عملکرد داوران سی و دومین جشنواره فیلم فجر به دلیل انتخاب‌های غیرتخصصی قابل بررسی است.

سوره سینما- پرونده سی و دومین جشنواره فیلم فجر در حالی به پایان رسید که می‌توان درباره اهدای سیمرغ بلورین به بعضی نامزدها و نادیده گرفتن بعضی فیلم‌ها بسیار صحبت کرد. نادیده گرفتن فیلم «فرشته ها با هم می‌آیند» به کارگردانی حامد محمدی در بخش فیلم اولی‌ها جالب است. چگونه است که هیچ یک از بخش های فیلم شایسته حضور در بین نامزدها هم نبوده؟ بازی خوب جواد عزتی و فیلمنامه حامد محمدی می توانست به راحتی با دیگر نامزدها در این بخش رقابت کند. از سویی دیگر در این بخش حسام محمودی بازیگر خوب «حق سکوت» نادیده گرفته شد. همان طور که بازی پرویز پرستویی در «مبهمان داریم» از چشم داوران مخفی ماند.

در جشنواره ای که بسیاری از فیلمنامه ها مشکل داشتند فیلمنامه «مبهمان داریم» حتی شایسته نامزدی سیمرغ بلورین نبوده. در اختتامیه ای که با حذف یک فیلم و نادیده گرفتن یک فیلم دیگر سیمرغ های بلورین کاملا تقسیم شد، فیلم «میهمان داریم» در هیچ شاخه ای سیمرغ بلورین دریافت نکرد. گویی نامزدی ها به خاطر این بوده که هیچ یک از امتیازهای «میهمان داریم» دیده نشود. این که هیات داوران سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی را به حاتمی کیا نمی دهد که برای فیلم «چ» فراتر از توان سینمای ایران حرکت کرده، بی عدالتی می کند و در عوض در بعضی بخش ها با دست و دلبازی دیپلم افتخار و سیمرغ بلورین خرج می کند.

می توان به دو بازیگر جوان «اشباح» که یکی از فیلم‌های ضعیف جشنواره و یکی از آثار ضعیف کارنامه داریوش مهرجویی است دیپلم افتخار داد اما در مورد پرویز پرستویی در «میهمان داریم» باید سخت گیری به خرج داد و او را برای «امروز» نامزد کرد. بازی کاملا معمولی شبنم مقدمی در «امروز» دیده می شود اما بازی سهیلا گلستانی در «میهمان داریم» نادیده گرفته می شود. فیلمبرداری خوب محمد آلادپوش حتی ارزش دیپلم افتخار ندارد؟ هیات داوران جشنواره سی و دوم مانند بیشتر داوران این جشنواره دولتی باید ضوابط و قواعدی را رعایت می کردند. با توجه به فشارهایی که در این دوره روی جشنواره بوده طبیعی است که آنها بازی خوب نوید محمدزاده را نادیده بگیرند و به رضا عطارانی سیمرغ بلورین بدهند که در فیلم‌های این دوره جشنواره فراتر از شخصیت طناز و دوست داشتنی خود نبوده است. اما از هیات داورانی که سوابق و اعتباری ویژه دارند و می توان آنها را مستقل دانست انتظار بیشتری وجود دارد. انتظار این که حرمت هم صنفانشان را قدر بنهند و زیر بار تقسیم جوایز نروند.

بی مهری به فیلم «میهمان داریم» و توجه بیش از اندازه به بعضی فیلم ها نشان می دهد که هیات داوری جشنواره فیلم فجر تحت تاثیر روابط و فشارهای بیرونی رای خود را تغییر داده است. برخلاف آنچه تصور می شد داوران این دوره در بخش های حساس ضعیف عمل کردند. تقدیر از کارگردان خوب سینمای ایران حمید نعمت الله برای فیلم ضعیف «آرایش غلیظ» نمره مثبتی نه برای کارگردان و نه برای داوران محسوب نمی شود. بالا بردن تعداد سیمرغ ها و دیپلم های افتخار هم معنی جز به دست آوردن دل همه ندارد. در کنار همه کاستی‌های سی و دومین جشنواره فیلم فجر باید داوری پر ایراد را هم اضافه کرد. موضوعی که قطعا داوران باید در روزهای آینده درباره آن صحبت کنند.