطلوب تولید فیلم کرده است.

سال گذشته با نگاه به سینمای خانواده و مضامین اخلاقی، انسانی و حمایت از نسل جدید فیلمسازی فیلم‌های سینمایی «حوض نقاشی»، ««خسته نباشید» و «تاج محل» در حوزه هنری تولید شدند و هر سه فیلم مورد توجه مخاطبان جشنواره فیلم فجر قرار گرفتند. «حوض نقاشی» در اختتامیه جشنواره فیلم فجر سیمرغ بلورین بهترین فیلم از نگاه تماشاگران را دریافت کرد. فیلم در اکران عمومی هم موفق بود و جایزه یونسکو از آسیاپاسیفیک نوار پیروزی‌هایش را کامل کرد. «خسته نباشید» به عنوان اثری متفاوت در سینمای ایران، نوید کشف استعدادهای جوان را داده و اگرچه آن طور که شایسته‌اش بود در گیشه به موفقیت نرسیده اما فیلمی است که در طول زمان ارزش‌هایش دیده می‌شود.

در ادامه همین مسیر امسال فیلم‌های سینمایی «مهمان داریم» ، «حق سکوت»، «مروا» و «فرشته‌ها باهم می‌آیند» و فیلم‌های مستند بلند «ابرها در راهند» و «چه کسی مارا کشت» با حمایت حوزه هنری تولید شدند که از میان آنها فیلم سینمایی «مهمان داریم» به کارگردانی محمد مهدی عسگرپور و تهیه‌کنندگی منوچهر محمدی در بخش‌های سودای سیمرغ و بین‌الملل و فیلم‌های سینمایی «حق سکوت» به کارگردانی محمد هادی ناییجی و تهیه‌کنندگی سیدرضا میر کریمی و «فرشته ها با هم می‌آیند» به کارگردانی حامد محمدی در بخش نگاه نو، و فیلم مستند بلند «ابرها در راهند» در بخش مسابقه مستند این دوره جشنواره حضور دارند.

این آثار که خوشبختانه به بخش‌های مهم جشنواره راه یافته‌اند در کنار تنوع مضمون و فرمی که دارند، سیاست‌های کلی سازمان سینمایی سوره را بازتاب می‌دهند، کار با عوامل حرفه‌ای سینما، توجه به سینمای خانواده محور و موضوع‌هایی که جایشان در سینمای ایران خالی است، توجه به فیلمسازان جوان و ایجاد بستر برای فعالیت آنها در دل سینمای حرفه‌ای. باید دید امسال مخاطبان جشنواره فیلم فجر، هیات داوران و نمایندگان رسانه‌ها چه رویکردی به آثار تولید شده در حوزه هنری نشان می‌دهند. ترویج فرهنگ اخلاقی در سینمای ایران و توجه به نهاد خانواده و ارزش‌های انقلابی و ایرانی وظیفه‌ای است که حوزه هنری برای خود تبیین کرده و برای ادامه این مسیر دشوار، مصمم است.

اگر فیلم‌های حوزه هنری بتوانند پلی میان خانواده‌ها و سینما ایجاد کنند، در عین حال نظر مثبت منتقدان را هم به دست بیاوردند، این جریان فرهنگی با سرعت بیشتری رشد خواهد کرد و در آینده‌ای نزدیک جای خالی سینمای پاک، سینمای متعلق به خانواده‌ها و سینمایی که بخشی از زندگی ایرانی را به شکلی واقعی و قابل لمس نشان دهد، پر خواهد شد.