یک منتقد سینما تأکید کرد فیلمساز در «میهمان داریم» حرفهایش را ساده و صریح میزند.
حسین سلطانمحمدی منتقد سینما درباره تحلیلش از فیلم سینمایی «میهمان داریم» به کارگردانی محمدمهدی عسگرپور به سوره سینما گفت: «میهمان داریم» با معرفی ملموس نشانهها و کاراکترهایش فیلم معقولی برای اجتماع امروز ماست. با توجه به سابقه ذهنی که مخاطب دارد میتواند حدس بزند که میهمان فرضی کیست. این فیلم پیچیدگی عجیب وغریب ندارد و حرفهایش را خیلی ساده و صریح میزند. مخاطب نیازی ندارد خیلی به خودش فشار بیاورد و درگیر پیچیدگی و ابهام شود.
وی افزود: گفتگوهای جانباز و پدرش بسیار ملموس بود. نشان میدهد که نویسنده و کارگردانش نسبت به حرفی که میخواسته بزند اشراف کامل داشته و در نهایت در اجرایش هم موفق بوده است. در واقع فیلم تصویری از وضعیت فعلی حاکم بر جامعه است. طلبکاریهایی که جانبازان نسبت به جامعه یا جامعه نسبت به جانبازان دارند در این فیلم نمایان ممیشود. هر مخاطبی میتواند مسیر ارتباط با فیلم را به راحتی پیدا کند.
سلطانمحمدی گفت: در سالهای گذشته رهبر انقلاب اولویت بازدیدهایشان را خانوادههایی قرار دادهاند که چند شهید تقدیم انقلاب کردهاند. در فیلم میبینیم که روح شهدا هم خود را برای این مهمانی آماده میکنند و دوست دارند در این مهمانی سهمی داشته باشند. بخش رویاگونه فیلم تمهید درستی برای نشان دادن این مسئله بود.
وی درباره دو فیلم «رستاخیز» و «چ» افزود: «رستاخیز» را ندیدهام اما بازخوردهای مثبتی از دوستان نشنیدهام. حرفهای متناقضی درباره اینکه کارگردان برای نشان دادن چهره حضرت عباس (ع) از چند مرجع تقلید اجازه گرفتهاند شنیدهام. فیلم «چ» چمرانش کم بود. فیلم بیشتر روایت وقایعی است که بر پاوه گذشته است. فیلمساز به چهره عملیاتی که ما از چمران در ذهن داشتیم تأکید نکرده بود. هرچند در واقع عملکرد چمران باعث شد حضرت امام (ره) آن پیام را بدهند.
این روزنامهنگار ادامه داد: اگر در نظر نگیریم که فیلم درباره چمران بود، روایت حاتمیکیا از وقایع پاوه خیلی خوب و عالی بود. من با یک شاهد عینی از وقایع پاوه صحبت میکردم او گفت که در سقوط هواپیما سر چند نفر قطع شد و «چ» صحنه سقوط هواپیما را بی نظیر نشان داد. بعد عملیاتی پاوه در فیلم خیلی خوب تصویر شده بود. در این فیلم تنها چیز تازهای که از شهید چمران دیدم پیشینه زندگی او در آمریکا بود که خیلی گذرا با فلاشبک و دیالوگهایی کوتاه تصویر تازهای از چمران دیدیم. در واقع حاتمیکیا غیرمستقیم چمران را معرفی کرد. چمران در «چ» را بیشتر ناظر و توصیهکننده به اینکه درگیری و جنگ گزینه آخر باشد دیدیم و اینها تأکید غیرمستقیم کارگردان بر معرفی شخصیت چمران بود.