مصطفی کیایی تاکید کرد ترکیب بازیگران وی نقش اصلی فیلمش را بازی می‌کنند.

سوره سینما-سارا کنعانی: در جشنواره سی ام از مصطفی کیایی فیلمی را شاهد بودیم که بسیار به مذاق منتقد و تماشاگر خوش آمد. «ضد گلوله» یک قدم خوب در روند حرفه ای کیایی بود. او سال گذشته دست خالی بود، اما این بار با «خط ویژه» به رقابت آمده است انتظارها از این فیلمساز جوان بالا است و او امسال باید با سینماگران بزرگی رقابت کند، امروز این فیلم برای نمایندگان رسانه‌ها در برج میلاد روی پرده می‌رود.

شما فیلم به فیلم دارید از کمدی فاصله می‌گیرید. «بعد از ظهر سگی سگی» طنز بود. در «ضد گلوله» طنز موقعیت داشتید و حالا به گمانم «خط ویژه» کاملا اجتماعی باشد.

مصطفی کیایی: اصولا علاقمند به کار  کردن در فضاهای مختلف سینمایی هستم و دوست ندارم به یک ژانر محدود باشم و البته این را هم دوست نداشتم در سینما به عنوان کسی شناخته شوم که تنها طنز و کمدی می‌سازد. گذشته از آن، در وهله اول تکلیف هر فیلم را فیلمنامه آن برایم مشخص می‌کند. «خط ویژه» به سمت حال و هوایی غیرطنز رفته، چون فضای آن ایجاب کرده است. نوع پرداخت فیلم از طرف من برنامه ریزی شده و هدفمند نبود. متن بود که معین کرد چطور باید آن را روایت کنم.

این فیلم با ساخته‌های قبلی شما به لحاظ نگاه کارگردانی تفاوت دارد؟

«خط ویژه» چیزی در راستای نوع تفکر من است. یعنی همان اندیشه‌ای بر آن حاکم است که در فیلم های قبلی من هم دیده می‌شد، اما از نظر فضایی و فرمی کار متفاوتی از آب در آمده است.

این بار بر خلاف آنچه در فیلم قبلی دیدیم، شما به سراغ چهره های معروف سینمایی رفته‌اید. این انتخاب‌ها دلیل ویژه‌ای داشت؟

نقش اصلی فیلم ما را یک تیم بازی می‌کند و نه یک شخص خاص. ما باید از بازیگرهای جوانی استفاده می‌کردیم که وقتی در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند، همان ترکیبی را ایجاد کنند که ما می‌خواستیم. از همین منظر چیدمان این افراد از نگاه ما اهمیت زیادی داشت. جنس بازی و رنگ آمیزی ویژه هر شخصیت خاصیت پیش برنده ای در روایت داشت و به همین دلیل انتخاب تمام بازیگرهای ما اهتمام ویژه می‌طلبید.

سوژه اصلی «خط ویژه» چطور به ذهن شما رسید؟ نمونه واقعی بیرونی دارد؟

دغدغه ای در ذهن من مدت ها وجود داشت که باعث شد من «آقا زاده‌ ها» را بنویسم. این متن رد شد و من «خط ویژه» را نوشتم. تم اصلی شاید از یک خط مطلبی می‌آید که من در روزنامه خواندم. شاید الان که فیلم آماده شده، قصه آن ربطی به آن مطلب روزنامه نداشته باشد، اما خودم می‌دانم که چه پروسه ذهنی طی شد تا از آن به این برسم. اگر الان آن خبر مکتوب را عنوان کنم، ممکن است به تماشاگری که هنوز فیلم را ندیده پیش زمینه ذهنی بدهم و این خوشایند من نیست.

در مورد بازخوردهای جشنواره‌ای فیلم چطور فکر می‌کنید؟

پیش بینی خاصی ندارم، اما امیدوارم بازخوردهای خوبی که برای فیلم قبلی داشتم، برای این فیلم هم داشته باشم.

حرفی باقی مانده؟

این دولت نام تدبیر و امید به خود گرفته و ای کاش این ویژگی خوب به سینمای ما هم راه پیدا کرده باشد و بعد از جشنواره همه حال خوبی داشته باشیم.