تهیه‌کننده فیلم سینمایی «پایان خدمت» از ظهور یک کارگردان آینده دار در این اثر خبر داد.

سوره سینما- نیما بهدادی فر: علیرضا جلالی از تهیه کنندگان باسابقه سینما و تلویزیون است که فیلم «روز سوم» را در کارنامه دارد و مجموعه «دولت مخفی» را در مرحله تولید دارد. وی با فیلم «پایان خدمت» به کارگردانی حمید زرگرنژاد در جشنواره  سی و دوم فیلم فجر حاضر است. درباره همکاری او با یک فیلمساز اول و روند تولید این فیلم با جلالی صحبت کردیم.

به عنوان یک تهیه‌کننده باسابقه چه شد که یک کارگردان جوان را انتخاب کردید؟

علیرضا جلالی: قبل از هرچیز به آقای زرگرنژاد بابت ساخت این فیلم تبریک می‌گویم و اعتقاد دارم که وی ظرفیت بالایی دارد اما به دلیل نداشتن  پول و رابطه پشت چراغ قرمز تولید فیلم مانده بود. زرگرنژاد کارگردانی صادق و متعهد است و برای ساخت «پایان خدمت» زحمت زیادی کشید و با وجود آنکه طرح فیلم برای دریافت مجوز ساخت به مشکل خورد و پشت درب‌های بسته معاونت سینمایی دولت دهم ماند اما پا پس نکشید و همین ایستادگی به ساخت فیلم شریف «پایان خدمت» انجامید. اثری که به دلیل ماهیت روایتش نیازمند بودجه بود اما از سوی هیچ ارگانی حمایت نشد.

به مساله بودجه فیلم اشاره کردید. آیا در روند ساخت «پایان خدمت» به مشکلی در تامین هزینه‌های تولید برخوردید؟

در پاسختان یک سوال مطرح می کنم. چرا دولت دهم به اسم فاخرسازی بودجه هایی کلان در اختیار فیلم هایی قرار داد که برای پرده سینما کوچک بودند و در بازگرداندن پولی که برای تولیدشان هزینه شده بود ناموفق عمل کردند اما از حمایت کارگردانان فیلم اول دریغ کردند؟

 فکر می کنید فیلم «پایان خدمت» چه بازخوردی از سوی مخاطب داشته باشد؟

 ایرانی‌ها فرق فیلم خوب و بد را تشخیص می‌دهند اما از سوی سیاستگذاران فرهنگی چندان جدی گرفته نشده‌اند و اگر برخی ممیزی‌های سلیقه ای و عرفی (نقد سنت‌های اجتماعی و نقد مشاغل) کنار گذاشته شود و دست سازندگان برای تولید فیلم خوب باز باشد می توان سینما را به مردم نزدیکتر کرد. به واقع وضعیت کنونی به گونه‌ای است که فیلمنامه نویس بخشی از داده های ذهنی خود را به دلیل همان ممیزی‌ها قبل از آنکه روی کاغذ بیاید از صفحه ذهنی اش پاک می‌کند و به همین علت بسیاری از فیلم‌ها در همان ایده تک خطی جذاب محصور می‌مانند.

به نظرتان «پایان خدمت» گیشه پررونقی خواهد داشت؟

انتظار استقبالی معقول و فروشی قابل قبول را دارم و استنباطم این است که فضای بصری کار، ظرفیت‌های سوژه و ماهیت روایت مخاطبان را پای فیلم می‌آورد.