فرهاد مهرا‌ن‌فر تاکید کرد در فیلم تازه‌اش سبک همیشگی‌اش را دنبال کرده است.

مهران‌فر به سوره سینما گفت: هر فیلمسازی چه مستند بسازد و چه داستانی، سلیقه ویژه خودش را دنبال می کند. می توان گفت سعی کرده ام امضای کار خودم در فیلم جدیدم هم حفظ شود، اما قاعدتا به سبب تفاوت موضوع، یک فرق های کلی در «سرزمین رها»  وجود دارد ولی نوع بیان من به همان سبک و سیاق آثار قبلی من است.

وی درباره بخش نوعی تجربه گفت: اهمیت بخش نوعی تجربه برای من هنوز تعریف روشنی پیدا نکرده است. از دید مدیران جشنواره این بخش قرار است اعتبار خودش را داشته باشد و ظاهرا این بدعتی است که هیأت محترم انتخاب به دلیل تراکم فیلم‌ها گذاشته است. اینکه این حرکت نو چه مزایایی داشته باشد، نکته‌ای است که توسط منتقدان و تحلیل گران در پایان جشنواره مشخص می‌شود.

مهران‌فر توضیح داد: «سرزمین رها» فیلمی است دارای قصه و درام. درست مثل سایر فیلم هایی که تا امروز کار کرده‌ام. از طرفی این روزها می‌بینم که درصد بالایی از فیلم های ایران حالت مستندگونه دارد. من حتی در مستندهایم روایت دارم. آثاری که مهر سینمای درام به پیشانی شان خورده خط درام پررنگ تری دارند. چیزی که جای پرسش دارد این است که همه ما به یک سبک و سیاق داستان را تعریف کنیم. باید این امکان وجود داشته باشد که بتوان به طرق گوناگون قصه تعریف کرد.

وی افزود: فیلم من به معنای مخاطب عام است. بعید می‌دانم کسی آن را تماشا کند و نتواند با آن ارتباط برقرار کند. قصه کلی «سرزمین رها» درباره خانواده‌هایی است که بچه‌های معلول دارند و چالش هایی که معمولا به آن دچار می‌شوند.

فرهاد مهران‌فر فیلم‌های سینمایی «درخت جان»، «چریکه هورام»، «موشک کاغذی» و «قطعه زمستانی» را کارگردانی کرده است.