«مهمان داریم» در تکریم خانواده شهدا و یادگارهای دوران دفاع مقدس ساخته شده است.

سوره سینما- مهر نوشت: «میهمان داریم» فیلم تازه محمدمهدی عسگرپور تلاشی است برای بیان این نکته که پایبند ماندن به آرمان‌ها و ارزش‌ها در دنیایی که مختصات تازه‌ای را برای خود تعریف کرده دشوار است.

«میهمان داریم» نگاهی است به روزهای آرام و یکنواخت زندگی زوجی سالخورده که قرار است میهمانی ویژه داشته باشند، آن هم در نیمه شعبان. در عمارتی کهنه و فرسوده که با بارش باران و توفانی کوچک برقش می رود و صدای آجرهای لقش به گوش می رسد، جهانی پابرجاست دور از هیاهوی دنیای بیرون.

 تنهایی این زوج با ورود فرزند جانبازشان از بین می رود. رضا (بهروز شعیبی) که لحنی گزنده و رفتاری پرخاشگرایانه دارد از روزگار و از جفایی که به همرزمانش شده دلگیر است. تلاش رضا برای پیوستن به صف شهدا بیشتر از آن است که حتی عشق او را به زندگی پیوند بدهد. فیلم تقابل این شورش و عصیان در برابر نظم موجود جامعه‌ای که از ارزش‌های دوران دفاع مقدس فاصله گرفته را در رفتار و کنش های رضا و اختلافش با مدیران آسایشگاه و حتی پدر و مادرش نشان می‌دهد.

لرزش خانه و هجومی که معماری مدرن به این بنای فرسوده اما پابرجای قدیمی دارد، تاکیدی است که ساکنان این عمارت ربطی به جهان اطرافشان ندارند. ورود سه عضو خانواده حال و هوایی تازه به قصه می‌دهد. رنگ‌ها دوباره جان می‌گیرند و چهره درهم شکسته پدر و مادر به لبخند زینت می‌شود. خانواده در کنار هم معنا می گیرند. زینب، حسین و عباس نام‌های ویژه که یادآور شهدای بزرگ واقعه عاشورایند و رضا تنها بازمانده این خاندان است که از قافله شهدا دور مانده. فیلم در این فصل از طریق دیالوگ و موقعیت های کوچک گذشته خانواده را مرور می کند و به مخاطبش اطلاعات می دهد.

رابطه رضا با زینب عاطفی‌تر است. خواهر نگران بارها بر سر بالین برادر حاضر می شود هر چند در نمای لانگ شات رضا در اتاق تنها است و گویی به جای خواهر با خود شکوه می کرده اما این خواهر است که رضا را به زندگی پیوند می‌دهد. فیلم این باور معنوی را که ارواح به دنیای زندگان راه دارند تقویت می کند، بدون این که به دام شعارزدگی و تکرار تجربه های مشابه بیفتد، فضایی معنوی برای مخاطبش ایجاد می کند و از دستان شفاگر شهدایی یاد می کند که برای تسلای خاطر عزیزانشان به رویای آنها راه پیدا می کنند.

عسگرپور بیش از هر فیلم دیگرش موفق می‌شود از طریق فضای عاطفی موجود در «میهمان داریم» روی مخاطب تاثیر بگذارد. دیالوگ‌های مادر (آهو خردمند) و زینب (سهیلا گلستانی) درباره روپوش پزشکی یا خواستگار سال‌های دور از عشقی از دست رفته سخن می گوید. ارواح شهدا عمارت قدیمی را رنگ و بویی تازه می‌دهند و آبروی خانواده شان می شوند تا در مقابل میهمانی که از راه می آید سربلند باشند و چه سربلندی فراتر از این که سه فرزند یک خانواده همراه قافله شهدا رفته اند.

«میهمان داریم» یک درام خانوادگی است که با یاد کردن از روزگار سپری شده نوید پیوند اهالی این دنیا و شهدا را می دهد. به نظر می رسد درب خانه حاج ابراهیم (پرویز پرستویی) رو به شهدا بسته نخواهد شد.