غرفه سازمان سینمایی سوره در بازار فیلم جشنواره فجر حضوری پویا داشته و به معرفی آثار سینمایی حوزه هنری پرداخته است.

سوره سینما- سارا کنعانی: طبقه دوم از محوطه داخلی زیر برج میلاد به بازار فیلم سی و دومین جشنواره بین المللی فیلم فجر اختصاص پیدا کرده است. قدم به این محیط که می گذاری چهره های نا آشنای آسیایی و اروپایی را می بینی که با لهجه‌ها و زبان‌هایی که  شاید هیچ وقت نشنیده ای در حال صحبت کردن هستند و تو هیچ چیز از حرف هایشان نمی‌فهمی، اما می دانی که چه چیز توی ذهن شان می گذرد: سینمای سی و دو ساله ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی.

گوشه گوشه این محل از غرفه های متعدد پر شده که نام آنها به انگلیسی نوشته شده است. موسسه سینمایی سوره را پیدا می‌کنم و با الهه طاهایی یکی از مسوولان غرفه صحبت می‌کنم: اینکه فضای بازار به اینجا منتقل شده ، از نظر آرام بودن جو تصمیم خوبی بود، اما از این نظر که مجبوریم برای تماشای فیلم ها و رفتن به سالن همایش مسیری طولانی را طی کنیم، کمی معذبم. محل قبلی بیشتر حال و هوای بازار داشت. با توجه به اینکه مدت حضور این دوستان در جشنواره کوتاه است، آن با هم بودن رنگ و بوی دیگری داشت.

وی می‌گوید:  مهمان‌ها برای ما نا آشنا نیستند و در دوره های قبل آنها را دیده بودیم یا اینکه در بازارهای دیگر ملاقات شان کرده بودیم. حالا دیگر اوضاع به گونه ای است که حتی اگر قراری بر مذاکرات جدید وجود نداشته باشد، خودشان می‌گردند و ما را پیدا می کنند. تا امروز فیلم «مهمان داریم» برای مهمانان خارجی به نمایش در آمده است. استقبال خوبی صورت گرفت و به نظرم اثر را دوست داشتند. خیلی از مدیران جشنواره های مختلف نیز به تماشا نشستند و اطلاعاتی در مورد فیلم از ما گرفتند. هنوز نسخه های کپی فیلم برای تحویل به آن جشنواره ها فراهم نشده، اما قول و قرارهایمان را گذاشتیم.

مریم نقیبی مدیر بخش بین الملل سازمان سینمایی سوره هم در غرفه حضور دارد. وی درباره کم و کسری های این دوره جشنواره فجر و بازار فیلم آن صحبت می‌کند: امسال هماهنگی ها برای دریافت فیلم‌ها ضعیف بود. یعنی آن برنامه نمایش سالن ها که به شکل مدون در دست مهمان ها بود، طبق آن چیزی که قرار بود عملی نشد و به این ترتیب مهمان ها با بی نظمی رو به رو شدند که خوشایند نبود. اما کیفیت صدا و تصویر سالن ها در سطح خوبی است و تا جایی که من در جریان هستم آثار به خوبی زیرنویس شده اند و یا اگر قرار است ترجمه همزمان صورت بگیرد، این اتفاق به درستی محقق شده.

نقیبی ادامه می‌دهد: ما تقریبا با همه کسانی که در بازار امسال حضور دارند، ملاقات داشته ایم. حدود ۴۰ مورد. با بیشتر مدیران جشنواره های مختلف صحبت هایی داشته ایم و احساس می کنم این صحبت ها نتیجه بخش هم باشد. جشنواره‌هایی مثل مونترال، سن پترزبورگ، بوسان، شانگهای، مسکو و … . بیشتر فیلم هایمان را به آنان نشان داده ایم. هفت اثر جدید مستند، سه فیلم کوتاه جدید و البته چند سریال انیمیشنی.

مدیر بین الملل سازمان سینمایی سوره درباره وضعیت کلی سینمای ایران در بازارهای جهانی می‌گوید: ارتقاءو رشد در سینمای ایران از سال‌ها قبل رخ داده. ما برای استمرار این اتفاق دچار مشکل شدیم. من امیدوارم از امسال بتوانیم دوباره جایگاه قبلی مان را پیدا کنیم. «حوض نقاشی» امسال در آسیاپاسیفیک یک جایزه معتبر گرفت، اما این درخشیدن ها برای سینمای بزرگ ایران کافی نیست.

وی در پاسخ به این سوال که آیا فیلم ها برای جهانی شدن حتما باید مضامین مدرن و جهانی داشته باشند، توضیح می‌دهد:  «یه حبه قند» یک اثر کاملا بومی است و شاید به خاطر بافتی که دارد، خیلی‌ها قبول نکنند که می تواند مورد توجه دیگر کشورها قرار بگیرد. اما اینطور نیست. در فیلم میرکریمی عزا و عروسی به گونه ای به هم بافته شده بود که دو احساس مشترک  در همه انسان‌ها یعنی شادی و غم را به درستی منتقل می‌کرد. وقتی زندگی مثل یک تابلوی نقاشی به تصویر در آمده باشد، می‌تواند موفقیت آمیز باشد و بر مخاطب خارجی تاثیر بگذارد.

جمله آخر را از زبان یکی از همکاران مریم نقیبی در غرفه سازمان سینمایی سوره می‌شنوم که به نظرم بسیار امیدوار کننده است. او می‌گوید: مهمان ها  با توجه به اینکه از قبل با فیلم‌های موسسه سینمایی سوره آشنایی دارند،  با علاقه ویژه ای به تماشای فیلم‌های ما می‌نشینند و بعد از آن هم می‌توان آثار رضایت را در چهره شان مشاهده کرد.