نشست پرسش و پاسخ فیلم «شیار ۱۴۳» به کارگردانی نرگس آبیار با حضور عوامل فیلم ۱۶ بهمن در کاخ جشنواره برگزار شد.

سوره سینما-نرگس آبیار کارگردان این فیلم در نشست نقد و بررسی فیلمش که با حضور ابراهیم حاتمی کیا برگزار شد گفت:این کار رمانی بود به نام «اختر و روزهای تلواسه» که نوشته بودم؛ یکی از شخصیت های این رمان را به فیلم آوردم و قصه های فرعی هم به آن اضافه کردم که تبدیل به شیار ۱۴۳ شد.

مریلا زارعی بازیگر نقش مادر شهید در این نشست تحت احساسات شدیدی قرار گرفت و چند بار با گریه حرف‌هایش را قطع کرد او گفت: خیلی خوشحالم که در این نقش بازی کردم. عذرخواهی می کنم که خیلی تحت تاثیر فیلم قرار گرفتم؛ من با این نقش زندگی کرده بودم.

او ادامه داد: خیلی حرف برای گفتن دارم، اگر تحلیل بر این احساس من نبود نمی توانستم بعد از نمایش فیلم به جلسه پرسش و پاسخ بیایم و از انرژی های خوبی که از شما در سالن گرفتم تشکر کنم. از خانم آبیار که این متن زیبا را نوشتند از همه عوامل و بازیگران خوب کرمانی در کنار من بودند تشکر می کنم.

این بازیگر یادآور شد:واقعیت این است که اگر تحت تاثیر قرار گرفتم، مثل مخاطب تحت تاثیر قرار گرفتم. تمام فیلم را با دقت و وسواس کار کردم تا به ساحت آدمی که من نقشش را بازی می کنم توهین نشود. از آقای حاتمی‌کیا تشکر می کنم. الان یکی از خبرگزاری ها پیامک داده که من فیلم «چ» را به «شیار ۱۴۳» تقدیم می‌کنم.

او درباره این که چه شد که بازی در این نقش را پذیرفت توضیح داد:وقتی سناریو به دستم رسید ایران نبودم؛ کنار رود راین این فیلمنامه را خواندم و دقیقا این حالت را داشتم که قهرمان کرخه تا راین کنار رود راین داشت، فکر کردم باید برگردم و نقشی ایفا کنم که خیلی در حق شان کوتاهی کرده ایم.

زارعی همچنین متذکر شد: وقتی فیلمنامه ای به دستم می رسد و مطالعه می کنم و قرار است بازی کنم ناخودآگاه موسیقی در ذهنم می آید و تمام آن فیلم را با موسیقی می گذارنم. در فضای سخت و سنگین سرچشمه من سازم را با مناجات سحرگاهی رمضان کوک کردم و فضا بسیار خوب بود و بیش از همه عوامل بیرونی این موضوع روی من تاثیر گذاشت و احوالم را پر کرد.

پیمان شادمان فر نیز درباره این که چرا فیلمبرداری فیلم دوربین روی دست بود گفت: می خواسیتم فیلم حالت روایت گونه داشته باشد با خانم آبیار مشورت کردم خواسته ایشان هم همین بود.

آبیار نیز در این باره توضیح داد: در مورد اصرار دوربین روی دست باید توضیح دهم که ما در حقیقت با دید الفت جلو می رفتیم، در همه صحنه هایی که الفت بود از زاویه دید او دوربین روی دست بود و فکر می کردم که باید برای تماشاگر باورپذیر باشد. اصلا سعی نکردیم در فیلمبرداری خودنمایی کنیم، فیلمبرداری در خدمت روایت فیلم بود.

او یادآور شد: دفاع مقدس چیزی نیست که برای ما تمام شود؛ هنوز اثراتش را در زندگی خود می بینیم. جنگ هشت ساله پتانسیل خیلی خوبی برای فیلمسازان و هنرمندان فراهم می کند، ولی نحوه مقوله پرداختن به آن فرق دارد.

پیمان خاکسار تدوین گر این فیلم  گفت: من خیلی حسی و غریزی مونتاژ می کنم؛ یعنی خود فیلم این حس را به من داد. من بیشتر تدوین گر فیلم مستند هستم شاید خانم آبیار به این خاطر سراغ من آمد. اساس برنامه ریزی مونتاژم را روی شخصیت مریلا زارعی گذاشته بودم و می خواستم روند خسته شدن و انتظار از اول فیلم حس شود.

سودابه خسروی طراح گریم فیلم درباره گریم توضیح داد: وقتی فیلنامه را خواندم فکر می کردم که مقاطع را با توجه به این که تاریخی ذکر نمی شود چگونه با گریم نشان دهیم که در عین حال شخصیت الفت نیز نشان داده شود و تا جایی که شد که حداقل گریم را بگیریم تا میمیک صورتش از بین نرود.

محمدحسین قاسمی درباره حضور سید محمد حسینی وزیر ارشاد دولت قبلی در کلید خوردن این فیلم توضیح داد: دوره ای که پروانه ساخت گرفتیم یکسری مشکلات داشتیم که فرصت نشد که در این مورد توضیح دهیم. فیلم مثل عوامل فیلم مستقل است؛ از لحاظ فکری هم این استقلال وجود دارد. ما از ارشاد چیزی دریافت نکردیم. این فیلم در رفسنجان که شهر وزیر قبلی است کلید خورد و ایشان هم سر صحنه فیلم تشریف آوردند و نمی خواهم بگویند خوب شد یا بد شد؛ ولی ما کمک نگرفتیم.